of Arme Mannen- en Vrouwenhuis. Deel I - Historische vereniging ...

JAARBOEK DIRK VAN EeK 2001
82
gealimenteerden bedroeg nog maar 88 en de bestuurders konden slechts
met de grootste moeite de eindjes aan elkaar knopen.
O ok het nieuwe jaar begon ongunstig. De regenten kregen op 13 januari
1796 te horen dat een gedeelte van de nieuwe behuizing bestemd werd als
werkhuis. Wie daar moesten gaan werken en welke werkzaamheden er
zouden worden verricht, wordt uit de bronnen niet duidelijk." wel dat er
niets van het plan is terechtgekomen. Op de vierentwintigste van dezelfde
maand vermeldt het notulenboek op bescheiden wijze dat de oudjes weer
naar de Middelweg terug mogen.
Ho e verheugd de regenten hierover ook geweest mogen zijn, ze konden
het niet nalaten de weergekeerde minnekinderen op een flinke preek te
onthalen. Dezen kregen te horen dat de oude wetten nog steeds van kracht
waren en dat er stevig opgetreden zou worden tegen wangedrag. Vooral
tegen dronkenschap - nog altijd de grootste kwaal- werd behoorlijk gefulmineerd.
Beschonken bejaarden werd strenge correctie in het vooruitzicht
gesteld. De braven hoefd en niets te vrezen en konden als vanouds rekenen
op een goedverzorgde levensavond." In hoeverre deze uitval was gebaseerd
op onmatig alcoholgebruik tijdens het verblijf aan de Breesrraat, valt helaas
niet na te gaan. In de archieven van de gasthuizen bevindt zich geen enkel
stuk dat direct melding maakt van zich misdragende gasten. Toch lijkt het
er op dat de gealimenteerden behoorlijk zijn tekeergegaan in het Catharinagasthuis.
Daarme e zetten zij de traditie voort van sommige bewoners van
het gasthuis die ook wel raad wisten met de fles."
Behalve drankzucht was ook onregelmatig kerkbezoek de regenten een
doorn in het oog. Om dit tegen te gaan, lieten zij lijsten aanleggen van
onwettige absenten, die aldus ter verantwoording konden worden geroepen."
Veel heeft het niet geholpen. In plaats van de kerkdienst bij te wonen,
doken sommige oudjes liever de kroeg in.
Behalvevan dwarsliggende bejaarden bleven de regenten ook last ondervinden
van slechte financiële omstandigheden. In 1795 was geen enkel legaat
afgekomen en ook het jaar daarop liep het niet storm met rijke Leidenaren
die het minnehuis in hun testament bedachten. Ernstiger was dat het Huiszittenhuis
nog steeds geen cent had betaald voor zijn overgehevelde armen.
De schuld van het Huiszittenhuis aan het minnehuis bedroeg inmiddels
f 3.588, een bedrag dat Soetbrood c.s. moeilijk konden missen.