B-magazine november/december 2012 - Babylon

B-magazine november/december 2012 - Babylon B-magazine november/december 2012 - Babylon

kringbabylon.be
from kringbabylon.be More from this publisher
25.09.2013 Views

Babylon Beschrijft die mossel liet mij toe zalmgewijs de stroom tegemoet te gaan. Ik zit in een fase waarin ik in volle geweten een moord zou plegen voor een mediterrane visschotel, maar dit terzijde. Als er dan toch iets is wat ik na al die tijd hier op onze blauwe planeet heb geleerd, is het wel dat er zoveel is waar ik absoluut niets van af weet. En ik wil niet weten. Ik wil leven. Waar zou ik me dan ook zorgen om moeten maken? Ik hoop dat het thuis goed gaat, Je zoon.” De Zwitserse douane kon dan wel niet lachen om zijn frontaalkwab-perikelen, hij verloor er de moed niet bij en een vaderlijke borgsom later was hij weer op vrije voeten, waanzinniger dan ooit. De method in zijn madness was ver zoek. Vierentwintig uren, dag noch nacht volstonden om zijn levenslust te botvieren op alles wat zijn pad kruiste. “Zijn gepassioneerde ziel werd op het ritme van een grootstad meegesleurd “ Geld had hij amper. Zijn wilskracht, charmes en vlotte meertalige tong brachten hem naar alle uithoeken van het continent, onrustig dobberend op zoek naar de boei in zijn haven. Een gelijkaardige welgevormde boei hield hem even op in Marseille, waar verteld werd dat hij er een vurige romance op nahield met een Nieuw-Zeelandse rugzak- toeriste die voor hem bezweek nog voor ze een halve fles rum hadden gedeeld. Het was slechts een doortocht, een oponthoud in zijn dwalingen. Op verscheidene plaatsen hield hij er na verloop van tijd dan ook een Juliet, een Héloïse, een Isolde, een Dulcinea, een Eurydice, een Celestina, een Guinevere, een Cleopatra, een Helena, een Josephine, een Penelope, een Francesca, een Emma en andere Laura’s op na. Ieder van hen beminde hij oprecht, maar niemand sloeg erin hem te strikken. Het was niet zozeer uit vrees voor een verbintenis dat hij zich losrukte uit de erotische omknelling van deze schoonheden, maar eerder vanwege een diepgewortelde verlatingsangst. Hij was er als de dood voor om achtergelaten te worden. Hij sloop dan met spijt in het hart ook altijd zelf als eerste uit het bed om op onzedelijke uren zijn reis verder te zetten, na een laatste kusje op het voorhoofd van zijn slapende geliefden. Zijn gepassioneerde ziel werd op het ritme van een grootstad meegesleurd in stroomversnellingen waar hij zelf niet de minste controle over had. Hij beminde vurig en schreef talloze sonnetten en liefdesbrieven gericht aan allen en niemand. Een exemplaar van zo’n liefdesbrief werd mij toegestuurd door een kennis die op reis in Firenze het vergeelde papier had aangetroffen, mooi omkaderd aan de wand van een herberg. De waard had deze brief gevonden in een kamer en moet er zo door geraakt zijn geweest dat hij hem een plaats gaf in de eetzaal voor de gasten om te bewonderen. Die kennis was eveneens ontroerd door de oprechtheid van de liefdesverklaring zodat hij de inhoud ervan gekopieerd 12 B-Magazine 2012-2013 nr:2 had. Toen het later duidelijk werd dat de initialen overeenkwamen met die van de Betreurde, waarvan bekend was geraakt dat hij dergelijke sporen naliet op zijn pad, heb ik dan ook meteen gesolliciteerd naar deze brief. Ik brand dan ook van ongeduld om zijn inhoud vrij te geven. Ook al kanaliseerde hij zijn liefde niet op een enkel individu, hij liep in ieder geval over van hartstocht. Maar deze passie brandde als een witwaarde op zijn netvlies en verblindde hem dusdanig dat deze respectabele vrouwen hun uniciteit verloren als letters in een bord soep. Het is bewonderenswaardig hoe hij elke keer weer vanuit zijn diepste zieleroerselen gaf om hen waarvan hij wist dat hij ze tot zijn eigen treurnis op een dag ging verlaten. Er bestaan immers mensen van zulke melancholische aard dat zij nu en dan zichzelf kwellen of laten kwellen, om door het louterend proces van zelfbevesting dat volgt op het zelfverwijt weer met een zuivere en rijkere geest op pad te gaan. Een andere postkaart bereikte het thuisfront, uit Bratislava deze keer. De bijgevoegde brieven werden schaarser, maar af en toe liet hij weer een typerende anekdote na in de aard van de volgende: Men verweet mij onlangs een egoïst te zijn. Ego, ik, met een -isme erachter geplakt, is een eigenaardig begrip dat de radertjes in mijn klokkenwerk deed spinnen. Zo ben ik er immers van overtuigd dat onbaatzuchtigheid, of altruïsme zoals eerst geformuleerd door “positivist” Auguste Comte in de negentiende eeuw, gewoonweg niet bestaat. Ik leef niemand anders’ leven. “Als op koude winteravonden de eenzaamheid een zwarte deken legde over het kalende hoofd van de oude man, ging deze vaak zitten aan de werktafel van zijn zoon.” Zijn vader verslikte zich naar eigen zeggen niet meer in zijn erwtensoep bij het lezen van dergelijke uitspattingen. Hij bewonderde de foto van het kasteel op de ommezijde van het kaartje en gaf hem een plaatsje naast de overige Europese monumenten op een prikbord in de keuken. Als op koude winteravonden de eenzaamheid een zwarte deken legde over het kalende hoofd van de oude man, ging deze vaak zitten aan de werktafel van zijn zoon. Zo vond hij daar een paar zwartgallige Engelstalige verzen die dateerden van na het overlijden van de vrouw des huizes. “Tables turn/ and plants do grow / but nothing comes of what I sow / No flying deer / No cheerful dance / No crying monkeys / Nor sweet romance”. En iets verder las hij “As I wander on / Through valleys deep / I climb wet river banks / Which seem but little steep /And everyone Is moving on / Everyone has been set free/ Everyone___ but me.” Jasper Vanhaelemeesch

Babylon Beschrijft Echo’s Gedachten botsend tegen muren uren starend in de koude oude stof laait in me op Twijfels in mijn hoofd herken ik kén ik echter wel mezelf? Voortdurend turend Bedenkend denkend “Ik ben niets” “‘k ben iets?” “Beniets” Michael Bauwens Kijk naar mij ik ben speciaal de tram Langs pleinen en kerken worden zij gevoerd doortastend door drukte met luid bravour muziek in de oren gedachten ver blik strak op oneindig voor even weg Zo zitten ze daar toch één keer samen op dezelfde lijn op het juiste spoor Morien Raeymakers ik wil u inhaleren ik wil u proeven in mijn hoofd mijn ledematen mijn kleinste vingertopje puur en zuiver meer wil ik geef me meer met ruimte op overschot of nee beter nog nog beter zelfs laat me stikken in mijn gal mijn vervuilde lucht mijn lieve claustrofobie, ik wil u inhaleren Anne Servaes Papillons Je vous regarde et soudain, plus vite bat mon cœur. Oh, comme j’aimerais rêver dans tes bras, comme des tours qui me protègent. Tes doigts caressent mon visage. prudent. Comme je suis une poupée porcelaine. Alors, je ne pourrais plus te quitter, Il y a trop de papillons Mais écoute : je t’aime avec tout mon cœur Josien Segers nr:2 2012-2013 B-Magazine 13

<strong>Babylon</strong> Beschrijft<br />

Echo’s<br />

Gedachten botsend tegen muren<br />

uren starend in de koude<br />

oude stof laait in me op<br />

Twijfels in mijn hoofd herken ik<br />

kén ik echter wel mezelf?<br />

Voortdurend turend<br />

Bedenkend denkend<br />

“Ik ben niets”<br />

“‘k ben iets?”<br />

“Beniets”<br />

Michael Bauwens<br />

Kijk naar mij ik ben speciaal<br />

de tram<br />

Langs pleinen en kerken worden zij gevoerd<br />

doortastend door drukte<br />

met luid bravour<br />

muziek in de oren<br />

gedachten ver<br />

blik strak op oneindig<br />

voor even weg<br />

Zo zitten ze daar toch één keer<br />

samen op dezelfde lijn<br />

op het juiste spoor<br />

Morien Raeymakers<br />

ik wil u inhaleren ik wil u proeven in mijn hoofd mijn ledematen mijn kleinste vingertopje<br />

puur en zuiver<br />

meer wil ik geef me meer met ruimte op overschot<br />

of nee beter nog<br />

nog beter zelfs<br />

laat me stikken in mijn gal mijn vervuilde lucht<br />

mijn lieve claustrofobie,<br />

ik wil u inhaleren<br />

Anne Servaes<br />

Papillons<br />

Je vous regarde et<br />

soudain, plus vite bat mon cœur.<br />

Oh, comme j’aimerais rêver dans<br />

tes bras, comme des<br />

tours qui me protègent.<br />

Tes doigts caressent mon visage.<br />

prudent.<br />

Comme je suis une<br />

poupée porcelaine.<br />

Alors, je ne pourrais plus te quitter,<br />

Il y a trop de papillons<br />

Mais écoute : je t’aime avec tout mon cœur<br />

Josien Segers<br />

nr:2 <strong>2012</strong>-2013 B-Magazine<br />

13

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!