De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

de nationaliteitswetgeving in vogelvlucht
Behalve aan de hier geboren en getogen vreemdeling, komt ook aan de vreemdeling
die op zeer jonge leeftijd in het Koninkrijk is komen wonen en vervolgens hier is
opgegroeid het optierecht toe. indien iemand niet ouder dan vier jaar was ten tijde
van vestiging in het koninkrijk en sedert het bereiken van de leeftijd van vier jaren
hier onafgebroken toelating en verblijf had, dan kan, na het bereiken van de meerderjarige
leeftijd, voor het nederlanderschap worden geopteerd (art. 6 lid 1 sub e
RWn). Het openbare orde-vereiste zoals neergelegd in art. 6 lid 3 RWn is ook hier
van toepassing.
De vreemdeling die tenminste drie jaren getrouwd is met, of de geregistreerde partner
is van een nederlander kan na een onafgebroken periode van tenminste vijftien
jaren toelating en hoofdverblijf in het koninkrijk, krachtens art. 6 lid 1 sub g RWn
opteren voor het nederlanderschap. Bovendien moet deze persoon geen gevaar
opleveren voor de openbare orde in de zin van art. 6 lid 3 RWn. in tegenstelling tot
bij naturalisatie geldt in dit geval niet de voorwaarde dat de partners gedurende de
drie jaren huwelijk of geregistreerd partnerschap ook dienen te hebben samengewoond.
Deze mogelijkheid tot optie kan eventueel uitkomst bieden voor degene van
wie de (huwelijks)partner is genaturaliseerd, maar die zelf niet voor naturalisatie in
aanmerking kan komen, omdat zij niet voldoen aan het in de navolgende paragraaf
te bespreken inburgeringsvereiste (Dekker 2003: 131).
De genoemde termijn van vijftien jaar spoort met het vreemdelingenrecht in die
zin, dat na een periode van toelating en hoofdverblijf van vijftien jaar het in beginsel
niet meer mogelijk is een toegelaten vreemdeling te verwijderen (zie voor de
koppeling van de RWn aan de Vreemdelingenwet meer in zijn algemeenheid Groenendijk
2003).
De vreemdeling die de leeftijd van ten minste 65 jaar heeft bereikt en gedurende
een onafgebroken periode van tenminste vijftien jaren toelating en hoofdverblijf
heeft in het koninkrijk kan – mits hij geen gevaar vormt voor de openbare orde etc.
– krachtens art. 6 lid 1 sub h RWn met rechtsgevolg opteren voor het nederlanderschap.
Het gaat hier met name om personen die vanwege onvoldoende taalkennis
niet eerder genaturaliseerd konden worden, terwijl verwerving van deze kennis
gezien hun leeftijd niet meer van hen kan worden verlangd. Verder betreft het vaak
de (groot)ouders van geïntegreerde migranten die na pensionering niet meer terug
zullen keren naar het herkomstland omdat hun kinderen en kleinkinderen hier
wonen (TK, vergaderjaar 1994-1995, 23 594, nr. 10: 2).
De termijn van vijftien jaar is behalve om de eerdergenoemde reden, ook gekozen
opdat daarmee enerzijds aan deze voornamelijk eerste generatie migranten, die niet
149