Jezus de vriend -10.pmd - Bazuin te Sion

grond van hun denken. Met deze
achtergrond dat de volgorde van de
mineralen overal dezelfde was, was
het voor hen alleen maar
vanzelfsprekend dat de gidsfossielen
zich eveneens in dezelfde
onveranderlijke volgorde zouden
bevinden. En toen zij ontdekten dat
in Engeland de ongewervelden zich
beneden de vissen en de
steenkoolbedden bevonden en
daarboven weer de reusachtige
ammonieten, en de reptielen in het
Krijt, en de zoogdieren in de
afzettingen die zich het dichtst aan
de oppervlakte bevonden, dachten
zij dat hun theorie bewezen was en
er geen twijfel mogelijk was.
Kennelijk hadden zij geen weet van
wat John Woodward 100 jaar
tevoren geschreven had. Woodward
beweerde namelijk dat een vloedgolf
die de gehele wereld zou omcirkelen,
op grond van de bijzondere
zwaartekrachtwet, zou garanderen,
tenminste in de meeste gevallen, dat
schelpen begraven zouden worden
vóór de vissen, en de zoogdieren en
de vogels het laatst van allemaal.
Wormen, kakkerlakken en kevers
zouden zich over het algemeen in
lagere afzettingen bevinden zoals
vliegen en sprinkhanen. Met onze
huidige kennis zouden wij daaraan
toe kunnen voegen dat dieren als
trilobieten, zeelelies en armpotigen,
die over het algemeen diep op de
bodem van de oceaan leven, in het
geval van abnormale vloedwerking
tijdens de getijden, noodzakelijkerwijze
het eerst begraven
worden. En was dit niet een van de
belangrijkste kentekenen van een
wereldwijde zondvloed.
Natuurlijk kan het argument van de
onveranderlijke volgorde waarin de
fossielen gevonden worden
gemakkelijk bestreden worden, door
een paar goede voorbeelden aan te
halen van een tegengestelde
volgorde. De moderne geologen
weigeren echter om overtuigd te
worden. Er bestaat voor de geologen
geen enkel bewijs, waar het
18 Jezus de Vriend van Jong en Oud
volgorde betreft, waarin de fossielen
gevonden “moeten” worden. Aan de
andere kant heeft een
onveranderlijke volgorde geen
enkele betekenis als zij niet
onlosmakelijk verbonden is met
zoiets als een biologische uienschiltheorie,
waarin slechts een
beperkt aantal dieren tegelijkertijd
over de hele wereld leeft. Waarbij
zij dan gevolgd worden door een
andere serie, die ook weer beperkt
is in leeftijd en omvang. En dat gaat
dan door van de bodem tot de top.
Maar zo’n theorie brengt zoveel
ongerijmdheden met zich mee dat zij
voor het onderzoek van moderne
mannen en vrouwen niet staande kan
blijven.
Om nu terug te komen tot de
zondvloedhypothese en de opmerkingen
die dr. Woodward
daarover maakte, dan kunnen wij
natuurlijk verwachten dat soms van
de gebruikelijke volgorde van
afzetting wordt afgeweken, hoewel
dat niet dikwijls gebeurt. De kans
dat de traditionele geologische
volgorde voorkomt is groot en
algemeen in alle delen van de
wereld, en wij moeten dan ook niet
verwachten dat de omgekeerde
volgorde aangetroffen wordt op een
soort fity-fity basis. Aan de andere
kant moeten wij echter verwachten
dat de populaire volgorde van
Cambrium, Ardivician, Siluur,
Devoon tot aan het Tertiair en het
Pleistoceen op grond van de
zondvloedhypothese soms in
omgekeerde volgorde voor moeten
komen, d.w.z. dat de “oudere” en de
“jongere” afzettingen verwisselbaar
zijn.
Ongeveer honderd dertig jaar
geleden vond Barrande, in Bohemen
fossielen die zich niet in de
“natuurlijke” volgorde bevonden en
hij noemde ze “pionier kolonies”.
Weer veel later schreef E. O. Ulrich
van het Geologische Onderzoek
Instituut in de USA over
“terugkerende fauna’s” of gevallen
Jezus de vriend -10.pmd 18
11-6-2006, 12:07
waarin groepen fossielen, die reeds
een vaste plaats was aangewezen in
een bepaalde periode, steeds weer
opnieuw op de “verkeerde” plaatsen
gevonden werden, d.w.z. dat zij zich
bevonden in afzettingen van een
heel andere “leeftijd”. Een van deze
ongeregelde fauna’s kwam “drie”
keer opnieuw voor en een andere
groep fossielen vijf keer. (Zie
Revision of the Paleozoic Systems,
E. O. Ulrich, in het Bulletin of
Geological Society of America, vol.
22 p.p. 298- 302. 1911)
Maar de voorbeelden van de zojuist
genoemde fossielen die zich in de
“verkeerde” volgorde bevinden, de
“pioniers kolonies” of te wel de
“wederkerende fauna’s” en hoe zij
verder ook heten mogen, bevinden
zich op een beperkte schaal in
relatief onbekende gebieden. Als er
echter kalksteen en zandsteen bij
betrokken zijn in lagen van
duizenden meters dik, die zich
uitstrekken in grote delen van de
Alpen, de zuidelijke Apalachians, de
Rockies en vele andere welbekende
gebieden in een volgorde die
volkomen tegengesteld is aan de
traditionele volgorde, dan moet men
toch met andere verklaringen op de
proppen komen, als de theorie van
de onveranderlijke volgorde op de
been wil blijven.
Op zulk een afwijking van het
traditioneel schema probeerde Henri
Alleyne Nicholson van de Aberdeen
Universiteit zijn studenten voor te
bereiden op de volgende manier:
“Het kan zelfs gezegd worden dat
in ieder geval, waar het duidelijk
is dat het natuurlijke en het
fossiele bewijs niet met elkaar
overeenstemmen, wat betreft
leeftijd van een serie afzettingen,
dan moet het natuurlijke bewijs
gewantrouwd en het fossiele
bewijs gevolgd worden.” (Ancient
Life – History of the Earth, 1897, p.
40)
Als wij dit vertalen in de
omgangstaal, dan betekent dat,
dat het fossiele bewijs altijd gaat