Musis juli/augustus 2009 nr.7 - Gemeente Schiedam

Rotterdam op het gebied van collectievorming en digitale en
educatieve projecten. In september tekenen we een convenant
die een nadere verkenning van de samenwerking mogelijk
maakt. Rotterdam gaat ook nog verzelfstandigen. Dat kan in
2011/2012 gebeuren en dan ligt de weg naar een fusie open.
Wij brengen daarin iets mee wat Rotterdam graag wil hebben:
het concept van onze educatieve servicepunten. Dat zijn er
in Schiedam al vijftien, nu alleen nog op alle brede scholen,
op termijn op alle scholen. Natuurlijk begrijp ik dat een fusie
met Rotterdam het einde van mijn hoofdrol betekent, maar
dat geeft niet. Ik ben nu 55 en hoop over vier jaar dat proces
tot een goed einde te hebben gebracht. Het einde van mijn
hoofdrol in Schiedam, betekent overigens niet dat ik hier dan
maatschappelijk uitgespeeld ben.
Ik ben dol op het ontwikkelen van concepten, maar als
ze eenmaal uitgevoerd zijn, ben ik er vaak klaar mee. Het
intrigeert me om, samen met anderen, te bedenken hoe je
iets kunt neerzetten dat het leven van velen beter, of gewoon
leuker maakt. Zo’n concept is de Ontdek Schiedam.nu pas, een
verrijking van onze bibliotheekpas. Ieder lid van de bibliotheek
kan daarmee ook naar de musea, en krijgt korting bij culturele
instellingen. Dat blijkt te werken. Daarom experimenteren we
nu met een nieuwe vorm. De kaart is gratis, maar de houder
betaalt € 2,50 registratiekosten. Daarmee kan hij beperkter
lenen dan met de gewone bibliotheekkaart, maar wel volledig
gebruik maken van alles wat Ontdek Schiedam Nu te bieden
heeft. De Schiedamse instellingen dragen in het experiment
vooralsnog de kosten. We hopen dat veel mensen hierdoor
meer gebruik maken van de bibliotheek en kijken wel waar we
uitkomen. Dat is het aardige van zo’n experiment, het biedt
veel mogelijkheden.
Ik ben ook nauw betrokken bij het plan om in Schiedam en
Vlaardingen een hospice te stichten, een huis waar terminale
patiënten hun laatste dagen of weken in een rustige omgeving
kunnen doorbrengen. Mijn vader is zeven geleden in een
hospice overleden, en ik heb toen ontdekt hoe belangrijk zo’n
instelling is. Zoiets is hier in de regio nog niet, maar gaat nu
wel komen. We werken er hard aan, eerst in een werkgroep,
nu een Stichting die het hospice gaat beheren. Ik ben adviseur,
en ik verwacht in de op te richten Vereniging Vrienden actief
te zijn. In de Stichting zit een groep mensen die het feitelijke
werk doet, zoals Janet van Huisstede en oud-huisarts Paul Valk
die op medisch gebied adviseert. Oud-wethouder Ben van de
Velde uit Vlaardingen is voorzitter. We zijn in een vergevorderd
stadium met grond aan de Prinses Margrietlaan in Vlaardingen.
Als alles goed gaat, hebben Vlaardingen, Maassluis en Schiedam
in 2011 een hospice.
Ik ben nu anderhalf jaar lid van het bestuur van de Stichting
Primo die het verzelfstandigde openbaar onderwijs in
Schiedam bestuurt. Dat is een volstrekt nieuwe wereld voor
me, waarin ik nog bezig ben mijn weg te vinden. De afstand
naar de werkvloer is voor mij ongebruikelijk groot. De scholen
hebben eigen directeuren, Primo heeft een overkoepelende
directeur en dan komt het bestuur pas. Dat is – zacht gezegd
– niet bevorderlijk voor de dynamiek. Als bestuur ben je dan
bezig met de strategie en nauwelijks met de praktijk. Dat
is wennen. Het is in ieder geval een boeiende uitdaging,
en hiervan kan ik straks niet zeggen: het staat, dus ik kan
ik me rustig terugtrekken. Dit is een volcontinu bestuurlijk
proces, waarvoor geheel ander zitvlees nodig is dan voor het
realiseren van een mooi concept.
Als ik straks klaar ben met mijn bibliotheekklus hoef ik me
dus niet te vervelen. Ik weet niet hoe het komt, maar ik woon
nu zeven jaar in Schiedam en voel me honderd procent
Schiedammer. Ik ben blij met Schiedam en trots op Schiedam,
veel van wat ik doe is Schiedams. Er zijn in Schiedam genoeg
maatschappelijke activiteiten, waarin ik mijn energie en
visies kwijt kan. Zoals bijvoorbeeld het gemeentelijk project
Sterke Vrouwen. Dat is niet, wat veel mensen denken, een
soort nahijgende emancipatieslag, maar een project vanuit de
bibliotheek dat beoogt een netwerk van vrouwen op te zetten
en betrokken vrouwen voor Schiedam dingen te laten doen,
waarin vrouwen goed zijn en die ook goed zijn voor Schiedam.
Ik ben dol op netwerken en in dit geval is het leuk om vrouwen
bij elkaar te brengen met een praktisch doel, zoals het
organiseren van een Beabal, het ontwikkelen van activiteiten
in het Beatrixpark en het geven van een keurmerk aan winkels
in het centrum van Schiedam, op verzoek van die winkels zelf,
wel te verstaan.
Als ik terugkijk is de tijd voorbij gevlogen. De bibliotheek draait
geweldig met een fantastisch team met veel oudgedienden,
van wie Greet van Norde en Bianca Heystek zelfs al veertig
jaar, maar waarin ook jonge en gemotiveerde mensen hun
intrede hebben gedaan. Ik werk aan een nieuw beleidsplan en
onderzoek of verdere spreiding van onze servicepunten over
de stad mogelijk is, na de scholen wellicht in ook zorgcentra
als Francois Haverschmidt en Frankenland. Spijt? Ja, ik heb
het jammer gevonden dat ik de vestiging in Nieuwland moest
sluiten. Wat mij betreft was het keus op Schiedam-Zuid
gevallen, maar daar was het politieke en journalistieke verzet
goed georganiseerd en in Nieuwland was geen verzet. Ik was
toen nog gewoon ambtenaar en had geen keus. Dat zou nu
anders gaan.
Ik geloof nog steeds dat schaalvergroting
noodzakelijk is en ben nu bezig met een
voorlopig alleen nog praktische vorm van
samenwerking met de Gemeentebibliotheek
van Rotterdam op het gebied van collectievorming
en digitale en educatieve projecten.
musis 8