De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

More documents

Recommendations

Info

de casus inburgering en nationaliteitswetgeving: iconen van nationale identiteit gewezen op de excepties op de afstandseis die zijn gecodificeerd in art. 9 lid 1 sub b en art. 9 lid 3 RWn. Een vreemdeling behoeft krachtens art. 9 lid 1 sub b RWn geen afstand te doen van de oorspronkelijke nationaliteit indien dit redelijkerwijs niet van hem kan worden verlangd. in het derde lid van art. 9 RWn zijn een vijftal categorieën beschreven op wie de afstandseis niet van toepassing is. Hierbij kan in de eerste plaats worden gedacht aan de erkende vluchtelingen (art. 9 lid 3 sub e RWn). Van hen kan men immers meestal niet vergen dat zij zich in verbinding stellen met de autoriteiten van het land van herkomst. Dit omwille van veiligheidsredenen. Verder behoeven de verzoeker die is gehuwd met een nederlander (art. 9 lid 3 sub d RWn) en degene die in het Koninkrijk is geboren en daar ten tijde van het verzoek zijn hoofdverblijf heeft (art. 9 lid 3 sub b RWn) geen afstand te doen. Tot slot kan nog worden gewezen op de verzoeker die voor het bereiken van de meerderjarige leeftijd gedurende een periode van vijf jaar onafgebroken verblijf heeft gehad in het Koninkrijk (art. 9 lid 3 sub c RWn), de tweede generatie migranten, en de onderdaan van een staat die partij is bij het Tweede Protocol tot wijziging van het Verdrag betreffende de beperking van gevallen van meervoudige nationaliteiten van 1963 (art. 9 lid 3 sub a RWn). Behalve nederland hebben enkel Frankrijk en italië zich bij dit protocol aangesloten. in de praktijk blijkt deze laatste categorie slechts een beperkte omvang te hebben. in het vierde hoofdstuk is ook ingegaan op de voornemens om twee uitzonderingen op de afstandseis, namelijk die voor tweede generatie migranten (art. 9 lid 3 sub b en c RWn) en die voor huwelijkspartners van nederlanders (art. 9 lid 3 sub d RWn) te schrappen (TK, vergaderjaar 2003-2004, 28 689, nr. 19). inmiddels is echter ook het amendement Huizinga aangenomen (TK, vergaderjaar 2006- 2007, 30 166 (R1795), nr. 17: 1). Dit amendement beoogt de inwerkingtreding van deze bepalingen uit het wetsontwerp vooraf te laten gaan door een onderzoek naar de voor- en nadelen van meervoudige nationaliteiten waar het in ieder geval (huwelijks)partners van nederlanders betreft. Deze plannen zouden, of wat er nog van over zal blijven, tot een aanzienlijke aanscherping van het afstandsvereiste kunnen leiden. Een striktere naleving, en daarmee een zekere aanscherping, van de afstandseis treffen we overigens ook aan in het beleid en de praktijk van de inD. Deze dienst lijkt zich de laatste jaren namelijk intensiever toe te leggen op de handhaving van art. 15 lid 1 sub d RWn juncto art. 58 tot en met 60 van het Besluit verkrijging en verlies nederlanderschap (Besluit verkrijging en verlies nederlanderschap van 15 april 2002, Stb. 231). Krachtens art. 15 lid 1 sub d RWn kan de Minister namelijk het KB waarbij het nederlanderschap is verleend, intrekken indien de betrokkene heeft nagelaten na de totstandkoming van zijn naturalisatie al het mogelijke te doen om zijn oorspronkelijke nationaliteit te verliezen. in de praktijk verlangt de inD van betrokkene dat deze een afstandsverklaring overlegt, 158
afkomstig van de autoriteiten van het betreffende land, waaruit blijkt dat betrokkene de nationaliteit van dat land heeft verloren. de nationaliteitswetgeving in vogelvlucht ook bij deze bepaling kunnen vanuit het oogpunt van de rechtszekerheid echter de nodige kanttekeningen worden geplaatst, nu aan het jarenlange bezit van meerdere nationaliteiten een plotseling einde kan komen als gevolg van intrekking van het betreffende KB. 5.3 verlies van de nederlandse naTionaliTeiT Bij het verlies van het staatsburgerschap wordt een individu uit de gemeenschap van burgers verwijderd en treden er – in tegenstelling tot bij de verkrijging en verlening van het nederlanderschap waar sprake is van inclusie – allerlei uitsluitingsmechanismen op. in het voorgaande is dit verlies met name aan de orde geweest in het kader van de symmetrie in het nationaliteitsrecht en is kort ingegaan op de verhouding tussen in- en uitsluiting. Uit deze analyse is gebleken dat, in ieder geval juridisch gezien, men personen eerder uit de gemeenschap lijkt te verwijderen dan toe te laten (cf. Jessurun d’oliveira 2005: 52). in onderstaande wordt op dit achtergrondverhaal voortgeborduurd en wordt ingegaan op de meer precieze inhoud van de verliesbepalingen (zie voor een systematische juridische bespreking van de verliesgronden onder andere De Groot 2003c). Krachtens art. 15 lid 1 sub a RWn gaat het nederlanderschap voor een meerderjarige onder meer verloren indien hij vrijwillig een andere nationaliteit verkrijgt. Een persoon verliest de nederlandse nationaliteit echter ook indien hij een verklaring van afstand aflegt (art. 15 lid 1 sub b RWN juncto art. 62-64 Besluit verkrijging en verlies nederlanderschap) of tevens een vreemde nationaliteit bezit en tijdens zijn meerderjarigheid gedurende een ononderbroken periode tien jaar in het bezit van beide nationaliteiten zijn hoofdverblijf heeft buiten het Koninkrijk of de EU (art. 15 lid 1 sub c RWn). Verder is verlies ook aan de orde indien men heeft nagelaten na de totstandkoming van zijn naturalisatie al het mogelijke te doen om zijn oorspronkelijke nationaliteit te verliezen (art. 15 lid 1 sub d RWn) of men zich vrijwillig in vreemde krijgsdienst heeft begeven van een staat die betrokken is bij gevechtshandelingen tegen het Koninkrijk dan wel tegen een bondgenootschap waarvan het Koninkrijk lid is (art. 15 lid 1 sub e RWn). Een verliesgrond in voorbereiding die in hoofdstuk 4 al even is aangestipt, is de ontneming van het nederlandse staatsburgerschap aan de persoon die ernstige schade heeft toegebracht aan essentiële belangen van het Koninkrijk (TK, vergaderjaar 2003-2004, 28 689, nr. 19: 8, 13; TK, vergaderjaar 2004-2005, 30 166 (R1795, 159
Page 1:
Fouzia Driouichi W E T E N S C H A
Page 4 and 5:
De serie Webpublicaties omvat studi
Page 6 and 7:
cover design / Vormgeving: Studio D
Page 8 and 9:
de casus inburgering en nationalite
Page 10 and 11:
Page 12 and 13:
Page 14 and 15:
Page 16 and 17:
Page 18 and 19:
Page 20 and 21:
Page 22 and 23:
Page 24 and 25:
Page 26 and 27:
Page 28 and 29:
Page 30 and 31:
Page 32 and 33:
Page 34 and 35:
Page 36 and 37:
Page 38 and 39:
Page 40 and 41:
Page 42 and 43:
Page 44 and 45:
Page 46 and 47:
Page 48 and 49:
Page 50 and 51:
Page 52 and 53:
Page 54 and 55:
Page 56 and 57:
Page 58 and 59:
Page 60 and 61:
Page 62 and 63:
Page 64 and 65:
Page 66 and 67:
Page 68 and 69:
Page 70 and 71:
Page 72 and 73:
Page 74 and 75:
Page 76 and 77:
Page 78 and 79:
Page 80 and 81:
Page 82 and 83:
Page 84 and 85:
Page 86 and 87:
Page 88 and 89:
Page 90 and 91:
Page 92 and 93:
Page 94 and 95:
Page 96 and 97:
Page 98 and 99:
Page 100 and 101:
Page 102 and 103:
Page 104 and 105:
Page 106 and 107:
Page 108 and 109:
Page 110 and 111: de casus inburgering en nationalite
Page 196: w r r w e b p u b l i c at i e s 3
show all

De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?