De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

More documents

Recommendations

Info

de casus inburgering en nationaliteitswetgeving: iconen van nationale identiteit heden geboden om van hun rechten gebruik te maken en hun maatschappelijke plichten te vervullen, maar zij zullen zichzelf moeten bewijzen. Benadrukt wordt dat zij “voldoende ruimte hebben om hun identiteit te ontwikkelen en hun godsdienst en levensovertuiging uit te dragen binnen de kaders die ons land daaraan stelt.” Van hen mag, als wederprestatie, worden verwacht dat zij actief bijdragen aan deze moderne, open en dynamische samenleving (TK, vergaderjaar 2001-2002, 28 198, nr. 2: 49). De regering erkent ook met zoveel woorden dat racisme en discriminatie “regelrechte aanslagen vormen op de wederzijdse erkenning van burgerschap” en geeft dan ook aan dat de voorkoming en bestrijding hiervan prioriteit blijft houden (TK, vergaderjaar 2001-2002, 28 198, nr. 2: 55). naast het toerustingsbeleid op kernelementen als taal, onderwijs en arbeid is naar de mening van de regering voor de toekomst tevens de volle aandacht nodig voor bevordering van de interactie tussen burgers. De dialoog is van belang om helderheid te scheppen over de gemeenschappelijke waarden die de nederlandse samenleving bepalen; ontmoeting bevestigt de onderlinge verbondenheid als burgers van dezelfde samenleving. Uitgangspunt hierbij is dat elke ingezetene van nederland de grondwaarden van deze samenleving dient te respecteren, zoals deze zijn verankerd in de Grondwet, wet- en regelgeving en in de algemeen aanvaarde opvattingen van deze samenleving. Deze grondwaarden worden niet geacht statisch te zijn, noch het exclusieve bezit van het autochtone deel van de maatschappij te zijn, maar worden door alle burgers in gezamenlijkheid gedragen en via de weg van democratische besluitvorming voortdurend opnieuw gecodificeerd (TK, vergaderjaar 2001-2002, 28 198, nr. 2: 54). nu volgens de regering uit onderzoek blijkt dat de afstand tussen etnische minderheidsgroepen veelal groter is dan die ten opzichte van autochtonen, heeft de bevordering van verbindingen tussen de diverse nieuwe identiteiten in nederland nadrukkelijk prioriteit (TK, vergaderjaar 2001-2002, 28 198, nr. 2: 55). Het uitgangspunt dat nieuwe burgers de waarden en normen van deze samenleving dienen te respecteren, impliceert in de visie van de regering overigens niet dat men dient te assimileren aan de hier dominante cultuur. Zoals reeds eerder is aangegeven, dient elke burger immers binnen het gegeven wettelijk kader zijn of haar eigen identiteit in vrijheid te kunnen beleven en uit te dragen. Hierbij geldt als beginsel dat het beleven van de eigen cultuur tot het privé-domein van burgers behoort en de ontwikkeling van culturele organisaties voor eigen verantwoordelijkheid en rekening van betrokkenen is. Het kabinet rekent het wel tot een overheidstaak om het kunnen beleven van de eigen cultuur te beschermen. onder eigen culturele identiteitsbeleving verstaat het kabinet echter nadrukkelijk niet dat etnische organisaties zich ‘opsluiten’ in de eigen cultuur, of dergelijke organisaties als focuspunt fungeren voor de politieke of culturele belangen van andere landen. Het gaat er volgens de 34
egering om dat etnische groepen verbinding zoeken met de omringende samenleving en zich een positie verwerven binnen ‘het totale, interculturele nederlandse landschap.’ Volwaardige participatie, diversiteit en interactie zijn hierbij sleutel- woorden (TK, vergaderjaar 2001-2002, 28 198, nr. 2: 55). historie en sfeerimpressie Ten aanzien van het aspect huwelijksmigranten merkt het kabinet ten slotte nog op dat het maatregelen neemt om de bij de gezinsvorming belemmerende factoren voor integratie weg te nemen. Daarin moet volgens het kabinet, geheel volgens consistent beleid in deze periode, de eigen verantwoordelijkheid van de reeds in nederland verblijvende partner voor een goed verloop van diens integratie en het commitment worden aangesproken en mogelijk een financiële vertaling krijgen (TK, vergaderjaar 2001-2002, 28 198, nr. 2: 46). Hierbij wordt er aan gedacht om de reeds in nederland verblijvende partner, ter stimulering van de inburgering van overkomende partners, zelf een substantieel deel van de inburgeringskosten van diens gezinsmigranten te laten dragen. Deze gedachte zou een aantal jaren erna, en wel op 15 maart 2006, werkelijkheid worden. Binnen bovenstaande discussie nemen met name de vrouwelijke huwelijksmigranten een bijzondere positie in; de kwestie blijkt in de praktijk dan ook verre van genderneutraal te zijn. in 2005 rapporteerden het ScP, het WoDc en het cBS immers dat het opleidingsniveau van de Turkse en Marokkaanse huwelijksmigranten bijzonder laag was en een belemmerende factor vormde voor hun integratie. Een groot deel van deze huwelijksmigranten heeft zelfs geen enkel diploma, zo werd geconcludeerd. Dit geldt vooral voor de Marokkaanse huwelijksmigranten: van deze groep is 60 procent ongediplomeerd (ScP/WoDc/cBS 2005: 50, 169). Eerdere gegevens van het ScP uit 2004 inzake deze materie bevestigen deze bevindingen min of meer. Hieruit blijkt namelijk dat circa 53 procent van de vrouwen uit etnische minderheden zich in een zeer kansarme positie bevindt. Deze vrouwen zijn vaak niet economisch zelfstandig en hebben vaak zelfs helemaal geen eigen inkomen uit arbeid. De grote meerderheid van de Turkse en Marokkaanse vrouwen (67%) bevindt zich in deze omstandigheden. Het gaat met name om vrouwen uit de eerste generatie, maar ook om veel Turkse en Marokkaanse huwelijksmigrantes. in deze context kwam het ScP overigens al eerder tot de slotsom dat de grote aanwas van – in het bijzonder Turkse en Marokkaanse – huwelijksmigranten een remmende werking heeft op de integratie en emancipatie van Turkse en Marokkaanse vrouwen, mannen en kinderen (ScP 2004). niettegenstaande het bovenstaande dient toch het in de maatschappelijke discussie dominerende beeld als zouden huwelijksmigranten voornamelijk uit Turkije en Marokko afkomstig zijn, enigszins te worden genuanceerd. Uit cijfers van het cBS 35
Page 1: Fouzia Driouichi W E T E N S C H A
Page 4 and 5: De serie Webpublicaties omvat studi
Page 6 and 7: cover design / Vormgeving: Studio D
Page 8 and 9: de casus inburgering en nationalite
Page 86 and 87:
de casus inburgering en nationalite
Page 88 and 89:
Page 90 and 91:
Page 92 and 93:
Page 94 and 95:
Page 96 and 97:
Page 98 and 99:
Page 100 and 101:
Page 102 and 103:
Page 104 and 105:
Page 106 and 107:
Page 108 and 109:
Page 110 and 111:
Page 112 and 113:
Page 114 and 115:
Page 116 and 117:
Page 118 and 119:
Page 120 and 121:
Page 122 and 123:
Page 124 and 125:
Page 126 and 127:
Page 128 and 129:
Page 130 and 131:
Page 132 and 133:
Page 134 and 135:
Page 136 and 137:
Page 138 and 139:
Page 140 and 141:
Page 142 and 143:
Page 144 and 145:
Page 146 and 147:
Page 148 and 149:
Page 150 and 151:
Page 152 and 153:
Page 154 and 155:
Page 156 and 157:
Page 158 and 159:
Page 160 and 161:
Page 162 and 163:
Page 164 and 165:
Page 166 and 167:
Page 168 and 169:
Page 170 and 171:
Page 172 and 173:
Page 174 and 175:
Page 176 and 177:
Page 178 and 179:
Page 180 and 181:
Page 182 and 183:
Page 184 and 185:
Page 186 and 187:
Page 188 and 189:
Page 190 and 191:
Page 196:
w r r w e b p u b l i c at i e s 3
show all

De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?