Interpellatie tot de heer Geert Bourgeois, viceministerpresident van

24
Commissievergadering nr. C91 – BIN7 (2010-2011) – 11 januari 2011
moet zich dan niet verstoppen achter allerlei wetgeving. Dat is een deel van het beleid. Alle
OCMW’s in Vlaanderen moeten niet op dezelfde manier omgaan met leeflonen. Het is
belangrijk dat die autonomie wordt gerespecteerd. Maar goed, elke keuze heeft gevolgen.
Men zegt dat we niet moeten zwartepieten en polemiseren, enzovoort. Men had het over een
storm in een glas water. Maar als we de publieke verklaringen van de burgemeester en de
OCMW-voorzitter van Gent in één glas zouden gieten, heb ik toch de indruk dat in dat glas
een klein stormpje zal ontstaan en dat dit niet het gevolg is van uitspraken in dit parlement.
Het zal het resultaat zijn van het combineren van een aantal zaken. Als men logisch het ene
naast het andere legt, stel ik vast dat daar intern een betere coördinatie en afstemming
mogelijk zijn. Ik heb de indruk dat men dit niet moet vertalen naar “wie heeft daarover wat
gezegd in het Vlaams Parlement”, ik stel gewoon vast dat die verklaringen niet altijd
eensluidend zijn.
De voorzitter: De heer Yüksel heeft het woord.
De heer Veli Yüksel: Collega’s, wij moeten naar de essentie van de zaak kijken. Voor deze
problematiek is er in onze samenleving maatschappelijk, sociaal noch budgettair een
draagvlak. Dat moet ons uitgangspunt zijn.
Ik roep de collega’s uit Gent op om de hand in eigen boezem te steken. De cijfers spreken
voor zich. Het is klassiek, en ik hoor het vaak, niet alleen in Gent maar ook op andere
plaatsen: als het slecht gaat, is het altijd de schuld van Vlaanderen. Ik kan citeren uit een
interview van de burgemeester in Knack. Hij heeft het over het federale niveau en over het
Vlaamse niveau. Dat is ook een vorm van zwartepieten en de paraplu opentrekken. Dat moet
een keer ophouden. Uiteindelijk is er hier een collectieve verantwoordelijkheid. De minister
noemde daarnet de cijfers van de inschrijvingen en de daaraan gekoppelde OCMW-steun. Als
je Antwerpen en Gent vergelijkt, is het plaatje duidelijk. Het OCMW van Gent en het lokale
beleid kunnen hun verantwoordelijkheid niet ontlopen. Stop hiermee en neem uw
verantwoordelijkheid. Ook het lokale niveau heeft autonomie en bewegingsvrijheid. Het is
vooral de perceptie in de samenleving die alles bepaalt. Bij de Gentenaars leeft de perceptie
dat alles mogelijk en alles toegelaten is. Dat moet ophouden.
Leeflonen zijn voor het OCMW een belangrijke hefboom. Mensen die er recht op hebben,
moeten er ook ten volle van kunnen genieten. Het is niet rechtvaardig om leeflonen uit te
keren aan mensen die er geen recht op hebben.
Mijn oproep aan Vlaanderen en aan het Vlaamse niveau is: neem uw verantwoordelijkheid.
De minister heeft de afgelopen maanden de puntjes op de i gezet en gezegd dat we er samen
iets aan moeten doen. Minister, ik denk dat u proactief kunt zijn en niet alleen de twee
grootsteden maar ook de andere centrumsteden moet betrekken om een soort advies uit te
brengen. Collega Keulen, welke andere zaken zou de minister nog kunnen ondernemen? U
bent zelf minister geweest, dan zou u moeten kunnen zeggen wat u nog zou doen om deze
problematiek aan te pakken.
De voorzitter: Minister Bourgeois heeft het woord.
Minister Geert Bourgeois: Voorzitter, collega’s, ik zou me deels willen aansluiten bij wat
de heer Yüksel heeft gezegd.
Ik was van plan om nog eens uitvoerig te repliceren op wat de heer van Rouveroij zei over
mijn uitspraken. Het is een debat geweest in de plenaire, maar lees mijn tekst in zijn totaliteit
en u zult de context zien waarin ik alles heb gezegd. Ik heb ook twee of drie keer gezegd om
geen conclusies te trekken, maar ik ga er niet op in. Ik zou ook nog eens de burgemeester
kunnen citeren, die uitdrukkelijk zegt dat hij niet alle problemen uit Oost-Europa kan
opvangen enzovoort. Ik denk dat dit ons weinig vooruit helpt.
Wat ik in het begin heb gezegd, meen ik ook. Als we de zwartepiet blijven doorgeven, dan
kunnen we dat. Ik ben ervan overtuigd dat dit een dossier is dat maar een kleine kans op