De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

de inburgeringswetgeving in vogelvlucht
karakteristieken en organisatie van deze wet, zoals de te geringe aantal uren voor
taalbeheersing en het gebrek aan maatwerk, lijken hier veeleer debet aan te zijn (zie
ook Fermin 2006: 22). onder de Wi 2007 zullen voornamelijk de marktwerking in
combinatie met de eigen verantwoordelijkheid vermoedelijk een groot deel van de
migranten parten spelen, en dan voornamelijk de financieel minder draagkrachtigen
en lager opgeleiden onder hen. Van verbetering in vergelijking tot de oude
situatie zal er hoogstwaarschijnlijk dan ook geen sprake zijn. in het politieke debat
bij de Wi 2007 zijn het onder andere de PvdA-fractie en de SP die op deze gevaren
hebben gewezen. Zo stelt de PvdA het volgende:
“De PvdA-fractie constateert (…) dat invoering van het wetsvoorstel zal betekenen
dat immigranten met de laagste opleiding en inkomens absoluut en
relatief de grootste inspanning moeten leveren en de hoogste kosten moeten
maken. Dit komt omdat van alle immigranten, ongeacht hun taalkennis bij
aanvang, hun opleidingsniveau en hun leeftijd tussen 18 en 60 jaar, wordt
geëist dat zij hetzelfde niveau van taalkennis bereiken. immigranten met een
lage opleiding lopen de grootste kans dat zij niet tijdig het vereiste niveau
zullen bereiken (…). Zij lopen dus de grootste kans dat zij de kosten van de
opleiding grotendeels of volledig moeten betalen (…) en een bestuurlijke boete
opgelegd krijgen. De zwaarste lasten worden hiermee op de zwakste schouders
gelegd. ondanks alle dreigementen en sancties zullen juist veel immigranten
in een zwakke positie niet meedoen of afhaken (…). Dat is een averechts effect
van het wetsvoorstel.” (EK, vergaderjaar 2006-2007, 30 308 E: 7)
De SP vraagt zich af of de resultaatsverplichting voor de genoemde categorie niet
onrechtvaardig zal zijn:
“onrechtvaardig omdat het voor de nieuwkomers met weinig opleiding een
onevenredig zware belasting is, bovendien duur voor mensen met een laag
inkomen, en vertragend bij het verkrijgen van een duurzame verblijfsvergunning.”
(EK, vergaderjaar 2006-2007, 30 308 E: 7)
En in de gewijzigde motie van de leden Dijsselbloem (PvdA) en Sterk (cDA) wordt
het kabinet bij de vormgeving van eigen verantwoordelijkheid nadrukkelijk verzocht
rekening te houden met de draagkracht van de inburgeringsplichtigen (TK,
vergaderjaar 2003-2004, 27 083 en 29 543, nr. 58).
Ten slotte wordt ook in de brief van de achttien hoogleraren, gericht tot de commissie
voor Justitie van de Eerste Kamer, waarin een voorstel werd gedaan tot
aanpassing van de Wi 2007, hier op gewezen. Entzinger cum suis geven in deze
81