De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

de inburgeringswetgeving in vogelvlucht
zijn. Het BPi is, zoals de naam reeds aangeeft, een bestand van potentiële inburge-
ringsplichtigen. Het gaat hier om een bestand met gegevens over personen die op
het moment van inwerkingtreding van de nieuwe wet al in nederland woonachtig
zijn en ten aanzien van wie vermoed wordt dat zij inburgeringsplichtig zijn (TK,
vergaderjaar 2005-2006, 30 308, nr. 3: 62). Het doel van het BPi is het college van
de verschillende gemeenten en de iB-groep te faciliteren bij het beoordelen van de
inburgeringsplicht van reeds in nederland gevestigde personen en het aanleveren
van beleidsinformatie aan de Minister voor Vreemdelingenzaken en integratie (art.
48 lid 2 Wi 2007; TK, vergaderjaar 2005-2006, 30 308, nr. 3: 60).
in de literatuur is het in het bijzonder Groenendijk die zich sceptisch toont ten aanzien
van de oprichting van deze databanken en schrijft dat deze de persoonsgegevens
omvatten “van het grootste deel van de allochtone inwoners van nederland om
hun leven lang te kunnen controleren of zij ooit wel aan hun verplichtingen hebben
voldaan” (Groenendijk 2006a: 1309).
2.7 ToT sloT: enkele concluderende opmerkingen
in dit hoofdstuk zijn de voornaamste juridische aspecten van de inburgeringswetgeving
de revue gepasseerd. Daarbij is ingegaan op de Win 1998 en is aandacht
besteed aan de Wi 2007. in de tijdspanne van negen jaar die tussen deze twee wetten
ligt, hebben zich verscheidene ontwikkelingen voorgedaan. Dit betreffen onder
meer trends op het gebied van het aantal en de inhoud van de verplichtingen die
aan inburgeraars worden opgelegd, maar ook op het gebied van de werkingssfeer
zijn de nodige opmerkingen te maken. in onderstaande wordt kort op deze aspecten
ingegaan, die in ieder geval één gemeenschappelijk kenmerk lijken te hebben: het
steeds verplichtender wordende karakter van inburgering en de relatief stellige toon
waarop een en ander onder de aandacht wordt gebracht.
Ten aanzien van het aantal verplichtingen kan men stellen dat deze in de loop
der tijd zijn toegenomen en dat deze zich met de inwerkingtreding van de Wet
inburgering Buitenland zelfs over de landsgrenzen uitstrekken. Bovendien zijn de
verplichtingen in een resultaatsverplichting gegoten, hetgeen betekent dat inspanning
alleen niet meer voldoende is, maar dat een netto-resultaat geboekt dient te
worden: slagen binnen de termijn voor het examen op straffe van een bestuurlijke
boete die meerdere malen kan worden opgelegd. Dit alles leidt er in belangrijke
mate toe dat de condities om tot de gemeenschap ‘nederland’ te kunnen worden
toegelaten aanmerkelijk zijn verzwaard. Het inburgeringsbeleid wekt daarmee,
geheel in afwijking van consistent EU-beleid, de indruk meer het karakter van een
89