De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

de casus inburgering en nationaliteitswetgeving: iconen van nationale identiteit
het door personen als een relevant onderdeel van de persoonlijke identiteit aan-
gemerkt. De casus nationaliteitswetgeving kan niet in de laatste plaats een zekere
duidelijkheid verschaffen in hoe gezagsdragers een begrip als nationale identiteit
definiëren en kan een impressie van het beeld dat bij deze gedragsdragers over de
natie, het wezen en de identiteit ervan, die zij vertegenwoordigen, bestaat, zo is
reeds in de ten geleide bij deze voorstudie opgemerkt. of zoals Jessurun d’oliveira
ook wel opmerkte: “de identiteit van de staat hangt af van de aanwijzing van degenen
die er door hun nationaliteit deel van uitmaken” (Jessurun d’oliveira 2005:
35). We zullen zien dat bij dit beeld uiteenlopende criteria een rol kunnen spelen
zoals etniciteit, afstamming, geboorte op het territoir van de staat, politieke overtuiging,
religie en cultuur en kennis van de taal (Heijs 1995: 1). Deze maatstaven
kunnen van belang zijn voor de beantwoording van de vraag of, en in welke mate, er
voor vreemdelingen mogelijkheden zijn om tot de natie te gaan behoren en de nationaliteit
van de betreffende staat te verkrijgen. nationaliteitswetgeving gaat daarmee
bij uitstek met allerlei in- en uitsluitingsmechanismen gepaard, nu het evident
aan kan geven wie wel tot het nederlandse volk met de daaraan verbonden rechten
en plichten kan worden gerekend en wie niet.
De opbouw van dit hoofdstuk is als volgt. in de tweede paragraaf zal allereerst worden
stilgestaan bij een aantal algemene aspecten die voor de nationaliteitswetgeving
van belang zijn. Dit betreft de aanknopingspunten voor toekenning van de nederlandse
nationaliteit, maar ook een globaal overzicht van de voornaamste argumenten
voor en tegen meervoudige nationaliteiten. Deze weergave is van belang omdat
deze voortdurend terugkeert in de parlementaire discussie door de tijd heen en een
belangrijke stempel op het geheel drukt. De daaropvolgende paragraaf gaat in op
de ontwikkelingen zoals die zich hebben voorgedaan in de periode tussen 1813 en
2003 en strekt zich daarmee uit over de stichting van de nederlandse eenheidsstaat
tot de herziening van de RWn in 2003.
Paragraaf vier staat in het teken van de meer contemporaine geschiedenis en
behandelt de tijdspanne 2003-2006. Het geheel wordt in paragraaf vijf afgesloten
met conclusies.
4.2 enkele algemene aspecTen vooraf
4.2.1 aanknopingspunTen voor naTionaliTeiTsverlening
Het afstammings- (ius sanguinis) en het territorialiteitsbeginsel (ius soli) worden
traditioneel als de voornaamste aanknopingspunten voor nationaliteitsverlening
bij geboorte aangemerkt. in veel landen liggen beide beginselen aan het wettelijk
110