Vrouwen kleurrijk vooruit! - Historische vereniging Oud Leiden

JAARBOEK DIRK VAN EeK 2006
156
vrouwen ook het volgende jaar weer druk met de verfkwast in de weer, in de
Haarlemmerstraat dit keer, waar leuzen gekalkt werden als: "Vrouwen tegen
seksueel geweld" en "Vrouwen de straat is ook van jullie". Verder waren de
nodige vuisten in vrouwentekens getekend, als teken van vrouwen macht. In
buurthuis 't Spoortje dronk de wethouder van emancipatie Henriërte van der
Linden 's morgens Marokkaanse thee en Turkse koffie met buitenlandse
vrouwen en ook de keuze van de films was op deze vrouwen afgestemd.
Buurthuis 't Spoortje staat in Leiden-Noord, een wijk waar veel allochtone
gezinnen woonden. Daar speelde het buurthuis op in.
's Avonds stond in het Vrouwenhuis het gemeentelijke emancipatiebeleid
centraal, waarbij Van der Linden eveneens van de partij was. Ook landelijk
stond de emancipatie ter discussie . Op een congres in Utrecht gingen stemmen
op van wel twintig grote vrouwenorganisaties om een minister van
emancipatie aan te stellen. Ondanks het bestaan van de landelijke Emancipatieraad,
een adviesorgaan van de regering, constateerden zij een stagnerend
emancipatiebeleid." Het werd duidelijk waar de 'ernancipatiebal' nu lag.
In ieder geval niet langer bij de vrouwenbeweging. Die had het karakter van
een actiegroep verloren en was uiteengevallen. Vrouwen waren nu hooguit
nog actief op de eigen werkplek, zoals aan de Leidse universiteit ofop landelijk
en gemeentelijk niveau. De emancipatiestrijd die overbleef werd gevoerd
door de al eerder ingestelde emancipatiecommissies, die emancipatienota's
schreven, als basis voor het emancipatiebeleid. Zoals in Leiden, onder verantwoordelijkheid
van opeenvolgende wethouders met emancipatie in hun portefeuille.
Een gevolg van deze verschuiving van de emancipatiestrijd naar institutioneel
niveau was de verhuizing van het Vrouwenhuis. Het pand aan de
Hooigracht werd slecht bezocht en was te duur en te groot voor de resterende
activiteiten. Het was niet langer het kloppende hart van de vrouwenbeweging,
een constatering die al in 1983 was gedaan in een van de laatste nummers
van de Vrouioenkrant:" Drie jaar later, in september 1986, verhuisde het
Vrouwenhuis naar Doezastraat 34, waar het Vrouwencentrum ging heten.
Het was nog slechts een verzamelplaats van verschillende vrouwenorganisaties,
maar dit waren geen actiegroepen, al was er nog wel een Vrouwencafé en
een Meidencafé. dat 'Goeie Mie' werd genoemd. De organisaties die onderdak
werd geboden waren de Vrouwen in de Overgang, de Rooie Vrouwen, de