De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

de casus inburgering en nationaliteitswetgeving: iconen van nationale identiteit
plaats zou kunnen krijgen, maar dan zou de wetgever eerst de doelstelling van
Maatschappij oriëntatie moeten herformuleren. Het zou dan niet zozeer om een
oriëntatie op de samenleving moeten gaan, maar meer om ‘nederlandkunde’ of
maatschappijleer. Als er wel meer geschiedenis gedoceerd zou moeten worden,
spelen er volgens de respondenten een aantal vragen. Een eerste vraag is welk deel
van de geschiedenis behandeld moet worden en op welk niveau. De meeste geïnterviewde
deskundigen en docenten geven in dit verband aan dat er een directe link
moet zijn met de contemporaine maatschappelijke situatie van nederland. Het zal
dan vooral gaan om de Tweede Wereldoorlog, de migratiegeschiedenis en dergelijke.
Voorts speelt de vraag wanneer geschiedenis gedoceerd moet worden. Tijdens
de inburgering of op een later moment? Tot slot kan men zich afvragen of er gedifferentieerd
moet worden naar opleidingsniveau. Hogeropgeleiden zullen namelijk
veel meer geïnteresseerd zijn in geschiedenis dan lageropgeleiden (Regioplan 2003:
42).
Het onderdeel NT2
Terug naar de onderdelen van het inburgeringsprogramma. Een van de belangrijkste
onderdelen van het educatieve traject vormt de cursus nT2. Hieraan wordt het
grootste deel van het aantal uren voor inburgering besteed. in dit kader zijn diverse
leermethoden ontwikkeld, die betrekking hebben op verschillende doelgroepen en
variëren van alfabetiseringscursussen tot cursussen voor hoger opgeleiden (cf. nota
van Toelichting bij besluit van 26 juni 1998, Stb. 1998, 409). De cursus nT2 bestaat
uit de onderdelen lezen, schrijven, spreken en luisteren. om de mate van beheersing
van het nT2 te benoemen, zijn er niveau-aanduidingen. in het kader van de
inburgering wordt met het nT2-traject beoogd de nieuwkomer op minimaal het
niveau cito-2 te brengen. Het streefniveau van het inburgeringsprogramma is cito-
3 (TK, vergaderjaar 1995-1996, 24 401, nr. 4). Dit niveau wordt daarbij gehanteerd
als een aanduiding van het niveau dat minimaal bereikt zou moeten zijn om aansluiting
op vervolgonderwijs dan wel bemiddeling naar beroepsuitoefening mogelijk
te maken (TK, vergaderjaar 1996-1997, 25 114, nr. 3: 15).
Met betrekking tot de doorstroming naar de arbeidsmarkt merkt het kabinet bij de
Memorie van Toelichting bij de Win 1998 op dat het streefniveau van het gehele
educatieve programma als een minimumstreefniveau kan worden aangeduid. Het
bereiken van dit niveau impliceert derhalve niet dat de nieuwkomer het proces
van inburgering heeft voltooid. Wel is in de visie van de regering dan een zodanig
niveau van vaardigheden bereikt dat een goede startpositie voor daadwerkelijke
(verdere) integratie is verkregen (TK, vergaderjaar 1996-1997, 25 114, nr. 3: 15).
in dit verband wordt overigens ook gewezen op het gegeven dat meer intensieve
cursussen van twintig uur of meer per week, een hogere opbrengst hebben dan
minder intensieve programma’s. Het verdient daarom aanbeveling te streven naar
74