B-magazine november/december 2012 - Babylon

Babylon Beschrijft
de slogan: Grey is so last season!
Vaginavloedgolf stimulerende boeken als deze blijven een
doorn in mijn oog. Ik vind seks en literatuur sowieso nooit echt
goed samen gaan, de passages voelen gekunsteld, onnodig of
simpelweg irritant in dramatische verhaallijnen. Dit probleem
kan veroorzaakt zijn doordat er geen visuele stimulans aanwezig
is, om het nog “op te leuken”. Maar er zit vaak ook geen
humor of dynamiek in, waardoor seks eerder een verplichting
of taak lijkt. Altijd dacht ik dat het kwam omdat seks binnen
het bestek van een boek maar een ondergeschikte rol speelt.
Maar vandaag de dag blijkt seks als thema ook moeilijk interessant
te houden in een boek van meer dan 200 bladzijden.
Vergelijk het eens met drie
keer op een avond seks hebben;
het lijkt een noemenswaardige
prestatie. De eerste
keer is goed, als je elkaar
probeert te positioneren
op het piepende matras; de
tweede keer is het best omdat
je dan opgewarmd bent
en openstaat voor experimenteren
met de inhoud van
haar achterklep; maar de
derde keer is het vier uur ’s
nachts, allebei jullie adem begint
te stinken en je bent er
maar in en uit aan het zagen
als een gedesinteresseerde
timmerman, die weet dat hij
de volgende dag waarschijnlijk
ontslagen gaat worden.
Je laat het maar over je heen
komen, en probeert er niet
aan te denken dat je de lakens
nog moet verschonen
voor je morgen naar je college
moet.
Wat ik dus bedoel is het volgende:
je kan redelijke originaliteit
verwachten, maar op
den duur moet de seks wel
raar of bizar worden omdat
het anders niet interessant
blijft. Dat maakt het alleen
maar moeilijker om een logische
verhaallijn op te bouwen.
Want hoe laat je op
een natuurlijke manier overkomen
“ik heb altijd al eens
seks met een dwerg willen
hebben” of “ik zou je graag
vingeren in het midden van
een cinema”? Maar ik wijk af.
Want het ergste is dat straks
mijn moeder dingen gaat uitvinden,
waarvan ik niet wil
dat ze ze gaat uitvinden. Ik ben namelijk nog niet klaar om
met haar “het gesprek” te hebben, wanneer ze me vraagt of
ze ook een keer swaffelen moet proberen. Vergeet ook niet
dat oma’s door boeken als Fifty Shades zin krijgen om aan bejaardenseks
te gaan doen. (Het idee alleen al!)
Ik kan uiteindelijk niets tegen de opmars van seks in verhalende
media doen. De maatschappij treedt langzaam in haar
gênante puberteit en de opmars van boeken in de voetsporen
van Fifty shades is het eerste teken van acne. Er zullen nog
veel veranderingen komen, en je kunt je er maar beter niet
tegen verzetten. Daarbij moet je ze wel zo snel mogelijk laten
zien wie de baas is, en ze je bitch maken.
Victory Wank! Maarten Vrenken
nr:2 2012-2013 B-Magazine
17