Jezus de vriend -10.pmd - Bazuin te Sion

voor het natuurlijk bewijs, als die
twee tegenstrijdig zijn. D.w.z. dat
overal waar de “oudere” fossielen
gevonden worden boven de
jongere daar moet het natuurlijke
bewijs op de één of andere manier
weggeredeneerd worden, om de
reeds zo lang aanvaarde onveranderlijkheid
van de fossiele
volgorde maar te sparen. Want de
fossielen zijn en blijven altijd en
overal de toets voor de
leeftijd. En het verbazingwekkende
van het verhaal is,
dat gedurende meer dan
anderhalve eeuw, de geologen
over de gehele aarde,
aan alle grote universiteiten
en musea en in hun veldwerk
deze onwetenschappelijke
methode van redeneren
gevolgd hebben.
In een ander gedeelte van dit
artikel hebben wij aangetoond
dat de minerale inhoud van
een rotsformatie niets te doen
heeft met de plaats op de
tijdschaal waarin de rotsen
worden ingedeeld; alleen de
fossielen zijn het criterium voor de
leeftijd. En nu deelt Nicholson ons
mee dat zelfs de stratigrafische
positie boven of beneden andere
afzettingen niets te maken heeft met
deze zaak. De fossielen alleen zijn
het criterium voor de leeftijd.
Als illustratie hoe ver leidende
geologen bereid zijn te gaan, geven
wij de volgende woorden weer van
Sir Archibald, het hoofd van het
Brits Geologisch Onderzoek: “Wij
mogen zelfs demonstreren dat in een
bergachtige grond, de lagen
volkomen onderste boven gekeerd
zijn, als wij maar aan kunnen tonen
dat de fossielen die zich nu in
bovenste lagen bevinden, zich
eigenlijk hadden moeten bevinden
in lager gelegen beddingen.”
Textbook of Geology, 1903, vol.2,
p. 873.
Hier volgt nog een andere verklaring
van dezelfde hoge autoriteit welke
aantoont wat de plaats is van de
gidsfossielen voor zover het
veldrapport aangaat. Het gaat over
de toestand die zich voordoet in de
Alpen.
“Er kan nauwelijks verondersteld
worden dat de lagen werkelijk
omgekeerd waren, was het niet dat
het bewijs voor de echte volgorde
geleverd werd door de fossielen….
Gedeelten van Carboonlagen komen
voor alsof zij ingelegd zijn in de
Jurarotsen, en zij konden niet
onderscheiden worden dan na het
bestuderen van de organische
overblijfselen.” Ibid vol.1, p. 678.
Met zo’n openlijk verwerpen van de
eerste beginselen van een
wetenschap die gebaseerd is op
gevolgtrekkingen, en met zo’n
onbeschaamde toewijding aan een
fanatieke belijdenis betreffende de
fossielen, blijft er weinig twijfel
over, dat op z’n minst voor een
aanzienlijke tijdsperiode, de
veldgeologen zullen doorgaan met
het zoeken en vinden van een
bevestiging voor hun geloofsbelijdenis.
Want zou hun geloof
niet in staat zijn om bergen te
verzetten en die zo te verplaatsen
dat zij in overeenstemming zijn
met hun belijdenis?
Vele tientallen jaren lang moest de
z.g.n. pannenkoektheorie de
voorbeelden verklaren waarin zo nu
en dan de fossielen gevonden
Jezus de vriend -10.pmd 19
11-6-2006, 12:07
werden in een “verkeerde” volgorde.
Maar na veel heen en weer gepraat
werd deze theorie verworpen. De
huidige theorie gaat er van uit dat,
wanneer de fossielen gevonden
worden in de verkeerde volgorde, de
zeer “oude” lagen van onderuit
opgeheven zijn en dwars over de
“jongere” lagen geschoven zijn, en
het doet er dan niet toe om hoeveel
mijlen het gaat, of er dat nu 5 à 6 of
20 zijn, dat is de oorzaak dat
wij ze in deze volgorde
vinden.
“De duidelijkste bewijzen dat
de twee lagen afgezet zijn in
de volgorde waarin wij ze nu
vinden ontmoedigt deze
theoretici niet in ’t minst. De
beide groepen mogen
kilometer na kilometer in een
volmaakte horizontale toestand
gevonden worden en de
raaklijn daartussen mogen
lijken op die van twee bijna
horizontale formaties.”
R. G. Mc. Connel.
“Het moge schijnen dat de
twee formaties conform zijn.”
De onderliggende lagen mogen zeer
zacht zijn, en geen enkel teken van
verstoring tonen of tekenen dat de
bovenliggende hardere afzettingen
er overheen geschoven zijn. Maar
hoe kunnen deze feiten opstaan
tegen de blinde toewijding aan een
geloofsbelijdenis dat de fossielen
altijd in dezelfde volgorde gevonden
moeten worden zoals in West
Europa, nu honderd jaar geleden,
waargenomen werd?
Het eerste voorbeeld van deze
dingen deed zich voor in het uiterste
noordwesten van Schotland. Om
hetzelfde te ontdekken in de Alpen
en bijna de helft van Zwitserland,
nam iets meer tijd in beslag. De
verschillende specialisten in dit
gebied (Zwitserland) zijn het nog
steeds niet eens hoe dat daar
gebeuren kon. Het volgende dat
beschreven werd waren de
Appalachians, en de Rockies in
Alberta (Canada) en Montane
Jezus de Vriend van Jong en Oud 19