De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

de casus inburgering en nationaliteitswetgeving: iconen van nationale identiteit
brief onder meer aan dat immigranten met een lage opleiding de grootste kans lopen
dat zij niet tijdig het vastgestelde niveau zullen bereiken of dat niveau niet al bij de
eerste examenpoging zullen hebben bereikt. Zij lopen dientengevolge de gerede kans
dat zij de opleiding grotendeels of volledig zelf moeten financieren, meerdere malen
examengeld dienen te betalen en een bestuurlijke boete opgelegd kunnen krijgen.
De zwaarste lasten worden daarmee volgens Entzinger en anderen op de zwakste
schouders gelegd. De slotsom is volgens de achttien hoogleraren dan ook dat, niette-
genstaande alle dreigementen en sancties, juist veel migranten in een zwakke positie
niet zullen participeren of afhaken, hetzij omdat zij de financiering niet rond kunnen
krijgen, hetzij omdat zij ervan uitgaan dat de slagingskans te laag is gezien de (al dan
niet gepercipieerde) moeilijkheidsgraad van de toets. Dit is het tegenovergestelde
van wat de Wi 2007 beoogt te bewerkstelligen (Entzinger c.s., oktober 2006).
2.5.4 heT inburgeringsonderzoek en inburgeringsprogramma
in heT buiTenland:
de WeT inburgering buiTenland
Behalve in nederland, worden aan de inburgeringsplichtige ook inburgeringseisen
in het land van herkomst gesteld. in hoofdstuk 1 is aangegeven dat inburgering daarmee
letterlijk over de grenzen heen is getild, waarmee de facto is aangegeven dat de
werkingssfeer zich ver over de landsgrenzen kan uitstrekken. Bovendien is gewezen
op de vele kritiek op deze regeling, die door velen als de zoveelste immigratiebeperkende
maatregel wordt beschouwd en het in het bijzonder voor de tweede generatie
Marokkanen en Turken lastig zou moeten maken een huwelijkspartner uit het land
van herkomst naar nederland te laten overkomen (Groenendijk 2005b: 15).
in het verlengde hiervan is voorts het uitsluitende karakter van deze maatregel
onder de aandacht gebracht, die zich slechts zelden zal laten verenigen met een integratie-
of inburgeringsbeleid dat voornamelijk op inclusie gericht zou moeten zijn.
in onderstaande wordt een blik geworpen op de voornaamste karakteristieken van
deze veelbesproken en omstreden maatregel, die door verscheidene adviesorganen
als de Raad van State, de Adviescommissie voor Vreemdelingenzaken, de commissie-Franssen
en de RMo is bekritiseerd (TK, vergaderjaar 2003-2004; AcVZ 2004;
commissie-Franssen 2004; RMo 2003). Bovendien heeft deze ook in het buitenland
veel (negatieve) aandacht gekregen en op de nodige scepsis en ongeloof mogen rekenen.
10 Deze maatregel is nagenoeg uniek in de wereld (Michalowski 2005). 11
De genoemde Wet inburgering Buitenland is per 15 maart 2006 in werking getreden
en heeft als een van de voornaamste implicaties dat een migrant die naar
nederland wenst te komen, alvorens hij toegelaten kan worden, in het herkomstland
een inburgeringsexamen dient af te leggen. Dit zou de integratie van gezins-
82