10-11 Superrijken moffelen hun centen goed weg - LBC-NVK - ACV

standpunt. Sinds
Van een ‘harmonisering
naar boven’ willen
de werkgevers niet
weten. alles wat er
verbeterd wordt voor
de arbeiders, moet
worden afgepakt bij
de bedienden. een
onbespreekbaar
scenario.
Beter statuut voor alle
werknemers: teller loopt
1 januari scheidden er ons nog
196 dagen van een noodzakelijk nieuwe
wet die de discriminatie tussen arbeiders
en bedienden moet wegwerken.
Zo luidde in 2011 het verdict van het
Grondwettelijk Hof, dat stelde dat de
kwestie tegen 8 juli 2013 moest worden
afgerond. Al sinds 2003 zit het
ACV op dezelfde lijn. Een standpunt dat
op 18 november 2008 nog eens klaar
en ondubbelzinnig werd bekrachtigd
door de algemene raad van het ACV.
Maar sindsdien leverde het sociaal overleg jammer
genoeg geen millimeter vooruitgang op. Het
is dan ook redelijk onthutsend dat de werkgeversvereniging
VBO net voor de jaarwisseling verkondigde
dat deze tijdbom moest worden ontmijnd
en dat het tijd werd dat de vakbonden en de regering
afspraken zouden maken. “Hoe sneller, hoe
beter. Er mag geen kostbare tijd verloren gaan”,
klonk het. Wat een hypocrisie.
Nog onthutsender wordt het wanneer de werkgevers
zeggen dat de harmonisering van de statuten
voor hen geen extra kosten mag veroorzaken.
Van een ‘harmonisering naar boven’ willen
ze niet weten. Met andere woorden: alles wat er
verbeterd wordt voor de arbeiders, moet worden
afgepakt bij de bedienden. Laat er niet de minste
twijfel over bestaan: voor ons is zoiets een onbespreekbaar
scenario.
eisen ACV
Bij de start van dit nieuwe jaar willen we bij u
zeker geen verwarring creëren. Graag herhalen we
kort en krachtig de eisen van het ACV. Die eisen
komen erop neer dat alle werknemers een beter
statuut moeten krijgen.
1. Wij willen een wettelijke sokkel die werknemers
beter beschermt, waarbij collectieve
onderhandelingen de aanvullende individuele
bescherming bieden.
2. De proefperiode kan, maar moet niet, voor elke
werknemer worden afgesloten. Die proeftijd
bedraagt, afhankelijk van het loon, minimaal
één maand en maximum zes maanden. En elke
voorafgaande tewerkstelling bij de werkgever
met een contract van bepaalde duur of als uitzendkracht
maakt een nieuw proefcontract
onnodig en onmogelijk.
3. De loonbetaling gebeurt per maand, eventueel
op basis van een voorschot. En de loonberekening
is gebaseerd op de arbeidsprestaties, dat
wil zeggen dat de arbeidstijden ook moeten
worden geregistreerd.
4. Voor de jaarlijkse vakantie pleiten we voor een
eenvormige berekening en betaling. De vakantiedagen
worden bepaald op basis van een
wettelijke vakantietabel waarin staat wat het
RUBRIEKSNAAM
aantal vakantiedagen is in functie van gepresteerde
en gelijkgestelde dagen. Het enkel
vakantiegeld – dat is het loon voor de dagen
dat je vakantie neemt – wordt, zoals nu voor
de bedienden, betaald door de werkgever. Het
dubbel (aanvullend) vakantiegeld kan worden
betaald door paritaire vakantiekassen en wordt
berekend op alle betaalde bestanddelen van het
loon.
5. Economische werkloosheid kan voor alle werknemers,
maar niet in ondernemingen zonder
handelsfinaliteit, in niet-conjunctuurgevoelige
bedrijven en van de overheid afhankelijke sectoren.
Er dient een gedegen controle en aanvraagprocedure
te zijn. En het inkomen van de
werknemers moet worden gegarandeerd door
een aanvulling bovenop de werkloosheid door
de werkgever (of een sociaal fonds).
6. Bij ziekte moet de werknemer kunnen rekenen
op een gewaarborgd maandloon, dat wil ook
zeggen dat de ‘carenzdag’ wordt afgeschaft.
7. Op het gebied van opzeg moet vooraf alles worden
gedaan om ontslagen te vermijden. Dat wil
zeggen dat er ontslagprocedures moeten zijn,
maar ook een recht op vorming en op outplacement.
De opzegtermijn wordt bepaald in functie
van de dienstjaren en stemt overeen met
één maand per begonnen jaar met een minimum
van drie maanden. Het spreekt ook voor
zich dat rechten van werknemers die momenteel
gunstiger zijn op basis van de huidige wetgeving,
niet kunnen worden teruggebracht tot
lagere nieuwe rechten.
Paritaire comités
Dat zijn onze klare eisen. Uiteraard zal nog een
hele reeks andere aspecten moeten worden geregeld.
Onze huidige overlegstructuren voorzien
immers in sommige gevallen in onderscheiden
paritaire comités voor arbeiders en bedienden. Als
dat onderscheid wegvalt, zal dit ook betekenen
dat er een hertekening van die paritaire comités
moet komen. Maar zoiets zal echt wel de nodige
tijd vergen.
En nog meer tijd zal er nodig zijn om al de honderden
cao’s die de afgelopen tientallen jaren rechten
hebben opgebouwd in loon- en arbeidsvoorwaarden
op elkaar af te stemmen. Dat alles harmoniseren
is geen werk dat zomaar en met de vingerknip
wettelijk kan worden geregeld. Er zal daarover uitgebreid
moeten worden overlegd, te beginnen bij
het inventariseren van de aard van de verschillen.
Overigens zijn niet alle verschillen te beschouwen
als discriminaties.
We geven op één punt het VBO absoluut gelijk: er
is nu geen tijd meer te verliezen. Het ACV staat al
jaren klaar met een duidelijk en uitgewerkt standpunt.
Nu moeten de besprekingen dringend echt
van start gaan. 8 juli 2013 nadert met rasse schreden.
Ons recht | 117de jaargang | januari 2013 | 3