Musis juli/augustus 2009 nr.7 - Gemeente Schiedam
Musis juli/augustus 2009 nr.7 - Gemeente Schiedam
Musis juli/augustus 2009 nr.7 - Gemeente Schiedam
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
schoenmakersleerling begonnen ‘Nardus’ had het op latere<br />
leeftijd geschopt tot mouterbaas bij distilleerderij F.P. Jansen en<br />
verdiende een heel behoorlijk inkomen.<br />
Mogelijk vond de zuinigheid zijn oorsprong in de sociale<br />
achtergrond van het geslacht Hosman, waarschijnlijk<br />
nazaten van rondtrekkende Duitse seizoenarbeiders die<br />
een paar eeuwen terug emplooi vonden in de <strong>Schiedam</strong>se<br />
jeneverindustrie. De familie lijkt een voorbeeld van ambitieuze<br />
immigranten: vastbesloten zich door hard werken een hogere<br />
status te verwerven. Hun geschiedenis staat maar deels<br />
op papier. Behalve een stamboom teruggaand tot een 17 e<br />
eeuwse Horstman en een verwijzing naar een gelijknamige<br />
boekhandelaar uit Osnabrück, zijn er alleen de onvolledige<br />
kronieken van Bart en die beginnen bij Nardus’ vader, geboren<br />
omstreeks 1800 en van beroep koetsier bij de familie Nolet.<br />
Nadat deze naamloze stamvader op betrekkelijk jonge leeftijd<br />
was gestorven, hertrouwde zijn weduwe met een kuiper<br />
genaamd Bouman. Bart Hosman beschrijft in zijn memoires<br />
hoe dit eenvoudige gezin hechtte aan cultuur. Het beschikte<br />
over twee uitgaven van het werk van Vondel, één ‘vuile’ voor<br />
doordeweekse dagen en één schoon, zondags exemplaar, dat<br />
op een tafeltje bij het raam lag.<br />
De naam Hosman is onlosmakelijk verbonden met het rijke<br />
roomse leven zoals <strong>Schiedam</strong> dat kende tot de jaren 1960.<br />
De familie was streng gelovig. Sommige verwanten, zoals<br />
grootvader Bart, sloegen geen mis over. "Verder hadden wij<br />
drie ooms die pastoor waren en drie tantes die non waren.<br />
De roomsheid droop er vanaf," aldus Fons. De sterke band<br />
met de kerk kwam ook tot uiting in de klandizie, waarvan<br />
de katholieke elite van <strong>Schiedam</strong> tientallen jaren de harde<br />
kern vormde. Wél een elite met oog voor standsverschil,<br />
herinneren de broers zich. Willibrord: "Als we de bestellingen<br />
rondbrachten, ging bij de één een luikje in de voordeur open<br />
en kreeg je te horen: leveranciers achterom! Een ander reikte<br />
je terwijl je op het geld stond te wachten, een doek en een<br />
busje koperpoets aan, om de brievenbus op te poetsen."<br />
Het lijkt kleurrijk en afwisselend, zo’n leven tussen klanten van<br />
allerlei pluimage en bovendien altijd voorraden heerlijk voedsel<br />
om je heen. Maar het was dikwijls hard werken voor smalle<br />
marges, verzekeren de gebroeders. Fons: "Vader nam de zaak<br />
in 1926 over van opa Bart. Hij trouwde in 1934, midden in de<br />
crisistijd. Mijn moeder kwam meteen in zware omstandigheden<br />
terecht."<br />
Ook op het leven van de zeven kinderen drukte de winkel een<br />
stempel. Na de dood van hun vader was het opeens gedaan<br />
met gezelligheid, het pianospel van moeder en de klassieke<br />
muziek op de radio. Eén voor één werden de kinderen<br />
ingeschakeld om de zaak draaiende te houden. Eendrachtig<br />
werd vrijdagavond de suiker afgewogen en woensdagmiddag<br />
de gember in potjes gedaan. Twee maanden na het overlijden<br />
van zijn vader werd Fons van school gehaald. Een zus volgde<br />
een paar maanden later.<br />
Willibrord werd reeds als kleuter naar Rotterdam gestuurd<br />
om daar op de step een paar punten brie te halen. Hij kwam<br />
definitief in de zaak toen hij de kostschool in Oudenbosch had<br />
afgemaakt en zijn dienstplicht bij de mariniers in Rotterdam<br />
had vervuld. In zijn soldatentijd hield hij in de weekends het<br />
uniform aan om daarin bestellingen te bezorgen. "Dan kreeg<br />
ik meer fooi." Van de winkel van toen kent hij het complete<br />
assortiment nog uit het hoofd. Idem de mimiek van de<br />
clientèle. Hoe mevrouw Van Vollenhoven naar een bepaalde<br />
soort honing vroeg. Of hoe Willem Duys een potje Engelse<br />
marmelade bestelde. "Thick cut!"<br />
Het verleggen van de Koemarktbrug, de opkomst van de<br />
supermarkt en de ondergang van de scheepsbouw zorgden<br />
ervoor dat de winkel vanaf de jaren 1960 aan belang begon<br />
in te boeten. Fons vertelt dat zijn moeder het plan had een<br />
ruimte te huren in de nieuw te bouwen winkelgalerij in de<br />
Oranjestraat, maar dat Albert Heijn dat voornemen doorkruiste<br />
door het bewuste pand op te kopen en er de allereerste<br />
supermarkt van Nederland te beginnen.<br />
Toen <strong>Schiedam</strong> tekenen van economisch verval begon te<br />
vertonen, besloot de familie de bakens te verzetten en een<br />
tweede zaak te beginnen in Vlaardingen. Die stad groeide<br />
als kool en het Liesveld gold als één van de modernste<br />
winkelcentra van Nederland. De Vlaardingse vestiging<br />
bouwde inderdaad snel een goede reputatie op. De poging<br />
daarentegen ook in Rotterdam vaste voet aan de grond<br />
te krijgen, faalde jammerlijk. De van delicatessenhandel<br />
Hun waardering voor uitgebreid tafelen kregen ze ook mee van thuis.<br />
Hun uit Limburg afkomstige moeder Maria van Gassel kookte met<br />
Bourgondische hand, ze maakte een onovertroffen wijnsoep en aan<br />
haar tong in madeirasaus kon geen chef-kok tippen.<br />
Dupont overgenomen nering op de hoek van de Coolsingel<br />
en de Oldenbarneveldtstraat werd ondanks het uitgebreide<br />
assortiment kazen en wijnen en het schitterende interieur geen<br />
succes.<br />
Het is de enige mislukking in de reeks geslaagde<br />
ondernemingen die de naam Hosman droegen. Buitengewoon<br />
succesvol was Willibrord met de bistro en de auberge op de<br />
hoek van de Lange Haven en de Korte Dam. De basis voor<br />
dit befaamde restaurant, dat 24 jaar lang behoorde tot de<br />
toonaangevende horecagelegenheden in de Rijnmond, werd<br />
gelegd in sporthal Margriet tijdens de huishoudbeurs Inhabé.<br />
Willibrord: "Wij hadden daar een delicatessenstand, de enige<br />
stand op de hele beurs waar je iets kon eten. Het was dringen,<br />
want iedereen mocht gratis proeven." Het daarop volgende jaar<br />
bouwde Willibrord tijdens de beurs een klein bistrootje in de<br />
hal. "Ik maakte gerechten klaar als slakken en kikkerbilletjes.<br />
De hele hal stonk naar de knoflook." Ook dit keer kwam hij<br />
handen te kort. Maar de deelname aan de beurs leverde nu wél<br />
geld op, want anders dan in het voorgaande jaar liet Willibrord<br />
zijn klanten gewoon betalen voor de consumpties. Er gingen<br />
dagelijks zoveel porties slakken doorheen, dat ’s avonds laat<br />
de hele familie werd opgetrommeld om de slakkenhuisjes<br />
schoon te spoelen zodat ze weer konden worden gevuld voor<br />
de maaltijd van de volgende dag. Het jaar daarop huurde<br />
Willibrord voor zijn bistro de hele kantine af. Het liep storm.<br />
musis 10