Clubblad 51ste jaargang, nr. 3 - Schaakvereniging De Raadsheer

14. Dc2-b3 Pb8-c6
15. f3xe4 f5xe4
16. Db3-e3?
16. Pe2 was beter geweest. Wat doet die
dame daar?
16. ..... Pc6-b4!
Want het slaan van e4 zou na 17. ..., Le8
de weg voor een extra aanvaller openen.
17. Pg1-e2 Ld7-a4!
18. b2-b3
Een gedwongen verzwakking.
18. ..... Pb4-d5!
Op 19. Dxe4 volgt nu 19. ..., Lxb3 20.
axb3, Da3!
19. De3-h3 La4-d7
Eindelijk een aanvalletje op e6, en een
afdoende antwoord.
20. Kb1-b2 a7-a5
21. Td1-c1 De7-b4
Kmoch en Prins:’Het is een prachtige partij
geweest. Thans is ze uit omdat wit de
dreiging 22. ..., Dd2+ niet goed kan
pareren. Op 22. Td1 wint namelijk 22. ...,
e3 met 23. ..., a4 of 23. ..., Pc3 of
23. ..., Tc3 of zelfs 23. ..., Dd2+’
22. Tc1-c4?? Db4-d2+!?
Zwart had natuurlijk gewoon de toren
kunnen nemen. Speelde Tartakower door
omdat hij met een mooie aanval wilde
winnen in plaats van door een blunder van
zijn tegenstander?
23. Kb2-b1 Tc8xc4
24. b3xc4 Pd5-e3
25. g2-g4 Dd2-d1+
26. Kb1-b2 Pe3xc4+
27. Kb2-c3 Dd1-d2+
Met mat in 2
Wit geeft op
Even terug naar de vraag in het
commentaar bij de 22 ste zet.
Bij de meeste grootmeesters zou men
geneigd zijn het niet nemen van de toren
een blunder te noemen: gewoon nemen en
wit geeft wel op. Maar bij Tartakower zou
het antwoord best wel eens kunnen zijn:
’Ja, hij heeft bewust voor Dd2+ en niet
voor Txc4 gekozen’. En wel omdat deze
voortzetting mooier en leuker is.
Lasker en Tartakower gebruikten allebei
middelen waarvan ze zelf wisten dat die niet optimaal waren. O.K., maar hun motieven lijken
mij geheel verschillend. Lasker wilde winnen en besefte dat deze aanpak een slimme manier
was om dat te bereiken. Tartakower beschouwde schaken primair als een spel, en waarom
zou je spelen als je er niet alle mogelijke plezier aan beleeft?!
Volgens hemzelf is hij nooit een kandidaat kampioen geworden
omdat hij “teveel van schaken hield”. Overigens, hij heeft dit
toernooi te Hastings wel gewonnen, vóór Euwe.
Tartakower stond bekend om zijn schaakaforismen, zoals
• "Het is altijd beter de stukken van de tegenstander te offeren."
• "De tacticus moet weten wat te doen als er wat te doen valt; de strateeg
moet weten wat te doen als er niets te doen valt."
• "Een schaakpartij is gewoonlijk een sprookje van duizend-en-één fouten."
• "Degene die de één na laatste fout maakt wint."
51ste jaargang, nr. 3
Pagina 15