De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

de casus inburgering en nationaliteitswetgeving: iconen van nationale identiteit
De herziene Rijkswet is eigenlijk nog maar net van kracht als het debat inzake
meervoudige nationaliteiten opnieuw wordt aangezwengeld. De hoofdoorzaak hier-
van is de motie van de kamerleden Sterk (cDA), nawijn (LPF) en Hirsi Ali (VVD).
Deze motie – die door een meerderheid van de Kamer wordt gesteund – heeft als
voornaamste uitgangspunt de RWn zodanig te wijzigen, dat allochtonen van de
derde generatie uitsluitend nog de nederlandse nationaliteit kunnen bezitten (TK,
vergaderjaar 2003-2004, 3 november 2003, 20 200 Vi, nr. 81). naar aanleiding
van deze motie presenteert de dan verantwoordelijke minister, minister Verdonk,
de notitie Meervoudige nationaliteit en integratie (TK, vergaderjaar 2003-2004,
28 689, nr. 19), die zou leiden tot het wetsvoorstel tot wijziging van de RWn, zoals
ingediend bij Koninklijk Besluit (KB) van 30 juni 2005 TK, vergaderjaar 2004-
2005, 30 166 (R1795), nr. 1 e.v.). De essentie van dit wetsvoorstel is het schrappen
van twee excepties op de afstandseis, te weten die voor tweede generatie migranten
(art. 9 lid 3 sub b en c RWn) en die voor (huwelijks)partners van nederlanders
(art. 9 lid 3 sub d RWn). Daarmee geeft het kabinet aan het onwenselijk te vinden
indien personen die de keuze maken voor de nederlandse nationaliteit, en daarmee
verklaren zich fundamenteel verbonden te voelen met nederland, de nationaliteit
van het land van herkomst kunnen behouden en kunnen overdragen aan hun
kinderen en kleinkinderen, ook als die hier geboren zijn en geen reële band meer
hebben met dit land van oorsprong (TK, vergaderjaar 2003-2004, 28 689, nr. 19).
De werkelijke reden voor de wens om juist deze twee uitzonderingen te laten vervallen,
lijkt echter niet zozeer vanuit ideologische, maar veeleer vanuit praktische
motieven te zijn ingegeven (TK, vergaderjaar 2004-2005, 30 166 (R1795), nr. 3: 3).
De overige excepties vloeien voort uit allerlei verdragen en kunnen daarom zonder
verdragsopzegging in beginsel niet worden geschrapt. Daarnaast tracht men
met deze twee uitzonderingen naar verwachting de grootste daling van het aantal
meervoudige nationaliteiten te bewerkstelligen (TK, vergaderjaar 2004-2005, 30
166 (R1795), nr. 3: 4), hetgeen in de literatuur betwijfeld wordt door onder meer de
Groot. Hij spreekt van een ‘beperkte reductie’ en geeft aan dat kinderen van ouders
uit een gemengd huwelijk als een mogelijke substantiële oorzaak van meervoudige
nationaliteiten worden getolereerd (De Groot 2006: 103). Voor nederlanders in
het buitenland die over meerdere nationaliteiten beschikken wordt daarentegen
geen wijziging voorgesteld. ook zij worden als bron van bi- of polypatridie derhalve
geduld. Dit is een aspect waarop bij de (a)symmetrie van het nationaliteitsrecht in
het vervolg van deze paragraaf nog zal worden teruggekomen.
naar aanleiding van deze notitie wordt voorts een voorstel gedaan om de nederlandse
nationaliteit in te trekken en eventueel tot uitzetting over te gaan indien de
betrokkene essentiële belangen van de staat heeft geschaad, zoals bij terrorisme
verondersteld wordt het geval te zijn. Dit wetsvoorstel komt in het navolgende
130