Vrouwen kleurrijk vooruit! - Historische vereniging Oud Leiden

Vrouwen kleurrijk vooruit! - Historische vereniging Oud Leiden Vrouwen kleurrijk vooruit! - Historische vereniging Oud Leiden

25.09.2013 Views

JAARBOEK DIRK VAN EeK 2006 172 van een bevriende buurvrouw. Alleen had ze het niet gekund, zo besloot ze haar verhaal, en riep daarom de aanwezige vrouwen op elkaar te steunen . Filiz vertelde dat zij als elfjarige naar Nederland was gekomen. Toen zij één jaar was - in 1971 - vertrok haar vader als lasser naar Nederland om hier in Leiden bij de metaalfabriek HeG te gaan werken. In 1974 besloot hij zijn vrouw over te laten komen. Zijn twee dochters bleven nog in Turkije bij opa en oma. Zijn vrouw ging - eenmaal in Nederland - werken als coupeuse in een naaiatelier in Katwijk om een bijdrage te leveren aan de gezinsfinanciën . Na het behalen van haar lagere schooldip loma kwam Filiz op elfjarige leeftijd naar Nederland. Hoewel mijn moeder de raai nier voldoende beheerste was zij heel erg betrokken bij onze opleidingen. Zij heeft zich ingezet om het schoolsysteem in Nederland te begrijpen, zodat ze mij en mijn zusje hierin kon begeleiden en ondersteunen. Zij vond dat wij een goede opleiding moesten volgen. Filiz volgde de havo en wilde daarna naar een HBo-opleiding in Den Haag. Haar moeder steunde haar daarin, maar haar vader had het er moeilijk mee. Hij wilde terug naar Turkije om daar oud te worden, maar zijn vrouw haalde hem over te blijven; ze wilde haar dochters niet weer missen. De Marokkaanse Malika vertelde minder over zichzelf en sprak meer in het algemeen over de moeite die buitenlandse vrouwen konden hebben met de taal of over de veroordeling door Nederlanders vanwege een hoofddoekje. De avond werd afgesloten met dans en zang van onder andere een lied met tekst en muziek van Els Veenis, een vrouw die rond 1980 in de Sirenes had gezeten. Het lied was speciaal voor deze multiculturele bijeenkomst geschreven. Het lied werd het volgende jaar op Internationale Vrouwendag in 2007 weer gezongen, voorgespeeld door Hilde Jansen, nu in buurthuis 't Spoortje. Weer on der de leus uit 2006: 'Leidse wereldvrouwen kleurrijk vooruit ', en weer met de bedoeling om vrouwen met verschillende culturele achtergronden bij elkaar te brengen. Het kreeg de vorm van een forum waarin een Turkse, een Irakese, een Marokkaanse en een 'gemengde' organisatie vertegenwoordigd waren. De gemeente was vertegenwoordigd in de persoon van de beleidsmedewerkster emancipatie en integ ratie." Het forum discussieerde onder voorzitterschap van El Batoul Zembib, een vrouw met een Marokkaanse achtergrond, die onder andere werkte bij E-Quality, het kennis-

VROUWEN KLEURRIJK VOORUIT! centrum voor emancipatie, gezin en diversiteit. Van de aanwezige witte vrouwen hadden velen de Tweede Golf meegemaakt en van de aanwezige allochtone vrouwen voerden net als de jaren ervoor zelfbewuste en geëmancipeerde vrouwen het woord, in het forum en in de zaal. Het was duidelijk: het stokje van de Tweede Golfwas niet overgenomen door een nieuwe generatie witte vrouwen maar door zwarte, migranten- en vluchtelingenvrouwen, de draagsters van de Derde Feministische Gol f.7 6 Slot De viering van Internationale Vrouwendag in de afgelopen dertig jaar toont het beeld van een vrouwenstrijd die eerst in het teken stond van het zelfbeschikkingsrecht over het eigen lijf, waarbij er aandacht was voor de abortuswet en huiselijk en seksueel geweld tegen vrouwen. In de crisistijd speelde ook de strijd om de economische zelfstandigheid. Het was de tijd van de Tweede Feministische Golf. Vanaf 1981 verdween de abortuswet naar de achtergrond, maar de economische crisis duurde voort evenals het geweld tegen vrouwen . In de rweede helft van de jaren tachtig was de Tweede Golf weggeëbd; de vrouwenstrijd - die ook aan de universiteit werd gevoerd - met het Vrouwenhuis als middelpunt, was voorbij . Een nieuwe generatie had het stokje niet overgenomen, binnen noch buiten de universiteit. Er waren nog wel emancipatiecommissies en -raden op de verschillende werkplekken zoals de universiteit, of op landelijk en gemeentelijk niveau en deze schreven emancipatienota's als basis voor het emancipatiebeleid. Aan de universiteit werd vanaf 1990 8 maart in ere gehouden met de Annie Romein-Verschoorlezing. Buiten de universiteit bleef mede dankzij de opeenvolgende emancipatiewethouders Internationale Vrouwendag gevierd worden . De gemeente stelde zelfseen emancipatieprijs in, die de naam kreeg van Pieternel Rol. Toch dreigde emancipatie totaal uit de tijd te raken - het werd ook steeds moeilijker om geschikte kandidaten te vinden voor de prijs die jaarlijks op 8 maart werd uitgereikt. Toch werd er op die dag nog steeds gepraat over actuele thema's. Blijvend actueel bleek het huiselijk geweld, al betrof het nu vooral allochtone vrouwen. In deze vrouwen werd een nieuwe 'emancipatiedoelgroep' gevonden, zeker als zij door man en/ofgeloof in een rweederangsposi ­ tie werden gehouden. 173

JAARBOEK DIRK VAN EeK 2006<br />

172<br />

van een bevriende buurvrouw. Alleen had ze het niet gekund, zo besloot ze<br />

haar verhaal, en riep daarom de aanwezige vrouwen op elkaar te steunen .<br />

Filiz vertelde dat zij als elfjarige naar Nederland was gekomen. Toen zij één<br />

jaar was - in 1971 - vertrok haar vader als lasser naar Nederland om hier in<br />

<strong>Leiden</strong> bij de metaalfabriek HeG te gaan werken. In 1974 besloot hij zijn<br />

vrouw over te laten komen. Zijn twee dochters bleven nog in Turkije bij opa<br />

en oma. Zijn vrouw ging - eenmaal in Nederland - werken als coupeuse in<br />

een naaiatelier in Katwijk om een bijdrage te leveren aan de gezinsfinanciën .<br />

Na het behalen van haar lagere schooldip loma kwam Filiz op elfjarige leeftijd<br />

naar Nederland.<br />

Hoewel mijn moeder de raai nier voldoende beheerste was zij heel erg betrokken bij onze<br />

opleidingen. Zij heeft zich ingezet om het schoolsysteem in Nederland te begrijpen, zodat<br />

ze mij en mijn zusje hierin kon begeleiden en ondersteunen. Zij vond dat wij een goede<br />

opleiding moesten volgen.<br />

Filiz volgde de havo en wilde daarna naar een HBo-opleiding in Den Haag.<br />

Haar moeder steunde haar daarin, maar haar vader had het er moeilijk mee.<br />

Hij wilde terug naar Turkije om daar oud te worden, maar zijn vrouw haalde<br />

hem over te blijven; ze wilde haar dochters niet weer missen.<br />

De Marokkaanse Malika vertelde minder over zichzelf en sprak meer<br />

in het algemeen over de moeite die buitenlandse vrouwen konden hebben<br />

met de taal of over de veroordeling door Nederlanders vanwege een hoofddoekje.<br />

De avond werd afgesloten met dans en zang van onder andere een<br />

lied met tekst en muziek van Els Veenis, een vrouw die rond 1980 in de<br />

Sirenes had gezeten. Het lied was speciaal voor deze multiculturele bijeenkomst<br />

geschreven.<br />

Het lied werd het volgende jaar op Internationale <strong>Vrouwen</strong>dag in 2007<br />

weer gezongen, voorgespeeld door Hilde Jansen, nu in buurthuis 't Spoortje.<br />

Weer on der de leus uit 2006: 'Leidse wereldvrouwen <strong>kleurrijk</strong> <strong>vooruit</strong> ', en<br />

weer met de bedoeling om vrouwen met verschillende culturele achtergronden<br />

bij elkaar te brengen. Het kreeg de vorm van een forum waarin een<br />

Turkse, een Irakese, een Marokkaanse en een 'gemengde' organisatie vertegenwoordigd<br />

waren. De gemeente was vertegenwoordigd in de persoon van<br />

de beleidsmedewerkster emancipatie en integ ratie." Het forum discussieerde<br />

onder voorzitterschap van El Batoul Zembib, een vrouw met een Marokkaanse<br />

achtergrond, die onder andere werkte bij E-Quality, het kennis-

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!