Interpellatie tot de heer Geert Bourgeois, viceministerpresident van

Commissievergadering nr. C91 – BIN7 (2010-2011) – 11 januari 2011 19
Mijnheer Roegiers, op korte termijn resultaten halen, daarover durf ik echt geen garantie
geven. Het is een zeer moeilijke problematiek. Als we samenwerken, de problemen onder
ogen zien, constructieve acties opzetten, denk ik wel dat we tot resultaten zullen komen en
dat we het probleem zullen kunnen beheersen.
Ik eindig met de optimistische woorden van de burgemeester van Gent. Hij zei dat als we de
instroom kunnen beperken, er wel werk kan worden gemaakt van integratie, van inburgering,
dat er wel voor gezorgd kan worden dat die kinderen naar school gaan, dat die mensen op
termijn wel kunnen integreren in de stad. Daar moeten we werk van maken. Daar is
Vlaanderen wel bevoegd voor, ook al gaat het niet om een verplichte inburgeringsgroep. We
kunnen op dat vlak wel alles doen wat in onze mogelijkheden ligt.
De voorzitter: De heer Keulen heeft het woord.
De heer Marino Keulen: Voorzitter, minister, u gaat communiceren over een probleem rond
de Roma-inwijking. Om een of andere reden – en dat zal ongewild zijn – dreigt u het
probleem erger en scherper te maken dan het aanvankelijk was. Een deel van de
communicatie had kunnen zijn dat we in de steden en de gemeenten aan de limiet van de
opvangcapaciteit zitten, met alle respect voor de Europese idealen en het vrij verkeer van
personen. Door te zeggen dat we aan de limiet zitten, geven we een duidelijk signaal aan de
betrokken groep die denkt hier een betere toekomst te kunnen uitbouwen.
Minister, op 3 december heeft de regering het Roma-plan beslist. Tot op vandaag, ook na uw
antwoord, blijf ik zwaar op mijn honger zitten. Buiten de ene concrete actie rond de VDAB,
heb ik niets gehoord over de vijftien andere acties. Wordt daarover vergaderd? Wordt
daarover overlegd? Zijn er werkgroepen? Het blijft voor mij nog altijd heel vaag. U schetst
een aantal contouren, maar de concrete invulling blijft nog altijd onduidelijk. Ondanks de
acute nood en de dringende problemen op het terrein, zijn er nog niet meteen concrete acties.
U laat mij op mijn honger zitten.
De heer Roegiers en andere collega’s zijn al maanden bezig om het probleem aan te kaarten
en te schetsen wat er gebeurt in steden zoals Gent. U geeft hier een uitleg over interpretatie en
het verhaal van bijlage 19. Sensu stricto behoort er natuurlijk heel veel tot de federale
bevoegdheden, maar u bent ook voogdijminister van de Vlaamse steden en gemeenten. In
diezelfde hoedanigheid bent u ook de coach van die steden en gemeenten. Ik begrijp niet dat
u in die tussentijd niet met de VVSG en met die steden en gemeenten rond de tafel bent gaan
zitten om na te gaan hoe men tot eenheid van beleid kan komen. Met alle respect voor de
autonomie – en in Gent, in Antwerpen, in Sint-Niklaas, in Temse, in Diest en in Tienen doet
men dan nog wat men wil –, maar men kan toch de violen stemmen.
U zegt zelf dat u het met de interpretatie van de VVSG – de ‘vakbond’ van de lokale besturen
en de steden en gemeenten in Vlaanderen – niet eens bent. Dat is uw goed recht, en uw uitleg
klinkt ook nog zeer aannemelijk. Waarom gaat u eens niet met de VVSG en de steden en
gemeenten waar het probleem zich het scherpst stelt, rond de tafel zitten om tot een
eenstemmig beleid te komen en afspraken te maken om ontsporingen te voorkomen? Dan
moeten we dit soort debat niet voeren. Iedereen heeft het hart op de juiste plaats, maar
iedereen komt ook in opstand tegen misbruik. Iedereen voelt dat er van alles aan de hand is.
Aan de ene kant zijn het sukkelaars die op sleeptouw worden genomen, maar aan de andere
kant wordt de hele samenleving op de proef gesteld en voelen de mensen dat er dingen
gebeuren die niet helemaal kloppen. Vanuit uw coachfunctie als Vlaams minister van
Binnenlands Bestuur had u toch iets meer kunnen doen voor de lokale besturen, met respect
voor hun lokale autonomie, vooral omdat men u in deze commissie al maanden over deze
problematiek ondervraagt.
De voorzitter: De heer Roegiers heeft het woord.
De heer Jan Roegiers: Voorzitter, minister, ik wil u danken voor uw uitgebreid antwoord.
Uw antwoord heeft iets meer dan een uur geduurd. Dat bewijst dat de thematiek die we hier