De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

de casus inburgering en nationaliteitswetgeving: iconen van nationale identiteit
tige gesteld op het niveau A2 van het Europese Raamwerk voor Moderne Vreemde
Talen (niveau A2 is vergelijkbaar met het eerdergenoemde nT2-niveau 2). Met
de commissie acht de regering het niveau A1 onvoldoende om zelfstandig te kunnen
participeren in de nederlandse samenleving, terwijl een niveau hoger dan A2
(niveau B1 van het Europese Raamwerk) naar verwachting voor velen een grote
belemmering zal vormen en hen het perspectief op integratie en versterking van
hun rechtspositie in nederland zal ontnemen (commissie-Franssen 2004: 30).
Met het taalvaardigheidsniveau A2 is een redelijke mate van communicatie met de
directe omgeving van de inburgeraar mogelijk, zo wordt verondersteld. 7 Beheersing
van het nederlands op dit niveau moet worden beschouwd als noodzakelijk om
te kunnen participeren in de nederlandse samenleving. in het algemeen acht de
regering het met de commissie-Franssen haalbaar om binnen de termijn van drie
jaar mondelinge en schriftelijke kennis van de nederlandse taal op het niveau A2 te
verwerven (TK, vergaderjaar 2005-2006, 30 308, nr. 3: 19).
Voor de categorie die al in nederland verblijf had op 1 januari 2007, de eerdergenoemde
oudkomers, wordt voorzien in een beperkte uitzondering. Van hen wordt
verlangd dat zij beschikken over schriftelijke taalvaardigheden op het niveau A1 van
het Europese Raamwerk voor Moderne Vreemde Talen. 8 Bij deze uitzondering heeft
de regering in overweging genomen dat het merendeel van de communicatie mondeling
plaatsvindt en dat het bij deze groep veelal zal gaan om oudere personen die
vaak minder opleiding hebben genoten en voor wie het leren lezen en schrijven in
het nederlands een relatief grote inspanning zal betekenen (TK, vergaderjaar 2004-
2005, 29 800 Vi, nr. 101: 57, TK, vergaderjaar 2005/2006, 30 308, nr. 3: 20).
Uit empirisch onderzoek uit 2002 van odé en Brink blijkt dat de gestelde taaleis
van vóór 1 januari 2007 in de alledaagse praktijk in ieder geval niet geheel onproblematisch
was voor veel inburgeringsplichtigen en dat de eindniveaus die na een
jaar inburgering werden gehaald, over de gehele linie laag te noemen zijn (odé en
Brink 2002: 156-157). Zij concluderen dat de meerderheid van de nieuwkomers er
namelijk niet in slaagt om binnen een jaar één van de genoemde vormen van zelfredzaamheid
te bereiken. Slechts een minderheid van de nieuwkomers haalt volgens
hen een niveau dat aansluit bij sociale zelfredzaamheid: het minimale niveau
dat nodig is om zelfstandig te kunnen functioneren. Het niveau dat vereist is om
aan een vervolgopleiding deel te nemen of om direct bemiddelbaar op de arbeidsmarkt
te worden geacht, de aanloop tot professionele zelfredzaamheid, wordt in dit
onderzoek door niet meer dan ongeveer tien procent van de nieuwkomers bereikt.
Deze resultaten impliceren dat het grootste deel van de nieuwkomers onvoldoende
taalkennis heeft om bij het huidige arbeidsaanbod bemiddeld te worden naar werk
of een vervolgopleiding (odé en Brink 2002: 156-157).
76