De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

More documents

Recommendations

Info

de casus inburgering en nationaliteitswetgeving: iconen van nationale identiteit 6.2.1 de relaTie Tussen meervoudige naTionaliTeiTen, 166 naTionale idenTiTeiT en loyaliTeiT in hoofdstuk vier is betoogd dat de gedachten met betrekking tot de verhouding meervoudige nationaliteiten, nationale identiteit en loyaliteit in principe als een politieke ‘geloofskwestie’ kunnen worden aangeduid waarbij er in de jaren ’80 en ’90 met name een onderscheid is te bespeuren tussen partijen die naturalisatie als middel tot integratie beschouwen en partijen die naturalisatie als de bekroning van een geslaagde integratie zien. Het bezit van meerdere nationaliteiten speelt daarbij op de achtergrond een rol. De aard van de relatie tussen meervoudige nationaliteiten en het integratiebeleid is hierbij in de loop der tijd aan de nodige veranderingen onderhevig geweest: in het begin van de jaren ’90 werd de afstandseis beschouwd als een ongewenste belemmering voor vreemdelingen om een belangrijk instrument voor gelijke behandeling en integratie, zoals het nederlanderschap toen overwegend gezien werd, in handen te krijgen. Verruiming van de mogelijkheid om over meerdere nationaliteiten te beschikken, werd door de regering als integratiebevorderend beschouwd, hetgeen voldoende grond was om in het beleid de afstandseis niet te handhaven. ongeveer tien jaar later wordt dit heel anders gezien. Het integratiebeleid brengt nu mede dat aan de afstandseis strakker en strakker de hand wordt gehouden, omdat het nederlanderschap niet als middel maar als eindstation van integratie wordt beschouwd. In het wetsvoorstel van 1993 – die tot een formele afschaffing van de afstandseis had moeten leiden – wordt nog expliciet de ruimte gelaten voor vormen van verbondenheid die naast verbondenheid aan nederland bestaan. in de latere wetswijzigingen worden nationaliteit en loyaliteit steeds vaker gezien als ‘één en ondeelbaar’ en wint het klassieke loyaliteitselement steeds meer aan belang: nationaliteit en loyaliteit worden synoniemen en duiden daarmee een keuze voor of tegen nederland aan. Wie vrijwillig kiest voor het nederlanderschap moet zo mogelijk ook kiezen voor exclusief nederlanderschap met een daaraan verbonden ‘ondeelbare trouw’, zo moge onder andere uit onderstaand citaat blijken: “Afzien van naturalisatie omdat hij daarbij de oorspronkelijke nationaliteit verliest of daarvan afstand moet doen, is een eigen keuze van de betrokkene. Die keuze geeft (…) in het algemeen een indicatie van de mate van integratie of van het functioneren van betrokkene in de nederlandse samenleving. Het zegt iets over de op dat moment gevoelde binding met het herkomstland die kennelijk nog zo sterk is dat zij een eenduidige keuze voor het nederlanderschap belet.” (TK, vergaderjaar 2004-2005, 28 689, nr. 33: 12)
nationaliteitswetgeving: veronderstellingen en bevindingen Er lijkt een directe koppeling plaats te vinden tussen de begrippen loyaliteit, nationaliteit en integratie: de wens de oorspronkelijke nationaliteit te behouden duidt op een gebrek aan integratie, terwijl het bezit van meerdere nationaliteiten weer disloyaliteit tot consequentie heeft (De Hart 2005b: 235). in de literatuur is de regering in dit verband verweten terug te keren naar het negentiende eeuwse concept van de natiestaat waarin er, allerlei contemporaine mondiale ontwikkelingen ten spijt, slechts sprake kan zijn van één loyaliteit en één nationaliteit. Zo schrijft Jessurun d’oliveira in 2004 het volgende: “in een wereld van koortsachtige mobiliteit, van sterke migratie, die om allerlei redenen bovendien aangemoedigd wordt, maakt het streven naar een enkelvoudige nationaliteit een sterk negentiende-eeuwse, ingekeerde indruk. (…). De gedachte dat er nog een identiteit zou bestaan tussen territoir en natie, tussen samenleving en nationaliteit, is niet meer van deze wereld. ook de natie, als cultureel-politiek construct, staat onder sterke druk van globalisering, mobiliteit en vooral ook van de erosie van de staat in het Europa van de Unie. Bovendien neemt dit construct in tijd en ruimte wisselende vormen aan.” (Jessurun d’ oliveira 2004b: 2237; zie ook in soortgelijke bewoordingen Jessurun d’ oliveira 1991: 1736). De Groot heeft meerdere malen laten zien dat de beperking van meervoudige nationaliteiten en de wijze waarop dat in het huidige beleid geschiedt tegen een internationale trend ingaat (De Groot 2003a; De Groot 2006). opmerkelijk in deze is dat ook meer aan de loyaliteit van de latere generaties wordt getornd waar dit voorheen nog nauwelijks het geval was. in het vierde hoofdstuk hebben we namelijk gezien dat in de jaren ’90 meervoudige nationaliteiten voor de tweede en de derde generatie ook door politiek rechts als weinig problematisch werd aangemerkt. Deze categorie verkreeg doorgaans het nederlanderschap door optie respectievelijk van rechtswege en bleef daarnaast de nationaliteit van het land van de ouders behouden. Het langdurige verblijf hier te lande en het gegeven dat velen onder hen hier geboren en getogen zijn, heeft ertoe geleid dat bij deze groep een belangrijke mate van integratie verondersteld werd aanwezig te zijn. in tegenstelling tot het einde van de twintigste eeuw lijkt het gros van de politici de laatste jaren evenwel geen (positief) onderscheid te maken naar generatie en daarmee naar de duur van het ingezetenschap. De discussie van de laatste jaren is tot alle generaties gericht en trekt als zodanig ook de integratie en de loyaliteit van de generaties die hier geboren en getogen zijn in twijfel. Een uitingsvorm hiervan is de eerder besproken schrapping van de vrijstelling van de afstandseis. De PvdA en klein links vormen hier uitzonderingen op. Zo hebben de sociaal-democraten bij herhaling 167
Page 1:
Fouzia Driouichi W E T E N S C H A
Page 4 and 5:
De serie Webpublicaties omvat studi
Page 6 and 7:
cover design / Vormgeving: Studio D
Page 8 and 9:
de casus inburgering en nationalite
Page 10 and 11:
Page 12 and 13:
Page 14 and 15:
Page 16 and 17:
Page 18 and 19:
Page 20 and 21:
Page 22 and 23:
Page 24 and 25:
Page 26 and 27:
Page 28 and 29:
Page 30 and 31:
Page 32 and 33:
Page 34 and 35:
Page 36 and 37:
Page 38 and 39:
Page 40 and 41:
Page 42 and 43:
Page 44 and 45:
Page 46 and 47:
Page 48 and 49:
Page 50 and 51:
Page 52 and 53:
Page 54 and 55:
Page 56 and 57:
Page 58 and 59:
Page 60 and 61:
Page 62 and 63:
Page 64 and 65:
Page 66 and 67:
Page 68 and 69:
Page 70 and 71:
Page 72 and 73:
Page 74 and 75:
Page 76 and 77:
Page 78 and 79:
Page 80 and 81:
Page 82 and 83:
Page 84 and 85:
Page 86 and 87:
Page 88 and 89:
Page 90 and 91:
Page 92 and 93:
Page 94 and 95:
Page 96 and 97:
Page 98 and 99:
Page 100 and 101:
Page 102 and 103:
Page 104 and 105:
Page 106 and 107:
Page 108 and 109:
Page 110 and 111:
Page 112 and 113:
Page 114 and 115:
Page 116 and 117:
Page 118 and 119: de casus inburgering en nationalite
Page 196: w r r w e b p u b l i c at i e s 3
show all

De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?