De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

More documents

Recommendations

Info

de casus inburgering en nationaliteitswetgeving: iconen van nationale identiteit geheel niet bevorderlijk is voor de integratie, aldus de notitie. Een standpunt waar in een latere Memorie van Toelichting afstand van zou worden genomen en waar expliciet gesteld werd dat de afstandsverplichting geen invloed heeft op de naturali- satiebereidheid van de betrokken groep personen (TK, vergaderjaar 2004-2005,30 166 (R 1795), nr. 3: 4). integratie kan volgens dezelfde notitie slechts goed verlopen indien er zekerheid is omtrent permanent verblijf in nederland. naturalisatie biedt die zekerheid. Begrip is er verder ook voor geëmigreerde nederlanders die zich ondanks integratie in het land van vestiging emotioneel en cultureel verbonden zijn blijven voelen met nederland en de nederlandse nationaliteit wensen te behouden. Met al deze empathie wordt de facto weinig meer gedaan, nu de stelregel blijft dat meerdere nationaliteiten een belemmering vormen voor de integratie. Hoe meervoudige nationaliteiten de integratie precies verhinderen, is een vraag die vooralsnog onbeantwoord is gebleven. in verschillende kamerdebatten benadrukt de minister, Verdonk op dat moment, wel veelvuldig het belang van de nederlandse nationaliteit. Het opgeven van de oorspronkelijke nationaliteit is in de visie van de minister van kardinaal belang om de binding met het nederlands staatsburgerschap te benadrukken en vormt ook een indicatie voor de mate van integratie. in de optiek van de minister is integratie een conditie voor naturalisatie, naturalisatie is dientengevolge geen middel om de integratie te bevorderen. Eerder hebben we gezien dat dit een standpunt betreft dat typisch is voor de rechterkant van het politieke spectrum. Voorkomen moet worden dat de naturalisandus in de veronderstelling verkeert dat de verkrijging van het nederlands staatsburgerschap slechts een formaliteit zou zijn. om dit laatste punt verder te onderstrepen introduceert de regering ook een ‘naturalisatiedag’ waarop genaturaliseerde nederlanders met een feestelijke ceremonie het nederlanderschap verkrijgen. op de eerste nationale naturalisatiedag, 24 augustus 2006, valt de belangstelling onder de genodigde naturalisandi betrekkelijk tegen: slechts een beperkt deel gaat op de uitnodiging in. Vanaf 1 oktober 2006 is de ceremonie echter verplicht en kan men het paspoort enkel na deelname aan de ceremonie verkrijgen. Het onderscheid tussen de politiek meer rechts en meer links georiënteerde partijen, waar het de kwestie meervoudige nationaliteiten betreft, doet zich ook naar aanleiding van deze notitie weer duidelijk gevoelen. cDA, VVD en de kleine rechtse partijen steunen Verdonk in haar pleidooi tegen meervoudige nationaliteiten. Het cDA geeft aan dat het bezit van meerdere nationaliteiten bewijst dat de betreffende naturalisandus niet is geïntegreerd in de nederlandse samenleving. Het nederlanderschap dient vooral een bijzondere aangelegenheid te blijven. Het recentelijk geïmplementeerde voorstel om ook een ceremonieel gedeelte – onder meer bestaande uit een intentieverklaring – aan de naturalisatietoekenning te verbinden, 132
de casus nationaliteitswetgeving ligt in het verlengde hiervan (cf. TK, vergaderjaar 2004-2005, 28 689, nr. 7; Han- delingen TK, vergaderjaar 2004-2005, nr. 98: 6044-6045; Handelingen TK, vergaderjaar 2004-2005, nr. 98: 6070-6070; TK, vergaderjaar 2004-2005, 28 689, nr. 35; TK, vergaderjaar 2004-2005, 28 689, nr. 34). Bijzonderheid kan in dit verband worden gerealiseerd door migranten ondubbelzinnig de keuze te laten maken voor het nederlanderschap. Staatsburgerschap lijkt binnen deze benadering een exclusief concept te zijn en laat, gelijk in met name de negentiende eeuw het geval was, geen of weinig andere loyaliteiten toe dan aan nederland. Vermeldenswaardig is overigens dat bijvoorbeeld in het internationaal privaatrecht reeds geruime tijd wel degelijk rekening wordt gehouden met de permeabiliteit van landsgrenzen en dat de betekenis van ‘nationaliteit’ als aanknopingspunt voor rechten en plichten steeds meer aan belang inboet; verblijfplaats en domicilie winnen als handvat steeds meer terrein ten koste van nationaliteit (Jessurun d’oliveira 1991: 1737). De regering erkent dit ook als zodanig en geeft aan dat in het kader van het nederlandse internationaal privaatrecht aanknoping aan het recht van de nationaliteit van een persoon slechts in beperkte mate plaatsvindt (TK, vergaderjaar 2004-2005, 28 689, nr. 33: 7). PvdA, D’66 en Groen Links, tonen zich een belangrijk tegenstander van de kabinetsplannen (TK, vergaderjaar 2004-2005, 28 689, nr. 33). De PvdA huldigt het uitgangspunt dat er sprake is van een toenemende hybriditeit van identiteiten, hetgeen impliceert dat de identiteit van de ‘moderne burger’ uit diverse elementen is opgebouwd. Door de verschillende rollen die deze burger kan vervullen zou hij bijna als vanzelfsprekend de maatschappij met een meer open blik kunnen tegemoet treden. De sociaal-democraten zijn er verre van overtuigd dat meervoudige nationaliteiten de loyaliteit aan nederland zouden verminderen, integendeel. Sterker nog, zij houden een pleidooi voor automatische toekenning van het nederlanderschap aan de tweede generatie migranten, als symbool van het onbetwistbare recht om in nederland te zijn en vorm en inhoud te geven aan het gegeven dat nederland ook hun land is (zie ook TK, vergaderjaar 2005-2006, 30 166, nr. 5: 4). Dit streven heeft uiteraard de nodige consequenties voor het aantal meervoudige nationaliteiten. in een latere discussie wordt de mogelijkheid van meerdere loyaliteiten nog eens onderstreept door deze partij en wordt ervan uitgegaan dat een individuele burger lotsverbondenheid kan hebben met meerdere landen, bijvoorbeeld omdat het land van geboorte altijd het moederland blijft en het land waar de toekomst ligt het nieuwe vaderland kan zijn. Deze fractie vraagt zich in dit verband bovendien af of identiteit niet meer is dan nationaliteit en of niet veel meer de mate waarin het nieuwe vaderland onderdeel is geworden van de identiteit een graadmeter is van verbondenheid en integratie dan de vraag of de formele juridische banden met het oude moederland zijn doorgesneden (TK, vergaderjaar 2005-2006, 30 166, nr. 5: 133
Page 1:
Fouzia Driouichi W E T E N S C H A
Page 4 and 5:
De serie Webpublicaties omvat studi
Page 6 and 7:
cover design / Vormgeving: Studio D
Page 8 and 9:
de casus inburgering en nationalite
Page 10 and 11:
Page 12 and 13:
Page 14 and 15:
Page 16 and 17:
Page 18 and 19:
Page 20 and 21:
Page 22 and 23:
Page 24 and 25:
Page 26 and 27:
Page 28 and 29:
Page 30 and 31:
Page 32 and 33:
Page 34 and 35:
Page 36 and 37:
Page 38 and 39:
Page 40 and 41:
Page 42 and 43:
Page 44 and 45:
Page 46 and 47:
Page 48 and 49:
Page 50 and 51:
Page 52 and 53:
Page 54 and 55:
Page 56 and 57:
Page 58 and 59:
Page 60 and 61:
Page 62 and 63:
Page 64 and 65:
Page 66 and 67:
Page 68 and 69:
Page 70 and 71:
Page 72 and 73:
Page 74 and 75:
Page 76 and 77:
Page 78 and 79:
Page 80 and 81:
Page 82 and 83:
Page 84 and 85: de casus inburgering en nationalite
Page 184 and 185:
Page 186 and 187:
Page 188 and 189:
Page 190 and 191:
Page 196:
w r r w e b p u b l i c at i e s 3
show all

De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?