Interpellatie tot de heer Geert Bourgeois, viceministerpresident van

Commissievergadering nr. C91 – BIN7 (2010-2011) – 11 januari 2011 13
gekomen van wat mogelijk is. Zo interpreteer ik ook die noodkreet. Die man zegt tegelijkertijd
dat als we erin slagen om de instroom in te dijken, hij echt werk wil maken van die
integratie en hij is daar optimistisch over. Op Vlaams vlak kunnen wij wie hier legaal
verblijft, helpen.
Een aantal zaken kunnen op lokaal vlak gebeuren. Op de verblijfspapieren kan in de mate van
het mogelijke worden toegezien door een gemeente.
Ik kom tot de problematiek van de leeflonen. Iedereen weet dat ten aanzien van wie hier
minder dan drie maanden verblijft, de twee grote steden Antwerpen en Gent een verschillend
beleid voeren. Dat is niet altijd zo geweest. In oktober 2009 heeft Gent daarin een andere
beslissing genomen en een koerswijziging gemaakt. Voor zover ik ben geïnformeerd, voerden
Gent en Antwerpen tot oktober 2009 een gelijklopend beleid op dat vlak.
De OCMW’s beschikken over een beleidsautonomie in het al dan niet toekennen van
leefloon. Hier is er een verschil in de beleidskeuze van de twee grote steden. Ik voeg er
meteen aan toe dat de beleidskeuze van Gent onderschreven wordt door de VVSG, terwijl
Antwerpen die beleidskeuze niet onderschrijft, naar mijn aanvoelen terecht. Er is een verschil
tussen de Europese richtlijnen, de vreemdelingenwetgeving en de RMI-wet (Recht op
Maatschappelijke Integratie), de wet betreffende het recht op maatschappelijke integratie.
Gent beroept zich op de RMI-wet, terwijl de Europese richtlijn en de vreemdelingenwetgeving
er precies toe leiden dat je aan iemand die hier voor minder dan drie maanden is,
geen leefloon toekent.
We hebben hier dus te maken met het vrij verkeer van personen. Dat betekent dat je, ook
zonder visum, tot drie maanden in een land van de Europese Unie kunt verblijven zonder
problemen. Daarvoor bestond vroeger het toeristenvisum. Nu moet je er geen visum meer
voor hebben. Het is verblijven als toerist in een ander land. Als iemand van ons voor drie
maanden naar Frankrijk, Spanje of eender welk land van de EU gaat, kan hij daar als EUburger
binnen zonder verdere verplichtingen. Dat is een toeristenverblijf en dat is gelimiteerd
tot drie maanden. Dat is het uitgangspunt van de Europese richtlijn.
EU-onderdanen die een verblijfsrecht van langer dan drie maanden willen, moeten aan
bepaalde voorwaarden voldoen. Het recht van verblijf is na drie maanden niet meer automatisch.
De EU-burgers moeten ofwel als werknemer of als zelfstandige een economische
activiteit uitoefenen; ofwel over voldoende bestaansmiddelen beschikken en een
ziektekostenverzekering hebben om te voorkomen dat de burger tijdens zijn verblijf ten laste
komt van de bijstandsregeling van het gastland; ofwel een opleiding volgen in de
hoedanigheid van student alsook over voldoende bestaansmiddelen beschikken en een
ziektekostenverzekering hebben om te voorkomen dat de student tijdens zijn verblijf ten laste
komt van de bijstandsregeling van het gastland; ofwel familielid zijn van een burger van de
EU die onder een van bovengenoemde categorieën valt.
Met andere woorden: een EU-burger mag langer dan drie maanden in een EU-land verblijven
als zij of hij ofwel werkt, ofwel voldoende eigen middelen van bestaan heeft. Een rentenier
mag naar Spanje trekken en daar blijven wonen als hij over voldoende middelen van bestaan
beschikt en geen beroep doet op de bijstand, maar in zijn eigen bestaan voorziet. Dat kan
perfect binnen de EU. Een EU-burger mag niet langer dan drie maanden in een EU-land
verblijven als zij of hij van de bijstand leeft in het gastland.
De Vreemdelingenwet en de EU-richtlijn zijn ook duidelijk over de voorwaarden waaraan
een EU-burger moet voldoen om zijn verblijfsrecht te behouden. Intrekking van het
verblijfsrecht van een EU-burger kan niet zolang hij kan bewijzen dat hij nog werk zoekt en
een reële kans maakt om te worden aangesteld. De richtlijn preciseert ook in welke gevallen
de werkloze EU-burger de status van werknemer of zelfstandige behoudt en dus ook haar of
zijn verblijfsrecht. Arbeidsongeschiktheid als gevolg van ziekte of ongeval lijkt evident.
Iemand die hier legaal aan het werk is en wordt getroffen door een arbeidsongeval, geniet