Musis juli/augustus 2009 nr.7 - Gemeente Schiedam
Musis juli/augustus 2009 nr.7 - Gemeente Schiedam
Musis juli/augustus 2009 nr.7 - Gemeente Schiedam
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Karin Visser<br />
‘Toen ik hier kwam zag ik meteen wat er aan de hand was.<br />
De organisatie was verwaarloosd en de medewerkers voelden<br />
zich verwaarloosd. De bibliotheek moest een duidelijk profiel<br />
krijgen en de medewerkers een doel waaraan we samen<br />
konden werken. Voor mij is een bibliotheek als deze in een<br />
stad als <strong>Schiedam</strong> een podium waarop mensen elkaar kunnen<br />
ontmoeten, maar dan wel met een nadrukkelijke inhoudelijke<br />
component. Dat betekent dat de bibliotheek er niet alleen is<br />
om boeken beschikbaar te stellen, maar ook om mensen te<br />
adviseren over de informatie die ze nodig hebben. Vaak kan<br />
de bibliotheek die zelf leveren, en soms moeten medewerkers<br />
de vragers naar elders verwijzen. Dat is de kern van mijn<br />
missie en daarmee ook die van de bibliotheek: mensen<br />
helpen goed te kunnen functioneren in deze gecompliceerde<br />
samenleving. In ieders leven gebeurt wel eens iets waar je<br />
niet direct zelf uitkomt. Dat kan juridisch zijn of financieel, en<br />
dan moet er een plek zijn waar je de informatie kunt krijgen<br />
die je nodig hebt om je probleem aan te pakken. Wij hebben<br />
die vaak in de kast, op Internet of op onze website staan en<br />
onze medewerkers zijn getraind in het begrijpen van vragen<br />
van bezoekers die niet voor de nieuwe Mankell komen, maar<br />
zulke informatie zoeken. Als iemand vraagt om een boek<br />
over omgaan met geld, merkt onze medewerker bij een beetje<br />
doorvragen waar de pijn zit en of een boek uit de bibliotheek<br />
voldoende is of dat iemand doorverwezen moet worden naar<br />
het spreekuur van bijvoorbeeld een sociaal raadsman. Voor<br />
het goede begrip, dat is de kern van de missie zoals ik die zie,<br />
maar romans, non-fictie- en kinderboeken horen natuurlijk ook<br />
bij de essentie van het bibliotheekwerk.<br />
Toen ik hier begon en mijn missie had geïmplementeerd, heb<br />
ik eerst een heldere organisatiestructuur neergezet. Het klinkt<br />
een beetje als een kreet uit een boek over bedrijfskunde,<br />
tekst: Henk Slechte<br />
foto's: Jan van Kampenhout<br />
Acht jaar trots op <strong>Schiedam</strong><br />
Karin Visser kwam in november 2000 naar <strong>Schiedam</strong> om de bibliotheek, na een driejarig<br />
directeurloos tijdperk, nieuwe glans te geven. Hoe ze dat deed mocht ze zelf weten, als die<br />
glans er maar kwam. Mooier kan de opdracht voor een nieuwe directeur nauwelijks zijn.<br />
Karin had aan de Thieleacademie in Den Haag de bibliotheekopleiding gevolgd en een rijk<br />
gevarieerde bibliotheekloopbaan op alle niveaus doorlopen, met slechts een klein uitstapje<br />
bij een reïntegratiebedrijf dat mensen begeleidde bij hun terugkeer naar de arbeidsmarkt.<br />
Het eerste wat haar in <strong>Schiedam</strong> opviel was dat de harde kern van bibliotheekmedewerkers de<br />
bibliotheek goed draaiende had gehouden, maar dat juist die mensen zich ook verwaarloosd<br />
voelden. Het was dus tijd voor een directeur met visie en zitvlees. Karin Visser heeft beide.<br />
Ze noemt zichzelf een ‘conceptenmens’ en dat is precies wat ze is. Karin heeft ook een missie.<br />
Ze legde die aan Henk Slechte uit. Hij is zelf ooit bibliothecaris geweest en hoefde het alleen<br />
maar op te schrijven.<br />
maar dat is het wel en het is noodzakelijk. Ik heb verschil<br />
gemaakt tussen wat in dat jargon front office en back office<br />
heet. In gewone mensentaal betekent dat de mensen daar<br />
inzetten waar hun kwaliteiten het best tot hun recht komen,<br />
in het belang van de bibliotheek, maar ook van henzelf. Dat<br />
betekende dat sommigen van plek moesten veranderen. Dat<br />
ging niet altijd vanzelf, maar lukt redelijk als je mensen maar<br />
nadrukkelijk aanspreekt op hun kwaliteiten, op wat ze goed<br />
kunnen dus. Daarna was de zakelijke kant aan de beurt. Ook<br />
dat ging niet vanzelf. Iedereen moest bijvoorbeeld werken<br />
of inzetbaar zijn op de tijden dat de bibliotheek open is, en<br />
dat is nu eenmaal niet van negen tot vijf. Ook dat gaf geen<br />
euforische reacties, maar was goed uit te leggen. Je weet nu<br />
eenmaal waar je werkt. Bij alles wat we deden hebben we<br />
gezocht naar een redelijk evenwicht tussen het belang van de<br />
organisatie en het persoonlijk belang van de medewerkers. Het<br />
klinkt eenvoudig maar de hele operatie heeft wel ruim vier jaar<br />
geduurd. De grote finale was de verzelfstandiging in 2006. Nu<br />
staat de organisatie als een huis.<br />
Ik mocht dan wel zelf bedenken hoe ik de bibliotheek (re)<br />
organiseerde, maar ik wist één ding zeker: wat mijn plannen<br />
ook waren, ik kreeg er geen formatieplaatsen bij en moest<br />
dus alles wat ik wilde, doen met de mensen die er waren.<br />
Dankzij de nieuwe structuur kon ik mensen vrijmaken om<br />
de activiteiten te organiseren die ik beschouw als wezenlijke<br />
onderdelen van mijn missie en dus ook van de bibliotheek.<br />
Ik ben begonnen met de Gesprekken aan de Schie. Hans van<br />
der Sloot hielp bij het ontwikkelen van de formule. Hij kent<br />
<strong>Schiedam</strong>, weet hoe je <strong>Schiedam</strong>mers moet benaderen en<br />
heeft een <strong>Schiedam</strong>s netwerk dat we dankbaar gebruikt<br />
hebben. We doen het nu vijf tot tien keer per jaar en trekken<br />
gemiddeld vijftig mensen per Gesprek. Hun deelname aan<br />
musis 6