You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Babylon</strong> Bekijkt<br />
Versoftening in de kindermedia<br />
Het staat vast dat wat we tegenwoordig op tv voor kinderen te zien krijgen, steeds gruwelijker en spectaculairder<br />
wordt. Playstationspelletjes en dergelijke tonen hen immers al hoe monsters te vermoorden nog voor ze überhaupt<br />
uit de pamper zijn. Maar dat is niet alles. Zet je schrap om de andere kant van het verhaal te bekijken. Nu is het<br />
zichtbaarder dan ooit: de media voor kinderen is steeds politiek correcter en ze doet er alles aan om de tere kinderhartjes<br />
te sparen van al het kwaad.<br />
Er was eens in een gruwelijker verleden…<br />
Wie nu de sprookjes van meneer Andersen of menig ander schrijversheld van honderd jaar geleden leest, valt letterlijk<br />
van zijn stoel. De verhalen waren tragischer, de personages donkerder en de eindes grimmiger dan wij ooit maar zouden<br />
durven dromen.<br />
Een voorbeeld. Wanneer we denken aan de Kleine Zeemeermin, gaat er voor ons,<br />
moderne lezers, een wereld open van eeuwig trouwe prinsen en saxofoons onder water.<br />
Maar als we de oorspronkelijke versie bekijken, deinzen we verschrikt terug. Net<br />
als in de Disneyversie wil Ariel hier die ene knappe prins voor zichzelf winnen, nadat<br />
ze hem gered heeft van een schipbreuk. Ze ruilt bij de zeeheks haar stem in voor<br />
een stel benen. Wanneer ze vervolgens aan land komt, beleeft ze er enkele hemelse<br />
dagen. Maar dan wordt het toch een beetje anders: de prins kiest vrijwillig om te<br />
trouwen met een andere prinses, de Kleine Zeemeermin kwijnt weg van eenzaamheid.<br />
Haar zussen snijden hun haren af om haar een laatste kans te geven. Ze kan alleen<br />
terug naar haar familie als ze hun geschenk gebruikt: een dolk om de prins mee te vermoorden. Wanneer ze deze in zijn<br />
huwelijksbed vindt, staat ze op het punt zijn hart er uit te snijden. Ze bedenkt zich echter en stort zich in de zee. Om<br />
eeuwig te leven als het schuim op de kolkende golven.<br />
En zo mogen we wel vaker met onze mond vol tanden staan. De wolf van Roodkapje was eigenlijk een man met oneervolle<br />
bedoelingen en veel haar. Pocahontas was een meisje van twaalf en John Smith was even oud als in de Disneyfilm. De<br />
vrouw die het knappe meisje terroriseerde, was niet haar stiefmoeder, maar haar bloedeigen mammie. Waar vinden we<br />
dàt in Grimmsnaam terug in Sneeuwwitje en de zeven dwergen?<br />
Goed dat ze dit veranderd hebben, want kinderen hoeven deze gruwelijkheden niet te horen? Misschien. Een groot deel<br />
van de boodschap verloren door deze wijzigingen? Zeker.<br />
Bloemen geplukt en zwarte pieten<br />
Zoals jullie misschien al wel gemerkt hebben, stapte ook Ketnet mee in deze versofteningstendens.<br />
Kaatje, het Pipi Langkousachtige meisje met de schreeuwerige outfit, brengt een nieuwe<br />
versie uit van het alombekende “Klein klein kleuterke”. Maar wat blijkt? Mamaatje mag er niet<br />
meer in kijven, en papaatje mag ook niet meer slaan. In de plaats daarvan smeekt de kleine kleuter<br />
nu “oh mijn lieve mamaatje, zeg het niet tegen papaatje”! Omdat leugens in echtelijke relaties<br />
in de 21ste eeuw beter gepast zijn?<br />
Tante Terry vond het niet zo heel erg, zei Story. Maar wat met al die andere ondertussen volwassen<br />
mensen? Moeten zij zich schuldig beginnen voelen wanneer ze mee zingen met hun kleinkinderen,<br />
nichtjes, neefjes …? Gaan zij echt geschokt de hand voor de mond houden, als ze uit<br />
gewoonte zouden willen zingen dat mama wel degelijk boos wordt als je alle mooie bloemen uit<br />
haar tuin trekt? Als zelfs Sinterklaas niet meer met zijn zwarte pieten op bepaalde kinderfeestjes<br />
mag komen, gaat het wel heel ver. “Kindjes aanleren dat één blanke man de zwarten mag onderdrukken,<br />
is toch om problemen vragen?”<br />
Maar hoe zal dat verder gaan? Gaan ze na een tijdje ook de boomhut van Aïda in een rijhuisje veranderen? Omdat de<br />
kinderen anders rebelse gedachten krijgen en het milieu niet leren respecteren? Zal de koning niet meer op Kulderzipken<br />
mogen neerkijken? Omdat dat denigrerend is en niet naar gelijke sociale klassen streeft? Zullen de kinderen dan later niet<br />
heel teleurgesteld zijn als blijkt dat Sebastiaan de krab toch niet praat en het leven niet altijd eindigt in happy endings?<br />
18 B-Magazine <strong>2012</strong>-2013 nr:2<br />
Morien Raeymakers