25.09.2013 Views

juni - Emmaüsbodegraven

juni - Emmaüsbodegraven

juni - Emmaüsbodegraven

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Jacomijntje Quak – Velthuizen<br />

Op 10 mei overleed, Jacomijntje Quak – Velthuizen<br />

op de leeftijd van 85 jaar. Zij woonde op<br />

het Raadhuisplein 69.<br />

Mijntje werd geboren in Zuidland, waar ook haar<br />

man Gilles vandaan kwam. Zij kenden elkaar al op<br />

jonge leeftijd en hadden samen een gelukkig huwelijk.<br />

Zuidland werd getroffen door de watersnoodramp,<br />

maar Mijntje en Gilles ontsnapten<br />

met Jasper, hun oudste zoon. Later werden Sjanie,<br />

Egbert en Jacqueline geboren.<br />

In de zeventiger jaren kwamen zij in verband met<br />

het werk van Gilles, die altijd in de zuivel werkzaam<br />

was, naar Bodegraven en woonden aan de<br />

Zuidzijde. De kinderen kregen partners, en er werden<br />

kleinkinderen geboren, Suzan, Jasper en Josefien.<br />

Groot was het verdriet toen dochter Sjanie<br />

MS kreeg, waaraan zij op veel te jonge leeftijd<br />

overleed. Na het overlijden van Gilles, nu zeven<br />

jaar geleden, verhuisde Mijntje naar het Raadhuisplein,<br />

waar zij goede jaren heeft gehad, ondanks<br />

het gemis.<br />

Mijntje en Gilles waren betrokken kerkleden, maar<br />

wel kritisch. De laatste jaren kwam zij niet meer<br />

in de kerk. Wel bleef ze alles volgen en was goed<br />

op de hoogte van wat er gebeurde, ook buiten de<br />

kerk, in de maatschappij. Voor haar was God belangrijk,<br />

maar wat moet je over hem zeggen?<br />

Daarom spraken de woorden “God is onkenbaar,<br />

maar niet ondenkbaar” haar aan. Dat werd het uitgangspunt<br />

voor de dienst die ter nagedachtenis<br />

werd gehouden op 15 mei. Daarbij lazen we<br />

Psalm 91, waarin we lezen over de mens die zich<br />

geborgen weet in de schuilplaats van de Allerhoogste,<br />

die je beschermt met zijn vleugels, over engelen<br />

die je dragen.<br />

Zijn die engelen de mensen om je heen, die liefde<br />

geven? Dat je daarin God kunt zien, dat is niet ondenkbaar.<br />

Na de dienst zijn we met de familie mee teruggegaan<br />

naar Zuidland. Mijntje is begraven naast haar<br />

man, terug in haar geboorteplek, de cirkel is rond.<br />

Haar kinderen en kleinkinderen zullen een lieve<br />

moeder en oma missen, een oma die sokken breide<br />

op bestelling, en die zo van gezelligheid hield!<br />

Esther Dijkstra-Rensen<br />

Die mij droeg op adelaarsvleugels,<br />

die mij hebt geworpen in de ruimte,<br />

en als ik krijsend viel,<br />

mij ondervangen met uw wieken<br />

en weer opgegooid,<br />

totdat ik vliegen kon op eigen kracht.<br />

Oosterhuis<br />

In Memoriam<br />

Arend de Kogel<br />

Op 28 mei overleed Arend de Kogel. Twee dagen<br />

later zou hij zijn 91 e verjaardag gevierd hebben,<br />

samen met zijn familie.<br />

Voor Arend de Kogel draaide alles om Utrecht: hij<br />

werd in Vleuten geboren, werkte en woonde jaren<br />

in Utrecht en werd daar op 4 <strong>juni</strong> begraven, op dezelfde<br />

begraafplaats, waar in 1996 zijn vrouw,<br />

Geertruida van Dijk, haar laatste rustplaats vond.<br />

Zij leerden elkaar kennen op de MV en JV en hun<br />

leven lang speelde het geloof een grote rol. Zij<br />

kregen een dochter Hetty, die later trouwde met<br />

Frans Voorzaat. En zo werden zij ook opa en oma<br />

van Bram en Remco.<br />

Arend de Kogel bezocht de mulo, maar had graag<br />

geschiedenis of theologie willen studeren. Dat hij<br />

een brede interesse had, was duidelijk voor ieder<br />

die met hem sprak.<br />

Na het overlijden van zijn vrouw wilde hij dichter<br />

bij Hetty en haar gezin wonen en verhuisde naar<br />

de Erasmushof in Bodegraven. Hij genoot van zijn<br />

kleinzoons en kwam graag op de Zwaluw.<br />

Dat het moeilijk was om nieuwe contacten op te<br />

bouwen werd mede veroorzaakt door lichamelijke<br />

ongemakken. Daardoor bleven de gedachten vaak<br />

terugkeren naar Utrecht en naar alles wat daar het<br />

leven de moeite waard maakte. Praten over geloof<br />

deed hij graag en voor hem draaide het om “Mijn<br />

genade is u genoeg”. Daarom zongen we in de<br />

dienst over de genade en trouw van God en lazen<br />

we met elkaar uit Efeziers 2: Door zijn genade<br />

bent u nu immers gered.<br />

Tijdens zijn leven getuigde hij van zijn vertrouwen<br />

in God, Die voor veel mensen een plaats heeft in<br />

de hemel.<br />

Na een dienst van Woord en Gebed in de Ontmoetingskerk,<br />

begeleidden wij hem naar Begraafplaats<br />

Tolsteeg in Utrecht.<br />

Nu blijf ik bij U voor altijd, God die mij troost, die<br />

bij mij zijt.<br />

Die troost wensen we Hetty, Frans en hun kinderen<br />

toe, in de tijd die komt.<br />

Esther Dijkstra-Rensen<br />

KERKMAGazine BODEGRAVEN 10 <strong>juni</strong> 2013

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!