Interpellatie tot de heer Geert Bourgeois, viceministerpresident van

Commissievergadering nr. C91 – BIN7 (2010-2011) – 11 januari 2011 11
gecoördineerd beleidsplan kunnen ontwikkelen. Die acties zijn nog niet gevalideerd of
doorgepraat. De werkgroep is een eerste keer bijeengekomen en heeft een aantal zeer
praktische afspraken gemaakt, die ook effecten zullen hebben. Hij is er echter nog niet
inhoudelijk op ingegaan. Dat zal gebeuren tijdens de volgende vergaderingen. Er zijn een
aantal acties voorgesteld, waarop ik nog niet verder kan ingaan. Ze moeten gecoördineerd
worden. In elk geval wil ik beklemtonen dat van meet af aan is afgesproken dat er op een
geïntegreerde manier wordt gewerkt, dat er een transversaal beleid wordt gevoerd en dat er
een goede overeenstemming is met de betrokken lokale overheden.
In de werkgroep zijn in eerste instantie de aanspreekpunten vertegenwoordigd afkomstig uit
de diverse beleidsdomeinen of Vlaamse agentschappen: het Agentschap voor Binnenlands
Bestuur; Kind en Gezin; Onderwijs en Vorming; het beleidsdomein Welzijn, Volksgezondheid
en Gezin; Werk en Sociale Economie; Diensten voor het Algemeen Regeringsbeleid;
Internationaal Vlaanderen; Ruimtelijke Ordening, Woonbeleid en Onroerend Erfgoed; en een
vertegenwoordiger van mijn kabinet. Om de Vlaamse aanpak af te stemmen op de lokale
noden zijn ook vertegenwoordigd: de steden Gent, Antwerpen en Sint-Niklaas, en de
Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG). Vanwege hun ervaring en de
opdrachten in het kader van het integratiebeleid zijn vanuit deze sector volgende organisaties
betrokken: het Minderhedenforum; de Foyer vzw; het Vlaams Minderhedencentrum (VMC).
Ook het Vlaams Netwerk van verenigingen waar armen het woord nemen is vertegenwoordigd
vanwege de nood aan afstemming met het Vlaams Actieplan Armoedebestrijding.
De installatievergadering van de MOE-werkgroep vond plaats op 21 december van vorig jaar.
De werkgroep, die dus een zestiental leden telt en in principe vier keer per jaar samenkomt,
zal opnieuw bijeenkomen op 15 februari 2011.
Eerst en vooral is beslist om een manier van communiceren, van het leggen van contacten
tussen lokale overheden, tussen de betrokkenen en de Vlaamse overheid te organiseren. De
werkgroep heeft ervoor geopteerd dat via één centraal punt te doen om te vermijden dat die
steden aan elk van de beleidsdomeinen, naar elk van de agentschappen telkens apart hun
opmerkingen, hun vragen, hun voorstellen moeten bezorgen. We gaan er ook van uit dat dat
meestal voorstellen, vragen en opmerkingen zullen zijn die niet één specifiek punt
aanbelangen. Er is dus afgesproken dat het VMC een centrale rol wordt toebedeeld. Het
VMC zal instaan voor de dispatching van de vragen en voorstellen, en ze verspreiden binnen
de diverse beleidsdomeinen. Het zal dus zeggen dat een punt behandeld moet worden door
Welzijn en een ander door Onderwijs of Huisvesting. Het zal ook terugkoppelen. Lokale
besturen kennen het VMC. Ze doen nu al een beroep op de juridische helpdeskfunctie van het
VMC en zijn ermee vertrouwd.
Belangrijk is ook dat we door die centralisering er hopelijk in zullen slagen om een breder
beeld te krijgen. Daardoor is het niet zo dat een bepaalde materie bij Onderwijs bijvoorbeeld
niet wordt teruggekoppeld. Als het VMC de zaken centraliseert, kan in kaart worden gebracht
wat de problemen zijn die samenhangend zijn. Dat kan ertoe leiden dat de MOE-werkgroep
vanuit het geheel van zaken die binnenkomen uit de diverse beleidsdomeinen, kan komen tot
een geïntegreerde aanpak.
Zoals ik al zei is van meet af aan gesteld dat het een verhaal is van rechten en plichten: wie
hier legaal verblijft, moet de taal leren, moet werken of daartoe bereid zijn en moet
deelnemen aan deze samenleving. Dat is de aanpak die daar is afgesproken.
Mijnheer Roegiers, zoals ik al zei, is een aantal steden vertegenwoordigd. De lokale signalen
zullen de basis vormen voor de acties die door de werkgroep zullen worden opgesteld. De
lokale besturen zullen ondersteuning krijgen van de verschillende beleidsdomeinen voor de
diverse knelpunten waarmee ze geconfronteerd worden. Op vlak van informatie- en
expertise-uitwisseling kan het effect snel voelbaar zijn. Voor meer ingrijpende acties is
vanwege de complexiteit van de problematiek meer tijd nodig.