Commissie Cohen: deelrapport overheid - EenVandaag

aan geen behoee te hebben aan een advocaat. Voor degenen die dat wel willen, gebeurt dat de
volgende dag. Bijna allemaal vertellen de arrestanten de hulpocier dat zij onschuldig te zijn. Zij
hebben niets gedaan. Ze stonden alleen te kijken. Bij minderjarige arrestanten neemt de hulpocier
contact op met de ouders. In een enkel geval gebeurt dat ook met meerderjarigen, maar dan alleen
op uitdrukkelijk verzoek van de betrokkene. Na de voorgeleiding worden de arrestanten naar een
grote opvangruimte, binnen in het gebouw gebracht.
Later komt een GGD arts aanwezig om naar een gewonde arrestant te komen kijken. Hij besluit een
groot deel van de avond te blijven.
Op dat moment is nog steeds niet duidelijk wat er nu met de arrestanten moet gebeuren. Elke
poging om contact te krijgen met het SGBO is tot dan toe mislukt. Het wordt de hulpocieren en de
aanwezige rechercheurs dan al snel duidelijk dat zij ook de informatie over de verdachten die avond
niet meer compleet zullen krijgen. De beide hulpocieren besluiten daarom om de arrestanten naar
de cellen over te brengen. Om dat te bewerkstelligen splitsen de arrestantenbewaarders zich in twee
groepen. De ene groep houdt zich bezig met de opvang van nieuwe arrestanten, de andere groep
zorgt voor het overbrengen van de opvangruimte naar de cellen. Al deze arrestanten worden voor
een tweede keer en ditmaal grondig gefouilleerd.
De rechercheurs arriveren rond half elf. Er zijn dan al zo´n zeventien arrestanten binnengebracht.
Voordat de arrestanten de cel in kunnen ze eerst in BVH worden geregistreerd. Bij de intake staan
drie PC’s met een BVH verbinding. De rechercheurs maken een Excelbestand aan met daarop de
namen van de arrestanten en het tijdstip dat zij zijn binnengebracht. Omdat niet bekend is door wie
de arrestanten zijn aangehouden, voert de rechercheur alle arrestanten op zijn eigen naam in. Het
besluit van de hulpocieren om de arrestanten allemaal voor dezelfde feiten voor te geleiden,
vergemakkelijkt de invoer. Vanwege de gebruikersonvriendelijkheid van BVH kost het bijna een half
uur de eerste arrestant “fatsoenlijk” in te voeren.
Er zien bij wijze van spreken, honderd mensen op je te wachten en dan moet je tal van onbenullige vraagjes
invullen. Het is zo’n zwart/witsysteem. Heb je er eenmaal enkele gedaan dan loopt het wel weer. Er ligt een enorme
druk op je en op het team. De jongens zien in de ophoudcelletjes en de arrestantenwacht wil ervan af. Anders stokt
de doorstroom. (Rechercheur)
Aan het einde van de dienst zijn alle arrestanten in BVH geregistreerd en is er een lijst gemaakt,
waarop het aantal arrestanten, hun identiteitsgegevens en het feit waarvoor zij zijn aangehouden
staan genoteerd. Er is geen tijd om te zoeken naar antecedenten of anderszins. Een van de rechercheurs
gaat tegen middernacht in het ziekenhuis kijken.
Want het kan heel goed zijn dat daar iemand in de wachtruimte zit. Ziekenhuizen en huisartsenpraktijken zijn
meestal niet scheutig met informatie, maar als je zelf iemand in zo’n wachtruimte ziet zien met een gewond hoofd,
dan kun je hen in ieder geval vragen waar hij dat hee opgelopen. Dat kan zowel een slachtoer als een dader zijn.
Die collega was binnen een half uur al terug en had niets gezien. (Medewerker Recherche).
Aangezien het cellencomplex Hooghoudtstraat vol dreigt te raken regelt het SGBO rond een uur ‘s
nachts extra cellencapaciteit geregeld in Drachten en Assen.
148 | COMMISSIE ‘PROJECT X’ HAREN