De casus Inburgering en Nationaliteitswetgeving

de casus inburgering en nationaliteitswetgeving: iconen van nationale identiteit
de tekst en de kamerstukken niet altijd even helder is geweest. Van de literatuur
zal echter ook gebruik worden gemaakt om de betreffende wet- en regelgeving van
kritische kanttekeningen te voorzien en het wetenschappelijke discours op bepaalde
momenten weer te geven. Dit kan van bijzonder belang worden geacht in een nor-
matief vertoog als bij inburgering en naturalisatie het geval is, waaraan veel ongeëx-
pliciteerde hypothesen ten grondslag liggen, en een uitgebalanceerd overzicht van
de realiteit nogal eens ontbreekt. Aangezien in beginsel geen zelfstandig empirisch
onderzoek wordt verricht, zal de literatuur, waar mogelijk, tevens worden aange-
wend om de resultaten van dergelijke studies in het geheel te verwerken.
naar aanleiding van bovenstaande is voor de volgende hoofdstukkenindeling gekozen.
Het eerste hoofdstuk betreft een historische uiteenzetting en verschaft een
impressie van de context en het beleid dat aan het integratie- en inburgeringsbeleid
is voorafgegaan. in het tweede hoofdstuk wordt de inburgeringswetgeving door de
tijd heen aan een nader onderzoek onderworpen. Hoofdstuk 3 gaat in op de meer
dieperliggende hypothesen die aan de inburgeringswetgeving ten grondslag liggen
en geeft een overzicht van de voornaamste bevindingen.
Aan de casus nationaliteitswetgeving zijn de hoofdstukken 4 tot en met 6 gewijd.
Hierbij is voor nagenoeg dezelfde opzet gekozen als bij inburgering het geval is. Dit
betekent dat het vierde hoofdstuk in het teken van de historische analyse staat, terwijl
in hoofdstuk 5 de wetssystematiek de revue passeert. in hoofdstuk 6 passeren
de belangrijkste conclusies en veronderstellingen aangaande nationaliteitswetgeving
de revue. Het geheel wordt afgesloten met een korte epiloog.
Het onderzoek is op 1 januari 2007 afgesloten. Latere ontwikkelingen zijn, op
enkele incidentele uitzonderingen na, niet meer in de overwegingen betrokken.
noTen
1 Veel dank komt toe aan de hoogleraren prof. mr. c.A. Groenendijk, prof. mr. G.R. de Groot en prof. dr.
H.B. Entzinger die, ondanks hun vele werkzaamheden, bereid waren de verschillende hoofdstukken
van waardevol commentaar te voorzien.
8