25.09.2013 Views

B-magazine november/december 2012 - Babylon

B-magazine november/december 2012 - Babylon

B-magazine november/december 2012 - Babylon

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

<strong>Babylon</strong> Bekijkt<br />

Versoftening in de kindermedia<br />

Het staat vast dat wat we tegenwoordig op tv voor kinderen te zien krijgen, steeds gruwelijker en spectaculairder<br />

wordt. Playstationspelletjes en dergelijke tonen hen immers al hoe monsters te vermoorden nog voor ze überhaupt<br />

uit de pamper zijn. Maar dat is niet alles. Zet je schrap om de andere kant van het verhaal te bekijken. Nu is het<br />

zichtbaarder dan ooit: de media voor kinderen is steeds politiek correcter en ze doet er alles aan om de tere kinderhartjes<br />

te sparen van al het kwaad.<br />

Er was eens in een gruwelijker verleden…<br />

Wie nu de sprookjes van meneer Andersen of menig ander schrijversheld van honderd jaar geleden leest, valt letterlijk<br />

van zijn stoel. De verhalen waren tragischer, de personages donkerder en de eindes grimmiger dan wij ooit maar zouden<br />

durven dromen.<br />

Een voorbeeld. Wanneer we denken aan de Kleine Zeemeermin, gaat er voor ons,<br />

moderne lezers, een wereld open van eeuwig trouwe prinsen en saxofoons onder water.<br />

Maar als we de oorspronkelijke versie bekijken, deinzen we verschrikt terug. Net<br />

als in de Disneyversie wil Ariel hier die ene knappe prins voor zichzelf winnen, nadat<br />

ze hem gered heeft van een schipbreuk. Ze ruilt bij de zeeheks haar stem in voor<br />

een stel benen. Wanneer ze vervolgens aan land komt, beleeft ze er enkele hemelse<br />

dagen. Maar dan wordt het toch een beetje anders: de prins kiest vrijwillig om te<br />

trouwen met een andere prinses, de Kleine Zeemeermin kwijnt weg van eenzaamheid.<br />

Haar zussen snijden hun haren af om haar een laatste kans te geven. Ze kan alleen<br />

terug naar haar familie als ze hun geschenk gebruikt: een dolk om de prins mee te vermoorden. Wanneer ze deze in zijn<br />

huwelijksbed vindt, staat ze op het punt zijn hart er uit te snijden. Ze bedenkt zich echter en stort zich in de zee. Om<br />

eeuwig te leven als het schuim op de kolkende golven.<br />

En zo mogen we wel vaker met onze mond vol tanden staan. De wolf van Roodkapje was eigenlijk een man met oneervolle<br />

bedoelingen en veel haar. Pocahontas was een meisje van twaalf en John Smith was even oud als in de Disneyfilm. De<br />

vrouw die het knappe meisje terroriseerde, was niet haar stiefmoeder, maar haar bloedeigen mammie. Waar vinden we<br />

dàt in Grimmsnaam terug in Sneeuwwitje en de zeven dwergen?<br />

Goed dat ze dit veranderd hebben, want kinderen hoeven deze gruwelijkheden niet te horen? Misschien. Een groot deel<br />

van de boodschap verloren door deze wijzigingen? Zeker.<br />

Bloemen geplukt en zwarte pieten<br />

Zoals jullie misschien al wel gemerkt hebben, stapte ook Ketnet mee in deze versofteningstendens.<br />

Kaatje, het Pipi Langkousachtige meisje met de schreeuwerige outfit, brengt een nieuwe<br />

versie uit van het alombekende “Klein klein kleuterke”. Maar wat blijkt? Mamaatje mag er niet<br />

meer in kijven, en papaatje mag ook niet meer slaan. In de plaats daarvan smeekt de kleine kleuter<br />

nu “oh mijn lieve mamaatje, zeg het niet tegen papaatje”! Omdat leugens in echtelijke relaties<br />

in de 21ste eeuw beter gepast zijn?<br />

Tante Terry vond het niet zo heel erg, zei Story. Maar wat met al die andere ondertussen volwassen<br />

mensen? Moeten zij zich schuldig beginnen voelen wanneer ze mee zingen met hun kleinkinderen,<br />

nichtjes, neefjes …? Gaan zij echt geschokt de hand voor de mond houden, als ze uit<br />

gewoonte zouden willen zingen dat mama wel degelijk boos wordt als je alle mooie bloemen uit<br />

haar tuin trekt? Als zelfs Sinterklaas niet meer met zijn zwarte pieten op bepaalde kinderfeestjes<br />

mag komen, gaat het wel heel ver. “Kindjes aanleren dat één blanke man de zwarten mag onderdrukken,<br />

is toch om problemen vragen?”<br />

Maar hoe zal dat verder gaan? Gaan ze na een tijdje ook de boomhut van Aïda in een rijhuisje veranderen? Omdat de<br />

kinderen anders rebelse gedachten krijgen en het milieu niet leren respecteren? Zal de koning niet meer op Kulderzipken<br />

mogen neerkijken? Omdat dat denigrerend is en niet naar gelijke sociale klassen streeft? Zullen de kinderen dan later niet<br />

heel teleurgesteld zijn als blijkt dat Sebastiaan de krab toch niet praat en het leven niet altijd eindigt in happy endings?<br />

18 B-Magazine <strong>2012</strong>-2013 nr:2<br />

Morien Raeymakers

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!