Interpellatie tot de heer Geert Bourgeois, viceministerpresident van

Commissievergadering nr. C91 – BIN7 (2010-2011) – 11 januari 2011 25
succes heeft als we allemaal samenwerken. Ik zie tot mijn ongenoegen dat er een heel
verschillende aanpak is inzake de leefloonproblematiek. Mijnheer Keulen, ik zal mijn
verantwoordelijkheid nemen, maar ik ben niet de voogdijminister. Ik ben ook niet diegene die
de RMI-wet interpreteert, ik ben ook niet diegene die iets te zeggen heeft over de
leefloonproblematiek. Dat is federale materie. Nu al is afgesproken om met de VVSG samen
te zitten en dit voor te bereiden voor de interministeriële conferentie. De Federale Regering
zou, bijvoorbeeld met een circulaire, de puntjes op de i kunnen zetten, ook al heeft de heer
Kennes gelijk wanneer hij zegt dat het een autonome aangelegenheid blijft. Er zal geen
enkele minister optreden bij het toekennen van leefloon. Dat is een autonome bevoegdheid. Ik
stel alleen vast dat het een totaal tegengesteld beleid is. Het is niet het gehele probleem, verre
van, maar het is een belangrijk onderdeel ervan. Ik bespaar u opnieuw wat burgemeester
Termont daarover heeft gezegd. Het helpt ons dus niet vooruit, maar leid er ook niet uit af dat
ik er niets in wil ondernemen, al heb ik geen voogdijbevoegdheid. We gaan het aanpakken en
het is de bedoeling om het mee te nemen naar de interministeriële conferentie.
Het is een bijzonder moeilijk dossier. Ik blijf van mening dat het verkeerd is om te zeggen dat
dit nu het grote probleem is, want er zijn er meerdere. Ik wil ook niet de indruk wekken dat
andere doelgroepen dan minder belangrijk zouden zijn. Er zijn heel wat zware problemen. Ik
besef natuurlijk wel dat wie in de stad zelf woont, nog meer dan anderen, iedere dag ziet
welke problemen er zijn die om een oplossing schreeuwen.
Een aantal collega’s zijn ingegaan op de budgetten. De stad Gent vraagt financiële
ondersteuning voor huisvesting en opvang van dak- en thuislozen, voor onderwijs en in het
bijzonder bijkomende begeleidingsmaatregelen voor kinderen die de taal niet beheersen, voor
taalonderricht voor volwassenen, voor tolk- en vertaaldiensten binnen de onvermijdelijke
overgangsperiodes, voor gerichte en aangepaste arbeidsbemiddeling en beroepsopleiding,
voor begeleiding van gezinnen die genieten van tijdelijke financiële ondersteuning, voor
gezondheidszorg.
Dat zijn stuk voor stuk zaken die nu al behoren tot de taken en tot het beleid van de diverse
ministers. Mijn punt is dat die ondersteuning moet kunnen gebeuren binnen de bestaande
budgettaire middelen. Zijn er collega’s die denken dat dat niet kan, dan is het aan hen om
binnen hun beleidsdomein na te gaan of het nodig is om meer middelen in te zetten. In het
onderwijs bijvoorbeeld laat de wetgeving nu al toe om gerichte en bijkomende ondersteuning
te geven. Men kan dat voor elke materie zeggen. Ik denk dat het belangrijker is om het
probleem goed te omschrijven en om goed samen te werken met een ketenaanpak, die hier op
zijn plaats is. De ketenaanpak zal moeten gaan over de aanpak van het veiligheidsprobleem,
over de controle op het verblijf hier, over een uitwijsbeleid tot en met een integratiebeleid en
het aanpakken van alle welzijnsproblemen. Als we niet de hele keten aanpakken, dan zullen
we er niet uit geraken. Daar ben ik van overtuigd.
De actiepunten moeten inderdaad nog worden uitgewerkt, maar ik sta open voor alle
mogelijke suggesties. Ik sluit aan bij collega’s die gezegd hebben dat ik bijzonder weinig
nieuwe voorstellen hoor. Er is het concrete voorstel van de brugfuncties. Dat zal worden
besproken en onderzocht.
Ik herhaal dat als er middelen nodig zijn, we die moeten zoeken binnen de bestaande
middelen. Ik kan niet beloven dat ik meer budget zal uittrekken. Dat past niet binnen het
budgettair beleid. Ik heb geen bijkomende ruimte. Dat geldt voor alle collega’s, maar dat
betekent niet dat we niets kunnen doen of niet kunnen praten met Gent en met de
integratiecentra over wat we kunnen doen. De stad krijgt voor de lokale integratiedienst
236.000 euro van Vlaanderen voor vier voltijdsen (VTE). Er werken 10,5 VTE in het lokale
integratiecentrum van Gent waarvoor wij 670.000 euro betalen. Er gaat 100.000 euro naar de
sociale tolkendienst. Het onthaalbureau Gent krijgt 2.219.000 euro, het Huis van het
Nederlands nog eens 458.000 euro. Als we samen gaan zitten, moet het wellicht mogelijk zijn
om door samen te werken een klemtoon te verleggen waardoor we deze groep als prioritair