of Arme Mannen- en Vrouwenhuis. Deel I - Historische vereniging ...

JAARBOEK DIRK VAN EeK 2001
70
De vOOlwerpen die daarin geplaatst moeten worden hebben gedurende hun hele leven
lang tot het geringste en onbeschaafste soort van inwoonders behoort en dezelven zijn
bijna gelijk beesten in de stal. Het zal derhalve vrij wat werk inhebben die mensen in
hunne ouderdom de haveloosheid en ongeschiktheid af te leren en aan een geregeld order
welke noodzakelijk in zulk een huis moet plaats hebben , te gewennen.
Deze niet mis te verstane woorden kwamen hard aan bij de regenten. Zo
hard dat zij weinig aandacht schonken aan de enigszins tegenvallende stedelijke
collecte van 26 mei, die f 9.145 opbracht." Zij richtten al hun aandacht
op het ontkrachten van de consideratie van Van Halteren, maar slaagden
daar ondanks uitgebreide correspondentie en overleg met de vroedschap niet
echt În. 26
In september hakten de burgemeesters de knoop door en legden de partijen
het volgende compromis voor: het eerste jaar zou het minnehuis beginnen
met 74 oudjes . Dezen werden overgenomen van het Huiszittenhuis en door
de regenten daarvan ondersteund met maximaal f 53 per persoon. Per jaar
kon het nieuwe huis twee bejaarden meer opnemen tot het getal van honderd
zou zijn bereikt. Ieder oudje boven dat aantal zou het minnehuis geheel zelf
moeten bekostigen." Dat de regenten hiermee akkoord gingen, blijkt onder
meer uit een advertentie in De Leydsche Courantvoor een 'binnenvader' en
'binnenmoeder', een echtpaar dat de dagelijkse leiding van het huis voor
zijn rekening nam. Vereist werd een kinderloos echtpaar van boven de veertig
dat genegen was en de juiste bekwaamheden had als zodanig te functieneren."
Mochten de regenten hebben gedacht dat het storm zou lopen voor dit
baantje, dan werden zij in hun verwachtingen hevig teleurgesteld. Het enige
echtpaar dat zich aanmeldde voldeed alleen aan de eis dat het getrouwd
was. Verder waren Abraham Peltenburg en Marie Guillemine Marechal
beiden onder de veertig en verwachtten zij hun derde kind. Een aantal
regenten nam hier geen genoegen mee en dreef de zaak op de spits . Zoals
gewoonlijk legde men de zaak voor aan de vroedschap. Deze besliste eind
oktober dat er absoluut geen 'binnenechtpaar' benoemd mocht worden dat
kinderen had." Deze beslissing was voor een drietal regenten reden om het
bijltje erbij neer te gooien. Het betrof Van Staveren. Van Oyen en Delfos .
De laatste, een niet onverdienstelijk graveur en tekenaar, werd voor zijn
bemoeienis met de oprichting van het minnehuis door "die van den gerechte"