Commissie Cohen: deelrapport overheid - EenVandaag

Al deze onzekerheden maakten het moeilijk tot keuzes te komen, en de feitenreconstructie levert
vele voorbeelden van situaties waarin mensen er het beste van proberen te maken, gegeven de
onzekerheden. De basale keuze waarvoor de autoriteiten zich gesteld zagen was: bieden we de
ruimte aan jongeren om naar Haren te komen of niet? Zo nee: wat doen we dan om ze uit Haren te
houden. Zo ja: wat doen we dan met deze jongeren als ze in Haren zijn? (Theoretisch is er nog een
derde optie: we doen helemaal niks, dan hoe er niets gereguleerd te worden).
Bij het maken van deze keuze zagen de autoriteiten zich gesteld voor enkele dilemma’s
Klein houden of groots aanpakken? Sinds project X Haren ziet de wereld er anders uit, maar een
beslissing om Haren af te sluiten zou niet alleen veel politie capaciteit gekost hebben (met alle
gevolgen van dien voor de politiezorg in de regio), maar ook onbekende consequenties hebben.
Dat dilemma hebben we natuurlijk ook wel gehad. Ik bedoel dit niet opportunistisch, maar stel je voor het was een
leuk feestje geweest en ik had dan de tent afgesloten. Dan hadden jullie hier ook gezeten waarschijnlijk, maar dan
waarschijnlijk met een andere vraag. Dus dat dilemma hebben we op tafel gehad. (Burgemeester)
Ja, achteraf is altijd makkelijk om te zeggen, ik heb ook wel eens gedacht: ‘als je nou heel Haren had afgezet, dan
had je dit niet gehad’. Dan had je alleen heel veel boze winkeliers gehad, omdat een of andere neurotische burgemeester
hun koopavond verstoord had. Dan heb je dat weer. (Buurtagent)
Ja, in de aanloop daar naar toe hebben we het wel gehad over het afsluiten van Haren: willen we gewoon alles op
slot hebben? Gezien de fasering: op donderdag hadden we zoiets van: ik weet niet of je op donderdag alles al moet
afsluiten of gaan we op vrijdag alles afsluiten? Of je kunt een afrit afsluiten, maar dan gaan ze naar de volgende
afrit of ze gaan twee afrien verder. Moet je dan heel Haren afzeen? Hoeveel mensen heb je daarvoor nodig?
Ja, want Haren hee natuurlijk best wel veel toegangswegen. Hoeveel mensen, hoeveel politieagenten heb je
daarvoor nodig? Zijn die ook in staat om alles tegen te houden? Willen we dat überhaupt wel? Want, als we zeggen:
we sluiten het af, gee dat ook een signaal af dat er wel degelijk wat aan de hand is. (medewerker gemeente Haren)
Een tweede dilemma is de vraag of er wel of geen alternatief feest moet worden georganiseerd in
enigerlei vorm (als dat al op een verantwoorde wijze zou kunnen). Een feest gee Haren de kans te
laten zien dat het een moderne gemeente is, die aan kan haken bij de jeugd, het biedt een plek voor
mensen die naar Haren komen, het biedt de mogelijkheid om gericht te gaan organiseren en het
gee jongeren een doel. Aan de andere kant kan het ook een aanzuigende werking hebben waardoor
het alsnog oncontroleerbaar wordt. En kan via Facebook op deze manier een feestje afgedwongen
worden met voorbijgaan aan alle gebruikelijke waarborgen en voorwaarden? Wat voor boodschap
gee dat aan evenementenorganisatoren en burgers?
Ook de communicatie over project X Haren brengt diverse dilemma’s met zich mee. Moet je communiceren
of vestigt dat juist de aandacht? Wat moet je communiceren? Er is geen feestje of is dat
juist contraproductief? Hoe duidelijk moet je aangeven wat de gevolgen zijn als men toch komt, of
maak je het daarmee juist groter? Moet de burgemeester zelf in beeld of is een low-prole communicatie
beter?
Zoals het gaat bij dilemma’s is er niet één “juist” antwoord op te geven. Aan alle keuzes zien
duidelijke nadelen. Voor iedere keuze die de autoriteiten gemaakt hebben is dan ook wel wat te
zeggen. In hun onderlinge samenhang bezien is de conclusie gerechtvaardigd dat de autoriteiten niet
goed uit deze dilemma’s gekomen zijn en niet consequent een keuze gemaakt hebben, met maat-
48 | COMMISSIE ‘PROJECT X’ HAREN