of Arme Mannen- en Vrouwenhuis. Deel I - Historische vereniging ...

JAARBOEK DIRK VAN EeK 2001
78
blijven met de nogal patriorsgezinde vroedschap, niet tolereren. De volgende
dag al werd aan de bewoners een plakkaat voorgelezen waarin stond dat het
dragen van oranje in het huis was verboden.>" Al of niet uit wanhoop over
deze beperking van zijn Oranjeliefde verhing Brakel zich een week of drie
later in een kast op de bovenste verdieping. De binnenvader kon hem echter
tijdig lossnijden. De straf voor Brakels gedrag was niet mals: hij werd in
het Gravensteen opgesloten." Als hij een paar maanden geduld had betracht,
had hij kunnen meemaken dat de regenten aan alle bewoners een el oranje
lint uitreikten om zich mee te versieren, dit om de "heugelijke omwenteling
der lantszaken" te vieren. " Brakel heeft daar waarschijnlijk weinig van gemerkt.
Hij was bij de algemene amnestie van 29 september overgeslagen.
Pas twee jaar later mocht hij terugkeren in het minnehuis. De regenten
hadden de fijngevoeligheid de gealimenteerden te verbieden de gemankeerde
zelfmoordenaar ook maar enig verwijt te maken" Steven Brakel hield het
nog drie jaar vol aan de Middelweg. Op 30 maart 1792 kwam op reguliere
wijze een eind aan het leven van deze kleurrijke figuur.
Bij de verjaardag van stadhouder Willem v op 8 maart 1788 pakten de
regenten flink uit. Zij besloten hun kamer met 36 kaarsen te illumineren
en de benedenpoort aan de Middelweg te voorzien van een ereboog met
dertig lampions. Ook de oudjes werden op die heuglijke dag niet vergeten .
Hun werd toegestaan om 's avonds van zeven tot acht rond te wandelen in
de stad. Bij terugkomst kregen zij chocolade en een stuiversbroodje." Het
valt nauwelijks na te gaan of het handelen der regenten voortkwam uit
opportunisme ofuit de grond van hun hart. Alleen van de latere stadssecretaris
Karel de Pecker, die regent was tot in 1784, is bekend dat hij een vurig
patriot was. Ook over de rest van het jaar konden de regenten tevreden
zijn. Weliswaar moesten zij bij tijd en wijle optreden tegen dronken bewoners,
maar de f 1.000 van een anonymus en het dubbele van Andreas
Cunaeus (die dit best kon missen, getuige zijn nalatenschap van ruim twee
ton") maakten veel goed. "
Ook in de volgende jaren liep alles gesmeerd. Er gingen bewoners dood
en er kwamen nieuwe. De financiën waren gezond . Zo gezond zelfs dat de
regenten besloten dat er best iets extra's voor de oudjes afkon. Zij besloten
daarom bij het sluiten der boeken aan het eind van een jaar de gealimenteerden
te onthalen op chocolade en sruiversbroodjes." Dat kon er best af.