B-magazine november/december 2012 - Babylon

Babylon Bezoekt Babylon Beschrijft
zeg nu zelf: het verschil tussen de “huur” of de “hoer”
betalen is in werkelijkheid behoorlijk groot.
Wat mensen met een auditieve of visuele beperking betreft,
zijn er grote vorderingen. Niet alleen is er voor doven
en slechthorenden ondertiteling bij de meeste programma’s,
binnenkort zal het journaal ook uitgezonden worden
met een doventolk. Voor blinden en slechtzienden is er dan
weer een project rond audiobegeleiding opgestart, het best
te benoemen als een soort audioboek van een tv-programma.
Pas wanneer we een fragment van Witse met audiobegeleiding
te zien krijgen, beseffen we dat er anders wel heel
veel verloren gaat, of op een verkeerde manier overkomt.
Je zou tijdens de scène waarin Witse een hartaanval krijgt
maar eens foutief uit het gekreun afleiden dat het over een
seksscène gaat!
“Oef, Taal- en Letterkunde is
toch maatschappelijk relevant.”
Met zo’n drukke planning kwam de organisatie naar goede
gewoonte weer in tijdsnood. Een debat tussen o.a. de
baas van het NOS-journaal, Patrick De Witte (aka pdw) en
Ruud Hendrickx over de vernieuwing van het NOS-journaal
werd zo afgebroken voor het echt interessant kon worden.
Pdw had namelijk nog wel wat meer aan te merken op de
“hippe” nieuwe stijl.
Ten slotte werd voor de tweede keer de Grote Prijs Jan
Wauters uitgereikt. Even een reminder: Jan Wauters
was een sportjournalist die, zoals het een sportjournalist
betaamt, vooral bekend was om zijn eigen stijl en zijn grote
zorg voor taal. Deze prijs beloont dus vanzelfsprekend iemand
die uitblinkt in het gebruik van het Nederlands. Alleen
jammer dat we, met uitzondering van Ruth Joos, nog
nooit van de genomineerden gehoord hadden. Zo zie je
maar dat een studie Taal- en Letterkunde toch nog een prijs
kan opleveren, met als extraatje een boek vol ter plaatse
vervaardigde portretten van Herr Seele.
Dat was misschien wel het leukste aan de taaldag: taal werd
een hele dag lang volledig naar waarde geschat, we kregen
het gevoel dat we met talen toch nog ergens kunnen komen.
Een herinnering aan het feit dat onze opleiding weldegelijk
maatschappelijk relevant is. Tegenstrijdig genoeg hebben
we tussen al die taalgerelateerde dingen toch een ander
hoogtepunt gevonden. Unaniem vielen we ei zo na in zwijm
voor Pieter Embrechts. Hij kwam niet alleen over Man Over
Woord spreken, maar liet ons ook genieten van zijn steeds
weer overdonderend muzikaal talent. Een (echte) foto
kregen we door de slechte timing van het Brussels openbaar
vervoer jammer genoeg niet, maar daar blijven we op
hopen. Als wij ooit voor Humo een favoriete one-nightstand
moeten kiezen, weten we wel wie het wordt.
Aline Smedts
Lang kortverhaal
Babylon schrijft. Vaak. Veel. Graag. Onze Man in het veld
nam het plan op om op een epische literaire queeste te
vertrekken. Elke editie presenteert hij jullie de volgende
stap, het volgende hoofdstuk in zijn Verhaal. Deze maand:
deel twee.
Soms krijgt hij honger als
hij eet
De Betreurde nam zo’n vijftien jaar geleden een laatste hete
douche in zijn ouderlijk huis. Maar het afvoerputje daar zat
altijd vol met mijmeringen en zwoele dromen. “Wanneer
ga je eindelijk eens zin voor verantwoordelijkheid kweken,
zoon?” Moeder Giselle stierf onbegripvol, verbitterd en
teleurgesteld. Haar laatste woorden echoden als een mantra
door zijn hoofd en ontketenden een ongeziene razernij in
zijn anders zo serene persoon. Zijn onderontwikkelde frontaalkwab
werd hem kwalijk genomen en hij was des te meer
vastberaden te vluchten van de werkelijkheid. Hij trachtte
zijn woede en verdriet om te zetten in iets positiefs, haalde
de fata morgana’s uit de lucht en sleurde ze in zijn leven,
door op de eerste bus te stappen weg van de dorpse kritiek
op zoek naar het onbeloofde land. De eerste maanden
van zijn omzwervingen hield hij contact met zijn vader,
uit respect en op uitdrukkelijk verzoek van die laatste. Zo
stuurde hij een postkaart net voor hij aan een grenscontrole
in Zwitserland werd opgepakt wegens bezit van
fencyclidine, ofte PCP, een hallucinogeen verdovingsmiddel
dat populair was als psychedelische drug. De postkaart
kwam samen met een haastig geschreven brief, gezien
de vlekken en het onduidelijke handschrift waarschijnlijk
neergepend onder invloed van datzelfde angel dust.
“Maar het afvoerputje daar zat altijd
vol met mijmeringen en zwoele
dromen.“
“Het spreekwoord het verstand komt met de jaren heb ik
reeds lang geleden in onze verroeste Kenwood gegooid,
samen met andere dergelijke beweringen die ons altijd maar
een gematigde carpe diem-levensstijl willen aannaaien. Die
stukgereten kerktorenwijsheid zou op haar beurt niet eens
aan de lelijkste honden gevoerd mogen worden, opdat ze
niet het laatste greintje zelfrespect en alle levenslust zouden
laten varen. Want oh wat een lust om te leven heb ik! Maar
een negatief van de afdruk van dergelijke op het eerste zicht
onschadelijke uitspraken ligt achter elke hoek op de loer om
zich aan je vast te klampen en tegen je been aan te schuren
op de meest ongepaste momenten. Af, jij vuiligheid, af!
Maar als een mossel aan zijn schelp verankeren ze zich aan
de onwetende massa om deze van binnenuit te verteren tot
in alle bitternis. Die mossel heb ik gekookt. In het hete water
van mijn laatste stortbad thuis liet hij los, verschrompeld en
smakeloos. Het heeft krachten gevergd, maar het lossen van
nr:2 2012-2013 B-Magazine
11