Kunststoffen - Emis - Vito

Kunststoffen
HUISHOUDELIJK EN INDUSTRIEEL VERPAKKINGSAFVAL
Omschrijving
De stroom kunststofafval die verder besproken wordt, bestaat uit huishoudelijk en
industrieel verpakkingsafval. Kunststofafval komt voor in de Europese
afvalstoffencatalogus (EAC). De EAC is als bijlage bij het VLAREA gevoegd en is dus
van toepassing in Vlaanderen. Kunststofverpakking heeft code 15 01 02.
Het kunststofafval bestaat voornamelijk uit thermoplasten. De belangrijkste types worden
opgesomd. De 4 eerste soorten zijn de meest gebruikte en vertegenwoordigen ongeveer
80 % van de totale stroom “post-user” kunststofafval [1]. Ze worden allen gebruikt voor
verpakkingsmateriaal en folies. Polyetheen maakt meer dan 40 % van het kunststofafval
uit:
• Polyethyleen (LDPE (low density), HDPE (high density), LLDPE (linear low
density));
• Polypropyleen (PP);
• Polyvinylchloride (PVC);
• Polystyreen (PS);
• Polyethyleenterephtalaat (PET);
Deze kunststoffen bevatten doorgaans relatief lage hoeveelheden additieven en vulstoffen
[2].
Specifiek toepasselijke wetgeving
Vlaams Gewest
Het decreet betreffende de voorkoming en het beheer van afvalstoffen van 2 juli 1981,
zoals gewijzigd op 20 april 1994 en 19 april 1995 (het Afvalstoffendecreet).
Het uitvoeringsbesluit van het Afvalstoffendecreet, namelijk het Besluit van de
Vlaamse Regering van 17 december 1997 houdende het “Vlaams Reglement inzake
afvalvoorkoming en –beheer” (VLAREA), dat in werking trad op 1 juni 1998.
Het Interregionaal Samenwerkingsakkoord betreffende de preventie en het beheer
van verpakkingsafval, goedgekeurd op 21 januari 1997.
Bron : BBT-kenniscentrum, Vito (2001)
1

Europese Unie
Verordening (EEG) 259/93 van de Raad van 1 februari 1993 betreffende toezicht en
controle op de overbrenging van afvalstoffen binnen, naar en uit de Europese
Gemeenschap:
Deze verordening implementeert het Verdrag van Bazel van 22 maart 1989 inzake de
beheersing van de grensoverschrijdende overbrenging van gevaarlijke afvalstoffen en
de verwijdering ervan, de Beslissingen van de OESO Raad inzake
grensoverschrijdende transporten van afval en de Vierde Overeenkomst van Lomé
van 15 december 1989. De Verordening is rechtstreeks toepasselijk in de EUlidstaten
en dus ook in Vlaanderen. Terwijl de Bazel Conventie enkel gevaarlijk afval
betreft, regelt de EU Verordening ook het transport van niet-gevaarlijk afval. De eisen
die inzake kennisgeving en controle door de verordening aan het transport van afval
wordt gesteld, hangen af van het feit of een afvalstof is ingedeeld in de groene, oranje
of rode lijst en of de afvalstof bestemd is voor nuttige toepassing of verwijdering.
Algemeen kan worden gesteld dat op de oranje en de rode lijst gevaarlijke
afvalstoffen staan, en op de groene lijst niet-gevaarlijke afvalstoffen. De gestrengheid
van de controleprocedure hangt af van de lijst waarop een afvalstof voorkomt.
OVAM heeft met betrekking tot deze verordening een duidelijk standpunt ontwikkeld
(dd. 17 juni 1998) wat betreft de indeling van kunststofafval in de groene lijst, de
oranje lijst of artikel 10. Dit artikel 10 bepaalt dat een kennisgevingsprocedure moet
worden toegepast wanneer een afvalstof niet voorkomt op één van de lijsten van de
Verordening. Het standpunt van de OVAM maakt een onderscheid tussen homogeen
industrieel kunststofafval, gemengd industrieel kunststofafval en huishoudelijk
kunststofafval.
Homogeen industrieel kunststofafval:
Indien het gaat om granulaat, snippers (van enkele mm) of korrels van één bepaalde
kunststofsoort, dan wordt dit materiaal beschouwd als grondstof. Er zijn dan ook geen
voorwaarden of beperkingen inzake de in- of uitvoer hiervan.
Indien het echter gaat om balen, folies, brokken, stukken, grof versneden folie (enkele
cm), spuitresten, extrusieresten, bramen, mislukte fabrikaten, kunststofvoorwerpen
die niet meer aan productspecificaties voldoen, kratten, verpakkingsafval… bestaande
uit één enkele kunststofsoort, dan wordt dit afval beschouwd als groene lijst afvalstof.
Het mag echter niet verontreinigd zijn met andere vloeibare of vaste afvalstoffen
(papier, karton, aluminium of andere metalen, olie, verf, hout,enz...).
Bron : BBT-kenniscentrum, Vito (2001)
2

Gemengd industrieel afval:
• Afkomstig van kunststofproducerend bedrijf:
Productieresten bestaande uit een mix van diverse kunststofsoorten (snijresten,
brokken, mislukte vormen, voorwerpen met verkeerde kleuren), worden door
de OVAM beschouwd als groene lijst afvalstoffen, wanneer ze nog
recycleerbaar zijn. Vaak zijn deze afvalstoffen gemalen en worden ze gebruikt
voor verbranding met energierecuperatie. Er wordt nog gewacht op een
uitspraak van het Europees Hof om een definitief standpunt in te nemen.
Vloeibaar kunststofafval (vb. vloeibare PVC-pasta zoals gebruikt wordt bij de
productie van vloerbedekkingen) wordt niet vermeld in de lijsten. Hiervoor is
dus artikel 10 van de Verordening van toepassing.
• Afkomstig van kabelstripping:
Het mengsel kunststof/rubber/ metaalresten afkomstig van het strippen van
kabels komt niet als dusdanig voor op de groene lijst en artikel 10 van de
verordening EEG nr. 259/93 dient bijgevolg toegepast te worden. Analyses en
controles op zicht hebben geleerd dat dergelijke ladingen steeds verontreinigd
zijn met kleine stukjes koper, lood en zink. Alleen als de lading effectief
ontdaan is van metaalschilfers kan de groene lijst procedure toegepast worden.
• Afkomstig van inzamelaars:
Dit afval bestaat uit opruimafval en gebruikte kunststofverpakkingen van
kleine ambachtelijke bedrijven, winkelketens e.d. Het betreft hier in hoofdzaak
verpakkingsafval, dat dusdanig verontreinigd is met (soms gevaarlijke) resten
van de inhoud, dat normale recyclage voor hergebruik als kunststof niet
mogelijk is. Bovendien bevindt zich tussen het industrieel kunststofafval
mogelijk kunststofafval afkomstig van huishoudens (het grof kunststofafval
vergelijkbaar met de fractie die terechtkomt op containerparken). Gezien de
voormelde verontreiniging (meer dan 5%) en het feit dat het een mengeling
betreft van industrieel afval en huishoudafval, kan het niet beschouwd worden
als een groene lijst afvalstof.
Huishoudelijk kunststofafval:
• Homogene fracties:
Wanneer het selectief ingezamelde huishoudelijk kunststofafval na sortering
gescheiden is in homogene fracties zoals bijvoorbeeld alleen PET-flessen,
alleen drankbekertjes, alleen witte PE-melkflessen of alleen drankkartons en er
geen resten van de inhoud aanwezig zijn, dan wordt dit afval beschouwd als
groene lijst afvalstof. Een PMD-zak (plastic, metaal, drankkartons) met inhoud
Bron : BBT-kenniscentrum, Vito (2001)
3

of met resten van de inhoud wordt dus niet beschouwd als groene lijst afvalstof
aangezien de sortering in verschillende fracties nog moet gebeuren.
• Gemengde fracties:
Gemengde fracties van huishoudelijk kunststofafval, gescheiden ingezameld of
verzameld in containerparken worden volgens de OESO-lijst in de bijlagen
van de van de Verordening 259/93 beschouwd als oranje lijst afval onder de
code AD 160. Dit betreft zowel de grove afvalstoffen zoals emmers,
wasmanden, kunststof speelgoed, jerry-cans e.d. als kleinere afvalstoffen zoals
plastic draagtassen, botervlootjes, yoghurtpotjes, geëxpandeerde PSverpakkingen
...
Hoeveelheden
Geproduceerde hoeveelheid
In een studie van de Europese Commissie wordt aangegeven dat 16,2 miljoen ton
kunststofafval is vrijgekomen in de EU in 1994, waarvan toen slechts een kleine fractie
werd hergebruikt voor materiaalrecyclage (

(gerecycleerd of verbrand met terugwinning van energie) [11]. Het kunststofafval werd
vooral gerecycleerd, ook al omdat er niet voldoende verbrandingscapaciteit bestaat. De
totale markt van kunststof verpakkingsafval van industriële oorsprong, wordt geschat op
90.000 ton.
Wat betreft het kunststofafval van huishoudelijke oorsprong, rapporteert FOST Plus dat
in 1999 de inzameling- en recyclagebedrijven 47.000 ton ingezameld hebben [12].
Hiervan werd 35.500 ton mechanisch gerecycleerd, deels in het buitenland. Het betreft
vooral PET-flessen en flacons (van detergenten, enz...). Ander kunststofafval zit ook in
de blauwe PMD-zak, maar kan moeilijker worden gerecycleerd.
Het grootste gedeelte van het kunststofafval van huishoudelijke oorsprong wordt niet
selectief ingezameld. De totale hoeveelheid wordt geschat op 138.000 ton.
Inzameling
Inzamelaars zijn voor de meeste producenten van kunststofafval het afgiftepunt. Alleen
grote producenten van homogene stromen kunststofafval, kunnen deze rechtstreeks
aanbieden aan de verwerkers.
De inzameling van kunststofafval is afhankelijk van de afvalstroom waarin het zich
bevindt:
• Kunststofafval van de huishoudens wordt ingezameld door de gemeenten. De
gescheiden inzameling van kunststofafval beperkt zich tot plastic flessen en
flacons via het FOST Plus systeem (PMD). Een beperkt aantal gemeenten in
Vlaanderen zamelt alle huishoudelijk kunststofafval in. Het PMD wordt door
nascheiding gesorteerd in relatief homogene fracties. De verpakkingsindustrie
zamelt alleen die stromen in waarvoor daadwerkelijk een afzetmarkt is.
• Kunststofafval van de industrie wordt vaak ingezameld door de gebruikelijke
afvalophalers, samen met al het andere afval van een bedrijf. Er zijn ook
specifieke inzamelaars actief, die zich voornamelijk richten op specifieke stromen
procesmatig afval. Grotere opdrachtgevers van deze bedrijven blijven vaak
eigenaar van de ingezamelde materialen. De verwerker werkt in dit geval in
loondienst. Grotere hoeveelheden kunststofafval, van een voldoende kwaliteit,
worden rechtstreeks opgehaald door kunststofrecyclagebedrijven of verwerkers.
• Kunststofafval van de distributiesector wordt ingezameld door de afvalophalers.
Bouw- en sloopafval van particulieren kan worden afgegeven op de
gemeentelijke containerparken. Aannemingsbedrijven voeren hun bouw- en
sloopafval af naar een sorteercentrum voor bouw- en sloopafval, of rechtstreeks
naar een breekinstallatie, waar de puinfractie wordt gescheiden van de rest.
Bron : BBT-kenniscentrum, Vito (2001)
5

Thermische verwerking
Grote hoeveelheden gemengd kunststofafval worden thermisch verwerkt. In België
betreft het voornamelijk co-verbranding in de cementindustrie.
Evolutie
De kunststofrecyclagesector (materiaalrecyclage) wordt in België gekenmerkt door een
groot aantal kleine en middelgrote ondernemingen, met minder dan 50 werknemers [9].
De grootste kunststofrecycleur in België, Pears Plastics, heeft een capaciteit van 20.000
ton en 50 man tewerkstelling. Ravago is ook een groter bedrijf, maar dit verwerkt eerder
stromen van de kunststofverwerkende industrie die niet aan de kwaliteitsvereisten
voldoen.
De kunststofrecyclagesector is meer verscheiden dan andere recyclagesectoren en dit om
twee redenen:
• De relatief lage investering voor het opzetten van een recyclage installatie;
• De verscheidenheid aan polymeren en producten in vergelijking met de andere
klassieke reyclagesectoren zoals papier, glas, staal en aluminium.
Afgezien van de verscheidenheid aan materialen en processen, is de verscheidenheid aan
bronnen van vrijkomen van het afval, een bepalend element in de organisatie van een
sector en zijn rendabiliteit. Er zijn twee grote groepen van bronnen: de industrie en de
post-consumer bron. Vanuit een organisatorisch oogpunt, leidt dit tot een
inzamelstructuur die verticaal is geïntegreerd tot op het niveau van het sorteren. Vanaf
dan worden handelaars belangrijk, en volledige verticale integratie is de uitzondering.
Enkel in de traditionele recyclage sectoren, zoals metaal, zijn alle operatoren privébedrijven.
Huishoudelijk afval wordt daarentegen ingezameld en gesorteerd door zowel
gemeenten, intercommunales als privé-bedrijven (inzamelaars/sorteerders). Deze laatsten
opereren in dit geval op basis van een toewijzing van de opdracht volgens de wet op de
overheidsopdrachten.
De marge tussen de kost van het materiaalrecyclageproces (gaande van inzameling tot de
vervaardiging van het eindproduct) en de opbrengst van het eindproduct, hangt in
belangrijke mate af van het type polymeer, de oorsprong van het materiaal en de markt
voor het eindproduct. Algemeen wordt aangenomen dat het verschil in kostprijs tussen
“virgin plastics” en recyclaten 20 – 40 % moet bedragen om het gebruik van recyclaten
aantrekkelijk te maken.
Bron : BBT-kenniscentrum, Vito (2001)
7

In een Mededeling van de Europese Commissie wordt gesteld dat de recycling van
metalen reeds geruime tijd goed is uitgebouwd en ontwikkeld in de Europese Unie [10].
Meer recentelijk, zou ook de recycling van papier, glas en textiel zich goed hebben
ontwikkeld. De materiaalrecycling van kunststoffen en composiet materialen zou nu
serieuze vorderingen maken, maar er zijn een groot aantal technische moeilijkheden,
vooral in een aantal EU Lidstaten die initiatieven hebben opgezet inzake de recyclage van
verpakkingsafval. De kunststofrecyclage-industrie is het best ontwikkeld in Italië,
Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. In de andere Lidstaten, en dus ook in
België, zou de recyclageindustrie nog slechts in beperkte mate zijn ontwikkeld.
Fechiplast betwijfelt echter ten zeerste dat er in België in verhouding minder
materiaalrecycling zou zijn dan in andere landen. Dit zou wel waar zijn voor postconsumer
plastic flessen.
Anderzijds zijn in Nederland, en in mindere mate ook in België, de laatste jaren
aanzienlijke investeringen gebeurd in de voorbehandeling van allerlei vormen van
kunststofafval tot granulaten voor thermische verwerking.
Referenties
1. Elements for a cost-effective plastic waste management in the EU, European
Commission DG Environment, report CR-04-97-088-EN-C, March 1996;
2. Identificatie van plastics, VITO Expertisecentrum Grondstoffen in opdracht van
OVAM, rapport 1999/GRO/R/019, juni 1999;
3. Grondstofrecyclage van gemengd kunststofafval, VITO Expertisecentrum
Grondstoffen in opdracht van OVAM, rapport 1999/GRO/R/020, juni 1999;
4. www.ovam.be;
5. www.coberec.be;
6. Vincent Quidousse, Confederatie van de Belgische Recuperatie (COBEREC), tel. 02
223.08.11, 2000;
7. Fechiplast via www.fedichem.be;
8. Geert Scheys, Fechiplast, tel. 02 238.98.04, 2000;
9. Kunstoffen vandaag en morgen, Fechiplast, www.fedichem.be;
10. The competiveness of the recycling industries, European Commission, COM 98/463,
1998;
11. www.valipac.be;
12. www.fostplus.be;
13. Joëlle Pollentier, FEBEM, tel. 02 757.91.70, 2001.
Bron : BBT-kenniscentrum, Vito (2001)
8

LANDBOUW- EN TUINBOUWFOLIES
Omschrijving
Landbouwfolies worden onder meer gebruikt voor:
• Inkuilen en afdekken van kuilvoer, in functie van de conservering (kuilfolie);
• Het balen van gras, hooi, stro, maïs (rekfolie).
Tuinbouwfolies worden onder meer gebruikt voor:
• Grondafdekking voor opkweken van gewassen (grondbedekkingsfolie of
loopfolie);
• Het maken van serres (tunnelfolie).
De tuinbouwfolies zijn meestal dunne low density (LDPE)- of linear low density
(LLDPE)-polyethyleen folies. Ze kunnen diverse kleuren hebben. De landbouwfolies zijn
witte of zwarte, meestal dikkere LDPE- of LDPE/LLDPE-folies. Voor de productie van
folies worden geen high density-polyethyleen (HDPE) en of andere kunststoffen
gebruikt. Er wordt door de folieproducenten voortdurend gezocht naar verbeterde
materialen.
De ingezamelde folies zijn sterk verontreinigd. Bij landbouwfolies, bedraagt het
vervuilingspercentage gemiddeld tussen 30 tot 40 %. Bij tuinbouwfolies, kan dit
vervuilingspercentage 100 % bedragen. De tuinbouwfolies zijn verontreinigd met
vreemde materialen als zand- en kleiresten, hout, steunen en plantstokjes, touw, enz….
De landbouwfolies zijn verontreinigd met vreemde materialen als zand- en kleiresten en
kuilvoerresten. De tunnelfolies uit de tuinbouw, kunnen bovendien ook verontreinigd zijn
met chemische producten, waarmee de gewassen zijn bespoten. Deze tunnelfolies hebben
meestal ook een langere levensduur, en zijn op het ogenblik dat ze worden aangeboden
voor verwerking, in belangrijke mate gedegenereerd. Landbouwfolies worden na het
eerste of tweede gebruiksjaar, dikwijls nog eens gebruikt als bijkomend
afdekkingsmateriaal.
De praktijk toont aan dat de folies soms worden gebruikt om zich te ontdoen van andere
afvalstoffen, die dan in de folies worden gewikkeld.
Specifiek toepasselijke wetgeving
Vlaams Gewest
Het decreet betreffende de voorkoming en het beheer van afvalstoffen van 2 juli 1981,
zoals gewijzigd op 20 april 1994 en 19 april 1995 (het Afvalstoffendecreet).
Bron : BBT-kenniscentrum, Vito (2001)
9

Het uitvoeringsbesluit van het Afvalstoffendecreet, namelijk het Besluit van de
Vlaamse Regering van 17 december 1997 houdende het “Vlaams Reglement inzake
afvalvoorkoming en –beheer” (VLAREA), dat in werking trad op 1 juni 1998.
Europese Unie
Geen specifiek toepasselijke wetgeving.
Hoeveelheden
In 1993 werd de hoeveelheid kunststofafval in de land- en tuinbouwsector geschat voor
het Vlaamse Gewest, waarbij gebruik werd gemaakt van de Nederlandse normen [1, 2].
De berekening gaf een hoeveelheid van 5.614 ton aan. De grootste hoeveelheden komen
vrij in de melkveehouderij (60 % van de totale hoeveelheid) en de glastuinbouw (20 %
van de totale hoeveelheid). In deze hoeveelheden zijn echter ook de kunststofzakken voor
kunstmeststoffen en kunststofverpakkingen voor fytofarmaceutische producten begrepen.
Deze hoeveelheden zijn echter beperkt in vergelijking met de hoeveelheid folies. Het
grootste gedeelte van de folies is kuilfolie.
Ongeveer 80 % van de tuinbouwfolies, komt vrij in de periode van teeltwisseling
(voorjaar en najaar). De landbouwfolies komen eveneens vrij in de lente en de zomer.
Op het containerpark van Zonnebeke wordt tijdens de jaarlijkse afgifteperiode
(gebruikelijk aan einde mei of begin juni) 30 ton afgegeven door de land- en tuinbouw.
Er zijn geen gegevens bekend over de totale hoeveelheden die in Vlaanderen ingezameld
worden.
Inzameling
Land- en tuinbouwfolies zijn bedrijfsafval en kunnen worden geweigerd op de
gemeentelijke containerparken, maar verschillende gemeenten aanvaarden ze toch op
bepaalde tijdstippen. Schattingen geven aan dat minimaal 50 % van de gemeenten die in
agrarisch gebied zijn gelegen, de inzameling organiseren. De inzameling gebeurt meestal
periodiek, bijvoorbeeld 1x (bv. Zonnebeke) of 4 x (bv. Aalter) per jaar. De land- en
tuinbouwbouwers worden dan voorafgaandelijk door de gemeente verwittigd wanneer de
gescheiden inzameling zal plaatsvinden. Verschillende gemeenten rekenen geen kosten
aan voor de afgifte. De gemeenten laten de ingezamelde folies ophalen door
afvalinzamelaars uit de private sector. Deze bedrijven voeren de folies vervolgens af naar
verwerkingsbedrijven, tenzij ze deze zelf kunnen verwerken.
Bron : BBT-kenniscentrum, Vito (2001)
10

De individuele ophaling bij landbouwers van folies, komt niet voor. Tuinbouwfolies
worden echter wel door enkele bedrijven opgehaald bij individuele tuinbouwbedrijven.
Doordat zowel de land- als de tuinbouwfolies gedurende een korte periode vrijkomen,
moeten bedrijven die deze folies willen verwerken, over een grote opslagcapaciteit
beschikken.
Verwerking
Materiaalrecyclage
Zoals hoger aangegeven, zijn de folies sterk verontreinigd. De materiaalreyclage van
gebruikte folies zou een voorafgaandelijke reiniging (wassing) vereisen, die financieel en
technisch moeilijk haalbaar is. Opdat materiaalrecyclage rendabel zou zijn, zouden de
folies veegschoon aangeleverd moeten worden.
In Vlaanderen kan enkel Ekol te Beringen veegschone kuilfolie verwerken tot relatief
laagwaardige kunststofproducten. De verwerking gebeurt samen met het gemengd
huishoudelijk kunststofafval.
In Nederland en Duitsland zijn er bedrijven aanwezig die zich specifiek richten op de
materiaalrecyclage van folies. De praktijk toont echter aan dat de hoge
verontreinigingsgraad de rendabiliteit twijfelachtig maakt. In Rotterdam was er een
bedrijf gevestigd voor de recycling van tuinbouwfolies, Circle Plastics. Omwille van de
hoge verwerkingskost heeft dit bedrijf zijn activiteiten moeten stopzetten. Intussen is het
de opvolger van Circle Plastics, Euro Plastics, gelukt een financieel haalbare
voorbehandeling uit te bouwen. Sinds 1999 staat in het Rotterdamse Europoort-gebied
een installatie die landbouwfolie reinigt en omvormt tot regranulaten. Het bedrijf heeft
afspraken gemaakt met diverse afvalophalers. Euro Plastics heeft daarnaast een
dochterbedrijf in het Nederlandse Helmond, Arena Recycling. Dit bedrijf is
gespecialiseerd in dikke landbouwfolies.
Een ander Nederlands bedrijf, dat zowel land- als tuinbouwfolies recycleert, is
Continental Green. Het heeft voor de aanlevering onder meer een contract met een
Vlaamse ophaler. Tot op heden verwerkte Continental Green de folies tot
brandstofkorrels. Op korte termijn zal ook worden gestart met de afvoer naar een
kunststofverwerker.
Thermische verwerking
De grootste fractie van de land- en tuinbouwfolies wordt thermisch verwerkt, na
voorbehandeling. De voorbehandeling bestaat typisch uit een droge verwijdering van de
Bron : BBT-kenniscentrum, Vito (2001)
11

verontreinigingen, gevolgd door verkleining en pelletisering. De energierijke pellets
worden verwerkt door co-verbranding in de cementindustrie.
Evolutie
Geen relevante informatie bekend.
Referenties
1. ir. Nicole Goethals en Prof. Jacques Viane, Inzameling en verwerking van
bedrijfsspecifieke afvalstromen in de land- en tuinbouw, UG in opdracht van OVAM,
november 1994;
2. Noord-Brabant Modelprovincie: Opzet en organisatie van een permanente inzamel-
en verwerkingsstructuur voor plasticafval uit de land- en tuinbouw in de Noord-
Brabant, NOVEM in opdracht van de Tuinbouw vakorganisatie van de NCB,
Provincie Noord-Brabant, Afdeling Economische Zaken, Landbouwschap, 15 juli
1991;
3. Walter Willekens, Hyplast, Hoogstraten, tel. 03 314.37.40, 2000;
4. John Eijk, Continental Green Nederland, Delft, tel. +31 15 256.89.72, 2000;
5. Joëlle Pollentier, FEBEM, tel. 02 757.91.70.
Bron : BBT-kenniscentrum, Vito (2001)
12