10-11 Superrijken moffelen hun centen goed weg - LBC-NVK - ACV

Bea Cantillon: “Je hebt uitermate moedige
politici nodig om de kinderbijslag voor ‘de middenklasse’
te verminderen en zo meer geld vrij
te maken voor werklozen, zieken, invaliden en
leefloontrekkers met kinderen. Geen enkele
Vlaamse minister zal zoiets durven te verdedigen.”
moet leven. De kinderbijslag is ook hoger
in functie van de ‘rang van het kind’ en van
de leeftijd.
Armoede
OnS rECHt: Is de kinderbijslag nog een sterk
wapen in de strijd tegen kinderarmoede?
BEA CAntILLOn: “De kinderbijslag is daar
zeker belangrijk voor maar minder dan
vroeger omdat de bedragen jarenlang niet
meer werden aangepast. Als we dit nog
twintig jaar volhouden, wordt de kinderbijslag
voor het eerste kind volkomen irrelevant
en verliest het systeem aan kracht. Er
moet dus een welvaartsaanpassing komen
en het systeem moet ook selectiever worden.
Door jarenlang de bijslagen niet te verhogen
kon de overheid veel geld uitsparen. Het
is ondenkbaar om dat allemaal in te halen.
Dus moeten we onze pijlen meer mikken op
gezinnen in armoede.”
OnS rECHt: De kinderbijslag zal verschuiven
naar de regio’s. Een goede zaak?
CAntILLOn: “Ik was er nooit een voorstander
van om de kinderbijslag te splitsen maar
de politiek heeft nu eenmaal de beslissing
genomen. Het komt er nu op aan de regionalisering
zo vlot mogelijk te laten verlopen.
En dat ligt niet voor de hand. Er zijn
nu vier stelsels, één voor werknemers, één
voor ambtenaren, één voor zelfstandigen
en één voor de gewaarborgde kinderbijslag.
Die hebben allemaal verschillende toekenningsregels.
En voor de groep van de ambtenaren
is er dan nog een versnippering.
Dat allemaal op een goede manier naar de
gemeenschappen verschuiven wordt gigantisch
moeilijk.”
“Het valt te verwachten dat de kinderbijslagen
mettertijd zullen verschillen van regio
tot regio. Ook al ging het in het debat over
de splitsing nooit over andere verwachtingen
bij Vlamingen en Walen ten aanzien
van de kinderbijslag. In een eerste beweging
zullen er zeker geen efficiëntiewinsten zijn,
wel integendeel. We zullen het aantal computersystemen
moeten vermenigvuldigen
met vier, om maar één voorbeeld te geven.
Over het Kanaal spraken Noord-Ierland en
Engeland juist af om éénzelfde computersysteem
te gebruiken met het oog op meer
efficiëntie.”
Weinig ruimte
OnS rECHt: Wanneer zal de regionalisering
van de kinderbijslag rond zijn? En, belangrijker,
hoe moet Vlaanderen het systeem hervormen?
CAntILLOn: “De hele operatie zal zeker
meer dan twee jaar vergen. Er zal ook een
flink prijskaartje aan hangen. We moeten
ervan uitgaan dat het budget voor de kinderbijslag
niet echt zal groeien. De Vlaamse
overheid was van plan 25 miljoen euro uit
te trekken voor een ‘kindpremie’ maar stak
dat idee weer in de koelkast.”
“Feit is dat de politiek weinig maneuvreerruimte
heeft. Je hebt uitermate moedige
politici nodig om de kinderbijslag voor ‘de
middenklasse’ te verminderen en zo meer
geld vrij te maken voor werklozen, zieken,
invaliden en leefloontrekkers met kinderen.
Geen enkele Vlaamse minister zal zoiets
durven te verdedigen.”
“Wel politiek haalbaar is een ingreep waarbij
we een nieuw systeem bedenken voor de
nieuwgeboren kinderen. Na 25 jaar zou die
ingreep dan ten volle effect hebben. Hoe
dan ook moeten we geen spectaculaire veranderingen
verwachten.”
OnS rECHt: De Gezinsbond reageerde afwijzend
op uw pleidooi voor een meer selectieve
kinderbijslag.
CAntILLOn: “Het is normaal dat een lobbygroep
als de Gezinsbond zo reageert. In
de jaren 1990 hield ik een gelijkaardig pleidooi
en ook toen waren er negatieve reacties.
Een extreme selectiviteit hoeft er voor mij
niet te komen. Maar het moet wel selectiever
worden zodat we in sterkere mate de
gezinnen helpen die daar echt behoefte aan
hebben. De Gezinsbond zegt dat iedereen
voor elk kind evenveel moet krijgen en dat
de bedragen moeten stijgen. Prima, maar
waar vinden we het geld daarvoor?”
Goede raad
OnS rECHt: Er zal in het Vlaams Parlement
nog veel worden gepalaverd voor de kinderbijslag
hervormd is. Heeft u goede raad voor de
politieke klasse?
CAntILLOn: “Ik zou de Vlaamse parlementariërs
zeker aanraden om het debat niet
uit te stellen tot de bevoegdheid effectief
is overgedragen. Te hooggespannen verwachtingen
zijn wel uit den boze want de
budgettaire ruimte is beperkt. Het zal ook
nog redelijk lang duren voor de bevoegdheid
over de kinderbijslag daadwerkelijk
kan worden uitgeoefend.”
“Er moet nu worden geïnvesteerd in de splitsing
van de kinderbijslag, in samenspraak
met de federale diensten die het huidige
systeem goed kennen en met de andere
gemeenschappen. Het is nodig om over
allerlei punten goede afspraken te maken.
Maar ik ben bang dat het broodnodige overleg
er nooit zal komen. Eigenlijk zouden de
politici een soort ‘commissaris van de regeringen’,
een manager zeg maar, moeten aanduiden
om de hele operatie in goede banen
te leiden.”
FErrE WyCkmAnS
SOCIALE ZEKERhEID
Federale aanpak is veel beter
Ook voor de LBC-NVK is het nooit een eis
geweest om de kinderbijslagregeling te
regionaliseren. Dat heeft voornamelijk
te maken met het feit dat de kinderbijslag
volwaardig deel uitmaakt van ons
systeem van sociale zekerheid… en dat
moet ook zo blijven.
Uitgerekend voor de sociale zekerheid
hebben we als werknemersorganisatie
altijd ervoor gepleit om de federale
structuur te behouden. Er is immers
geen reden te bedenken waarom we
voor de sociale zekerheid andere regels in
Vlaanderen, Wallonië of Brussel zouden
moeten hebben. Een geregionaliseerd
kinderbijslagstelsel geeft geen enkel antwoord
op enkele van de problemen die
Bea Cantillon citeerde.
De vakbond is het volmondig eens
met professor Cantillon wanneer ze
de nadruk legt op het probleem van
de armoedebestrijding. En de sociale
zekerheid kan ertoe bijdragen om dat
probleem aan te pakken. Maar armoede
bestrijden kan je niet reduceren tot de
sociale zekerheid. De opdrachten van de
sociale zekerheid bestaan erin om inkomens
te compenseren bij loonverlies of
om aanvullende vergoedingen te geven
om kosten te kunnen dragen, zoals bij
de gezondheidszorg en inderdaad de kinderbijslag.
rechtvaardige belastingen
Armoede is een complex fenomeen en
heeft vele oorzaken en vormen. Een
mank lopende inkomensherverdeling
is een essentiële oorzaak van armoede.
Veel meer dan de sociale zekerheid resulteert
een echte rechtvaardige fiscaliteit
dan ook in een fundamentele herverdeling
van rijkdom en in het bestrijden
van armoede. Als de sociale zekerheid
de scheefgetrokken inkomensherverdeling
moet rechttrekken, betekent dit
dat het de werknemers zijn die de eigen
onderlinge verdeling moeten verhelpen.
Dat lijkt ons een al te beperkte en vooral
eenzijdige remediëring.
Werknemers betonen onderling al flink
wat solidariteit via de sociale zekerheid.
Maar een fiscale herschikking is noodzakelijk
zodat ook andere inkomens meer
solidariteit opbrengen. Armoede verdient
veel aandacht, veel middelen ook.
Die middelen moeten worden gevonden
door rijkdom te herverdelen en alle soorten
inkomens genoeg te laten bijdragen.
Daarvoor zijn rechtvaardige belastingen
nodig. Voor personen, bedrijven en vermogens.
Ons recht | 117de jaargang | januari 2013 | 23