Interpellatie tot de heer Geert Bourgeois, viceministerpresident van

14
Commissievergadering nr. C91 – BIN7 (2010-2011) – 11 januari 2011
verder van onze arbeidsrechtelijke zekerheid. Dat is ons socialezekerheidssysteem. Hij
bevindt zich, na ten minste één jaar gewerkt te hebben, in naar behoren vastgestelde
onvrijwillige werkloosheid en heeft zich als werkzoekende bij de bevoegde dienst
ingeschreven. Als iemand na één jaar werk onvrijwillig in de werkloosheid komt, valt hij nog
onder de toestemming om hier te blijven. Hij bevindt zich in een toestand van naar behoren
vastgestelde onvrijwillige werkloosheid na afloop van een tijdelijke arbeidsovereenkomst
voor minder dan één jaar of hij is in de eerste twaalf maanden onvrijwillig werkloos
geworden en heeft zich als werkzoekende ingeschreven. In dit geval blijft hij de status van
werknemer ten minste zes maanden behouden. Hij start met een beroepsopleiding. Behalve in
geval van onvrijwillige werkloosheid is voor het behoud van de status van werknemer in dit
geval een verband vereist tussen de voorafgaande beroepsactiviteit en deze opleiding.
Het lijkt mij bijzonder duidelijk dat wie niet onder één van bovenstaande categorieën valt,
dan ook zijn status als werknemer, zelfstandige of werkzoeker verliest en dus ook zijn
verblijfsrecht. Dat is de Europese richtlijn. Onze Vreemdelingenwet zet die om in intern
Belgisch recht.
Wie hier langer dan drie maanden wil verblijven, moet binnen drie maanden na zijn aankomst
bij de gemeente een verklaring van inschrijving aanvragen. Ik licht die procedure ter
verduidelijking toe. Op voorlegging van het bewijs van het EU-burgerschap zal de gemeente
de EU-burger onmiddellijk, zonder voorafgaande woonstcontrole, inschrijven in het
wachtregister en levert het de fameuze bijlage 19 af, namelijk een aanvraag van een
verklaring van inschrijving. Zodra uit de controle van de reële verblijfsplaats blijkt dat de
EU-burger daadwerkelijk woont op het grondgebied van de gemeente, schrijft de gemeente
de EU-burger in het vreemdelingenregister in. Van een aantal EU-burgers kan de gemeente
het verblijfsrecht zelf erkennen, zonder tussenkomst van de Dienst Vreemdelingenzaken
(DVZ). Het gaat om verschillende gevallen: EU-werknemers, EU-zelfstandigen, economisch
niet-actieve EU-burgers. In deze gevallen levert de gemeente onmiddellijk een ‘verklaring
van inschrijving’ af in de vorm van een elektronische E-kaart. Deze kaart heeft in principe
een geldigheidsduur van vijf jaar, tenzij de EU-burger aangeeft voor een kortere periode dan
vijf jaar in België te zullen blijven. In dat geval heeft de kaart een geldigheidsduur die de
betrokkenen zelf aangeeft.
Belangrijk is te onthouden dat wie hier langer dan drie maanden wil verblijven, binnen de
drie maanden na aankomst bij de gemeente, dus de periode dat men hier is als toerist in het
kader van het vrije verkeer, de verklaring van inschrijving aanvraagt, namelijk de fameuze
bijlage 19. Die is cruciaal en wordt door het OCMW van Gent gebruikt als aanknopingspunt.
Een arbeidskaart B is de arbeidskaart voor arbeidsmigranten. Dat kan in dit geval voor
Roemenen en Bulgaren nog altijd alleen maar voor de knelpuntberoepen. Ze krijgen een
arbeidskaart B, die geldig is gedurende maximum twaalf maanden, maar wel verlengbaar,
voor één welbepaalde functie bij één welbepaalde werkgever. Wie na drie maanden een
verblijfsstatuut op basis van arbeid in loondienst wil krijgen, heeft een arbeidskaart B nodig.
Die arbeidskaart B wordt afgeleverd door het Vlaamse Gewest op basis van een aanvraag
door een werkgever. Er volgt dan ook een arbeidsmarktonderzoek.
Met een arbeidskaart B kan een EU-burger geen E-kaart krijgen, maar wel een A-kaart: dat is
een bewijs van inschrijving in het vreemdelingenregister voor één jaar. Na één jaar moet de
loondienst opnieuw geëvalueerd worden. Nadien kan de EU-burger een verblijfstitel voor
onbepaalde duur krijgen.
Voor de exacte cijfers verwijs ik naar het antwoord van minister Muyters dat hij deze week
donderdag zal geven op een vraag van de heer van Rouveroij. Uit de meest recente cijfers die
ik heb gekregen van het kabinet-Muyters blijkt dat in 2010 ongeveer 18.000 arbeidskaarten B
werden uitgereikt. Iets meer dan de helft betrof een tweede aanvraag, dus van mensen die hier
al langer dan een jaar aan het werk zijn, en iets minder dan de helft betrof een eerste
aanvraag. Dat waren er 8.526. Uit die cijfers blijkt ook dat Roemenen en Bulgaren goed zijn