Vrouwen kleurrijk vooruit! - Historische vereniging Oud Leiden
Vrouwen kleurrijk vooruit! - Historische vereniging Oud Leiden Vrouwen kleurrijk vooruit! - Historische vereniging Oud Leiden
VROUWEN KLEURRIJK VOORUIT! van het eerste uur afgestudeerd raakten en geen nieuwe generatie vrouwen aantrad om de strijd voort te zetten. Dit werd mede in de hand gewerkt door de in 1982 ingevoerde tweefasenstructuur die maakte dat studenten in kortere tijd moesten afstuderen, waardoor er minder tijd over bleef voor actie in de vrije tijd. Min ofmeer tegelijkertijd met de Vrouwenkrant Leiden hield ook het universitaire vrouwenblad Lotta op te verschijnen." De vrouwengroepen bij de verschillende faculteiten verdwenen . De Annie Romein-Verschoorlezingen Net als buiten de universiteit werd nu nog slechts een geïnstitutionaliseerde strijd gevoerd, zoals door de in 1979 aan de universiteit ingestelde ernancipatiecommissie. Deze commissie had de strijd voor het behoud van vrouwenstudies gesteund en had in de emancipatienota van 1983 een voorstel gedaan tot de instelling van een vrouwennetwerk ter ondersteuning van het vrouwelijk personeel. Het vrouwennetwerk kwam er inderdaad in 1984. Maar ondanks dit behaalde resultaat verzuchtte de nieuwe voorzitster van de emancipatiecommissie in 1986 dat ze wel eens zou willen weten wat de invloed van de emancipatiecommissie was." Blijkbaar was noch de invloed van de ernancipatiecommissie, noch die van het Vrouwennetwerk al te groot en zeker niet zichtbaar. Weinig vrouwenstudies hadden uiteindelijk de strijd overleefd en het doen van onderzoek op dit gebied was nu vooral een individuele zaak geworden; er verschenen in en buiten Leiden de nodige proefschriften over dit onderzoeksveld, vooral geschreven door vrouwen die de emancipatiestrijd aan de universiteit hadden meegemaakt. Het universitair vrouwennetwerk greep dit aan om een eigen invulling aan 8 maart te geven. Eind jaren tachtig vonden er aan de universiteit al verschillende activiteiten plaats in het kader van Internationale Vrouwendag, maar in 1990 kreeg de viering de vaste vorm van een lezing "om de reikwijdte van vrouwenstudies bekender te maken", zoals Mieke Bal in de eerste lezing verwoordde. De lezingen kregen de naam van Annie Romein-Verschoor, "omdat zij een pionier was op het gebied van wetenschappelijke aandacht voor vrouwen, maar evenzeer als hommage aan al die capabele vrouwen, die in het verleden een wetenschappelijke carrière ontzegd is"." 161
- Page 1 and 2: Vrouwen kleurrijk vooruit! Internat
- Page 4 and 5: JAARBOEK DIRK VAN EeK 2006 138 Gezi
- Page 6 and 7: JAARBOEK DIRK VAN EeK 2006 140 zoal
- Page 8 and 9: JAARBOEK DIRK VAN EeK 2006 142 geer
- Page 10 and 11: JAA RBOEK DIRK VAN EeK 2006 144 de
- Page 12 and 13: JAARBOEK DIRK VAN EeK 2006 146 werd
- Page 14 and 15: JAARBOEK DIRK VAN EeK 2006 148 •
- Page 16 and 17: JAARBOEK DIRK VAN EeK 2006 150 Vrou
- Page 18 and 19: JAARBOEK DIRK VAN EeK 2006 152 kond
- Page 21 and 22: VROUWEN KLEURRIJK VOORUIT! waarheen
- Page 23 and 24: VROUWEN KLEURRIJK VOORUIT! werkgroe
- Page 25: Vrouwenstrijd aan de universiteit V
- Page 29 and 30: Fotopagina over de bezetting (novem
- Page 31 and 32: VROUWEN KLEURRIJK VOORUIT! Voorlopi
- Page 33: VROUWEN KLEURRIJK VOORUIT! emancipa
- Page 36 and 37: JAARBOEK DIRK VAN EeK 2006 170 die
- Page 38 and 39: JAARBOEK DIRK VAN EeK 2006 172 van
- Page 40 and 41: JAARBOEK DIRK VAN EeK 2006 174 Aanv
- Page 42 and 43: JAARBOEK DIRK VAN EeK 2006 176 6 In
- Page 44 and 45: JAARBOEK DIRK VAN EeK 2006 178 acad
- Page 46: JAARBOEK DIRK VAN EeK 2006 180 lezi
VROUWEN KLEURRIJK VOORUIT!<br />
van het eerste uur afgestudeerd raakten en geen nieuwe generatie vrouwen<br />
aantrad om de strijd voort te zetten. Dit werd mede in de hand gewerkt door<br />
de in 1982 ingevoerde tweefasenstructuur die maakte dat studenten in kortere<br />
tijd moesten afstuderen, waardoor er minder tijd over bleef voor actie in<br />
de vrije tijd. Min ofmeer tegelijkertijd met de <strong>Vrouwen</strong>krant <strong>Leiden</strong> hield ook<br />
het universitaire vrouwenblad Lotta op te verschijnen." De vrouwengroepen<br />
bij de verschillende faculteiten verdwenen .<br />
De Annie Romein-Verschoorlezingen<br />
Net als buiten de universiteit werd nu nog slechts een geïnstitutionaliseerde<br />
strijd gevoerd, zoals door de in 1979 aan de universiteit ingestelde ernancipatiecommissie.<br />
Deze commissie had de strijd voor het behoud van vrouwenstudies<br />
gesteund en had in de emancipatienota van 1983 een voorstel gedaan<br />
tot de instelling van een vrouwennetwerk ter ondersteuning van het vrouwelijk<br />
personeel. Het vrouwennetwerk kwam er inderdaad in 1984. Maar<br />
ondanks dit behaalde resultaat verzuchtte de nieuwe voorzitster van de emancipatiecommissie<br />
in 1986 dat ze wel eens zou willen weten wat de invloed van<br />
de emancipatiecommissie was." Blijkbaar was noch de invloed van de ernancipatiecommissie,<br />
noch die van het <strong>Vrouwen</strong>netwerk al te groot en zeker niet<br />
zichtbaar. Weinig vrouwenstudies hadden uiteindelijk de strijd overleefd en<br />
het doen van onderzoek op dit gebied was nu vooral een individuele zaak<br />
geworden; er verschenen in en buiten <strong>Leiden</strong> de nodige proefschriften over<br />
dit onderzoeksveld, vooral geschreven door vrouwen die de emancipatiestrijd<br />
aan de universiteit hadden meegemaakt.<br />
Het universitair vrouwennetwerk greep dit aan om een eigen invulling aan<br />
8 maart te geven. Eind jaren tachtig vonden er aan de universiteit al verschillende<br />
activiteiten plaats in het kader van Internationale <strong>Vrouwen</strong>dag, maar in<br />
1990 kreeg de viering de vaste vorm van een lezing "om de reikwijdte van<br />
vrouwenstudies bekender te maken", zoals Mieke Bal in de eerste lezing verwoordde.<br />
De lezingen kregen de naam van Annie Romein-Verschoor, "omdat<br />
zij een pionier was op het gebied van wetenschappelijke aandacht voor vrouwen,<br />
maar evenzeer als hommage aan al die capabele vrouwen, die in het verleden<br />
een wetenschappelijke carrière ontzegd is"."<br />
161
Change language