De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

5 de naTionaliTeiTsWeTgeving in
vogelvluchT
Een juridisch kader in de tijd
5.1 inleiding
in het voorgaande hoofdstuk zijn de meer algemene ontwikkelingen door de tijd
heen geschetst. Dit hoofdstuk bespreekt het meer specifieke juridische kader waar-
voor we ons anno 2007 gesteld zien. Een belangrijk deel van dit kader is reeds in
het voorgaande aan de orde geweest. Daarom zal het onderstaande zich beperken
tot een beknopte uiteenzetting van de hoofdthema’s van de nationaliteitswetgeving:
verkrijging (par. 5.2) en verlies van de nederlandse nationaliteit (par. 5.3). Het
hoofdstuk eindigt met conclusies in paragraaf 5.4.
5.2 verkrijging van de nederlandse
naTionaliTeiT
Bij de verkrijging van de nederlandse nationaliteit speelt de vraag hoe, en onder
welke condities, een vreemdeling toegelaten kan worden tot de gemeenschap van
personen die nederlander zijn. in dit verband onderscheidt de RWn behalve de
verkrijging van rechtswege (par. 5.2.1) twee vormen die tot het nederlandse staatsburgerschap
kunnen leiden: optie (par. 5.2.2) en naturalisatie (par. 5.2.3).
5.2.1 verkrijging van rechTsWege
de nationaliteitswetgeving in vogelvlucht
De verkrijging van het nederlanderschap van rechtswege is geregeld in de artikelen
3 tot en met 5 RWn. Art. 3 lid 1 RWn bepaalt in dit verband dat het kind nederlander
is waarvan ten tijde van zijn geboorte de vader of moeder nederlander is,
alsmede het kind van een nederlander die voordien is overleden. Het ius sanguinis
beginsel vormt hierbij het uitgangspunt.
Krachtens art. 3 lid 3 RWn is echter ook nederlander het kind van een vader of
moeder die ten tijde van de geboorte van het kind zijn of haar hoofdverblijf heeft in
het Koninkrijk en die zelf geboren is als kind van een vader of moeder die ten tijde
van zijn of haar geboorte in een van die landen hoofdverblijf had, mits het kind
ten tijde van zijn geboorte hoofdverblijf in het Koninkrijk had. Dit laatste artikellid
– ook wel bekend als het ‘dubbele ius soli beginsel’ – is in het vorige hoofdstuk
reeds aan de orde geweest en kent kleinkinderen van migranten, de zogenaamde
147