De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

More documents

Recommendations

Info

de casus inburgering en nationaliteitswetgeving: iconen van nationale identiteit in het rapport Allochtonenbeleid wordt ook melding gemaakt van het gegeven dat het minderhedenbeleid in ieder geval op de gebieden arbeid en onderwijs heeft gefaald (WRR 1989: 134-135). De WRR komt tot de slotsom dat de werkloosheid onder minderheidsgroepen vier maal hoger is dan onder autochtonen (cf. WRR 1989: 105-106; TK, vergaderjaar 2001-2002, 28 198, nr. 2: 3). Verder worden ach- terstanden in het onderwijs dan nog nauwelijks ingelopen (WRR 1989: 139-163). Het beleid van de overheid is daarmee blijkbaar te veel geënt op welzijn en te wei- nig verplichtend van aard. Het is te veel gericht op het vrijblijvend aanbieden van faciliteiten die niet tot de integratie van minderheden bijdragen (Zie ook Lucassen en Penninx 1994: 1). De Raad komt dan ook tot de slotsom dat de nadruk in het toekomstige beleid zou moeten komen te liggen op een – zonodig afgedwongen – integratie (WRR 1989: 58). in de visie van de Raad zouden er voorzieningen getrof- fen moeten worden voor de opvang van nieuwe migranten in de vorm van taal- en oriëntatiecursussen. Voor bepaalde groepen migranten zouden deze cursussen verplicht moeten worden. Gedacht kan hierbij worden aan zeer laaggeschoolden en degenen die tot gezinshereniging wensen over te gaan. Het kabinet nam in zijn reactie van 1990 op dit WRR-rapport dit voorstel gedeelte- lijk over en onderschreef de noodzaak van extra inspanningen voor de opvang van nieuwkomers. De aandacht van de regering richtte zich primair op het wegwerken van de wachtlijsten bij de taalcursussen. De overheid stimuleerde experimenten in enkele gemeenten om een gestructureerd inburgeringsprogramma te ontwikkelen. Dit programma werd naderhand ook door andere gemeenten overgenomen. De aanbevelingen en conclusies van de Raad zouden tot lange en hevige discussies omtrent de multiculturele samenleving in het algemeen en de plaats van nieuwkomers daarin in het bijzonder leiden. De betekenis van de term ‘integratie’ zou daarin een cruciale rol vervullen. De discussie werd in 1992 voortgezet door het Ministerie van Binnenlandse Zaken, toen nog onder leiding van minister Dales, dat een officieel ‘Maatschappelijk Debat Integratie Minderheden’ initieerde (Lucas- sen en Penninx 1994: 1-2). in de discussies rondom dit debat kwam het eerderge- noemde uitgangspunt van het minderhedenbeleid dat vanaf 1983 gold, ‘integratie met behoud van eigen identiteit’, in een aanmerkelijk minder gunstig daglicht te staan. Er kwam meer en meer kritiek op wat men ook wel zag als een hoog gehalte cultuurrelativisme binnen dit concept; de idee dat alle culturele uitingen en normen en waarden gelijkwaardig zijn en in dezelfde mate gerespecteerd moeten worden. of dit commentaar terecht is, is echter nog maar de vraag aangezien de literatuur en de navolgende paragrafen uitwijzen dat er door de tijd heen wel degelijk grenzen zijn gesteld aan de eigen cultuurbeleving, die hoofdzakelijk gelieerd zijn aan de democratische rechtsstaat. De Minderhedennota uit 1983 bevestigt deze conclusie met zoveel woorden: 22
historie en sfeerimpressie “Anderzijds (…) mag van minderheden worden verwacht dat zij zich instellen op het deelnemen aan de nederlandse samenleving en dat zij zich inspannen om zich de sociale vaardigheden eigen te maken – inclusief een voldoende beheersing van de nederlandse taal – die daarvoor noodzakelijk zijn. Het spreekt daarbij vanzelf dat ook mensen uit minderheidsgroepen de fundamentele waarden en normen van de Nederlandse rechtsorde (cursivering FD) zullen moeten eerbiedigen. Verlangens van leden van minderheidsgroepen die daar tegenin gaan, kunnen dan ook niet worden ingewilligd.” (Minderhedennota 1983: 11) Behalve de aandacht voor cultuurverschillen was er evenwel ook een andere belangrijke uitkomst van het debat voor het integratiebeleid van de jaren negentig: de opvatting dat werk en taal de voornaamste middelen waren om mensen te integreren (Glastra en Schedler 2001: 10). Deze visie zullen we herhaaldelijk tegenkomen binnen de verschillende beleidsdocumenten. Andere sociaal-culturele aanpassingen, normen en waarden, een sterkere binding met nederland en toenemend interetnisch contact zouden, volgens de dan heersende visie, in de werkomgeving en met het spreken van de taal vanzelf verlopen. Het leggen van het zwaartepunt bij arbeid is voor een belangrijk deel het resultaat van de eerder beschreven hoge werkloosheid onder migranten, hoofdzakelijk veroorzaakt door de economische crisis in de jaren ’80 (Van Huis 2005: 22). Dit ‘Maatschappelijk Debat integratie Minderheden’ resulteerde in 1994 onder meer in twee belangrijke beleidsnota’s: Investeren in integreren en de Contourennota integratiebeleid etnische minderheden. Beide zijn van groot belang geweest voor de ontwikkeling van (toekomstig) inburgeringsbeleid en passeren in onderstaande de revue. De nota Investeren in integreren (1994) Leidende gedachte binnen de nota Investeren in integreren (1994), van de hand van het toenmalige WVc (het huidige VWS), is dat de integratie van migranten vraagt om investeringen in mensen en in de ‘sociale infrastructuur’. Deze investeringen worden essentieel geacht voor het handhaven van stabiliteit en ter voorkoming van een tweedeling in de samenleving, welke laatste misschien wel langs etnische scheidslijnen zou kunnen verlopen. of zoals in de nota wordt verwoord: “mensen die deel hebben aan de maatschappij, daarin participeren door het volgen van onderwijs en het hebben van werk, en mensen die langs de kant (moeten blijven) staan” (WVc 1994: 2). 23
Page 1: Fouzia Driouichi W E T E N S C H A
Page 4 and 5: De serie Webpublicaties omvat studi
Page 6 and 7: cover design / Vormgeving: Studio D
Page 8 and 9: de casus inburgering en nationalite
Page 74 and 75:
de casus inburgering en nationalite
Page 76 and 77:
Page 78 and 79:
Page 80 and 81:
Page 82 and 83:
Page 84 and 85:
Page 86 and 87:
Page 88 and 89:
Page 90 and 91:
Page 92 and 93:
Page 94 and 95:
Page 96 and 97:
Page 98 and 99:
Page 100 and 101:
Page 102 and 103:
Page 104 and 105:
Page 106 and 107:
Page 108 and 109:
Page 110 and 111:
Page 112 and 113:
Page 114 and 115:
Page 116 and 117:
Page 118 and 119:
Page 120 and 121:
Page 122 and 123:
Page 124 and 125:
Page 126 and 127:
Page 128 and 129:
Page 130 and 131:
Page 132 and 133:
Page 134 and 135:
Page 136 and 137:
Page 138 and 139:
Page 140 and 141:
Page 142 and 143:
Page 144 and 145:
Page 146 and 147:
Page 148 and 149:
Page 150 and 151:
Page 152 and 153:
Page 154 and 155:
Page 156 and 157:
Page 158 and 159:
Page 160 and 161:
Page 162 and 163:
Page 164 and 165:
Page 166 and 167:
Page 168 and 169:
Page 170 and 171:
Page 172 and 173:
Page 174 and 175:
Page 176 and 177:
Page 178 and 179:
Page 180 and 181:
Page 182 and 183:
Page 184 and 185:
Page 186 and 187:
Page 188 and 189:
Page 190 and 191:
Page 196:
w r r w e b p u b l i c at i e s 3
show all

De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?