uitgave 365 juni/julii - Palet

Hollandse Meesters
58
palet 365 I juni/juli 2013
Tekst Sandra Jongenelen Beeld Teylers museum Haarlem
Kleur die mensen
niet doorhebben
DIT JAAR IS HET VIJFENZEVENTIG JAAR GELEDEN DAT WILLEM SAND-
BERG HET TRAPPENHUIS EN EEN DEEL VAN HET INTERIEUR VAN HET
STEDELIJK MUSEUM LIET WIT SCHILDEREN. ZIJN DIRECTEUR WAS OP
DAT MOMENT MET VAKANTIE EN REAGEERDE BIJ TERUGKOMST OP
DEZELFDE MANIER ALS DE BURGEMEESTER: NOT AMUSED.
Maar de kunstwereld omarmde de radicale
breuk met de donkere negentiende-eeuwse
muren. Sindsdien vinden we dat kunst het
beste gedijt tegen een witte achtergrond. Maar
is dat wel zo? Komt een kunstwerk niet beter
tot zijn recht tegen, pak weg, een rode muur?
Wordt wit het nieuwe taboe? Deel III van een
serie over kleur. Met deze keer Terry van Druten,
conservator bij het Teylers Museum in
Haarlem.
Grote kans dat Teylers komende zomer wordt
uitgeroepen tot internationaal beschermd cultureel
erfgoed van de Unesco. Het is het enige
achttiende-eeuwse museum ter wereld dat
nog in tact is. Vergelijkbare instellingen verdwenen
door geldgebrek, revolutie, oorlog en
brand. Stap over de drempel en glijd als in een
tijdmachine terug naar de verlichting.
Of toch niet helemaal?
Mondjesmaat sloop in de loop der decennia inderdaad
een vernieuwing binnen. In de jaren
zeventig van de vorige eeuw kregen de muren
van de twee negentiende-eeuwse zalen met
de Romantiek en de Haagse School een soort
wit bobbeltjes behang, conform het gedachte-
goed van Sandberg. ‘Zo dicht kwam Teylers
Museum bij de white cube’, zegt conservator
Terry van Druten.
Uit recent archiefonderzoek en voorzichtig
krabben aan de muren bleek dat de zaal met
schilderijen uit de Romantiek mosgroen was.
De Haagse School hing tegen terracottarood,
richting oranje. Die authentieke inrichting keert
dit jaar terug. Een verfkwast komt daar niet aan
te pas, want de wanden hadden een stoffen
bekleding. Wie daar straks overheen wrijft, laat
een soort spoor achter.
Statement
Aanvankelijk waren er bedenkingen bij de terugkeer
van de oude kleuren en textuur, vertelt
Van Druten. ‘Gaat vooral het terracotta werken?
Is het een goede contrastkleur? Komen
de verschillende kleuren in de werken wel
over?’ Uiteindelijk viel de keuze op ‘wel doen’,
mede vanwege het authentieke aspect. Bovendien:
zou de combinatie met een bepaald
schilderij niet optimaal zijn, dan is er altijd nog
de lijst die een natuurlijke buffer vormt.
Het hele artikel staat in Palet Magazine.
palet 365 I juni/juli 2013 59