Meyer, S. 20 jaar Humanistisch Verbond - Universiteit voor ...

gemeenschapsopbouw vormden minstens even
gewichtige motieven bij deze "dienst", zoals
zij trouwens ook in andere "diensten" niet
weg te denken waren - werd geleid door
Mevr. A. Treurniet-Wiersma, in nauwe
samenwerking met de centraal geestelijk
raadsman. De geestelijke verzorging in en
vanuit de gemeenschappen vormde sinds 1954
de bijzondere verantwoordelijkheid van
D. Th. F. d'Angremond, in dat jaar benoemd
tot centraal geestelijk raadsman in dienst
van het Verbond. Hij was vooral belast met
de vorrninq van een corps van vrijwillige
plaatselijke raadslieden en met algemene
supervisie over de medewerkers op het
terrein van het "praktisch humanisme",
onder wie ook de raadslieden bij de Bureaus
voor Levens- en Gezinsmoeilijkheden op
Humanistische Grondslag en de bezoekers
van patiënten in sanatoria. Ook het club- en
buurthuiswerk en de bijstand van
buitenkerkelijke emigranten behoorden tot zijn
terrein.
Het tiende jaarlijkse congres werd gehouden
op 21 en 22 april te Apeldoorn. De algemeen
voorzitter stond in zijn openingsrede
uiteraard stil bij de jubileumviering,
"waarvan misschien wel het belangrijkste was
de weerklank, die bij andersdenkenden en
vooral bij sympathiserenden in de ruimste zin
werd ontmoet'.' En hij merkte voorts op:
"Het humanisme moet een antwoord zijn op
de vraag, die in brede kringen, bewust of
onbewust gesteld wordt. Daarbij zullen wij
ook aandachtig moeten letten op die
groeperingen, die, al zijn ze niet bepaald
humanistisch, toch een zekere verwantschap
vertonen met de humanistische denkwereld,
althans ten dele." Tegenover een tendens,
met name aan rooms-katholieke zijde, om het
Verbond te vereenzelvigen met het streven
van de Nederlandse Vereniging voor Sexuele
Hervorming en daaraan "argumenten" te
ontlenen tot verdachtmaking van de
humanistische activiteiten verklaarde
Dr. J. P. van Praag: "Wij hebben er uiteraard
nooit iets voor gevoeld ons door een
bepaald soort propaganda te laten doodverven
als een bijwagen van de N.V.S.H., maar onze
eigen congresresolutie van 1953 over dit
onderwerp laat er geen twijfel ever, dat wij
positief staan tegenover de gedachte van de
geboorteregeling." En over een andere
actuele zaak die vele humanisten ter harte
ging: "De z.g. crematiewet gaf aanleiding tot
verwarring over de vraag of de huidige wet
alles bij elkaar genomen als een verbetering
beschouwd moest worden of niet. Maar er
onderwerp laat er geen twijfel over, dat wij
humanisten achter de crematieverenigingen
staan in hun verlangen naar een
onbelemmerde ontplooiing van de crematie.
Wij betreuren het nog steeds dat minister
Van Maarseveen het indertijd niet nodig achtte
ons verzoek om zitting te verkrijgen in de
betreffende staatscommisie in te willigen.
Wij hebben nu het, wellicht iet of wat
onbescheiden gevoel dat wij een enkele van
de meest aanstootgevende bepalingen hadden
kunnen keren, als wij er zeggenschap in
hadden gehad." "Zeker, men is.. vrij om
zo iets buiten ons om te regelen, maar men
moet wel weten, dat wij ons krachtig zullen
verweren tegen 'oplossingen' waarbij men
het geoorloofd acht een der meest betrokken
partijen als quantité négligeable achteloos
onder de voet te lopen".
Aan het congres werd deelgenomen door
134 afgevaardigden uit 65 gemeenschappen.
Het voornaamste agendapunt vormde een
Hoofdbestuursvoorstel voor een nieuwe
contributieregeling, bedoeld om - met
handhaving van een draagkrachtbeginsel -
de Verbondsinkomsten te verhogen op een
wijze die verantwoorde financiering der vele
activiteiten mogelijk zou maken. De financiële
positie van het Verbond was al jarenlang
zorgwekkend. Het Hoofdbestuur bepleitte
invoering van een contributieschaal,
corresponderend met een inkomensschaal en
in principe zou hiermee het gebruik, dat de
leden hun bijdragen vrijwillig vaststelden,
worden prijsgegeven. Hiertegen kwamen vele
afgevaardigden in verzet en een stroom van
amendementen werd ingediend. Men vreesde
ook, dat de voorgestelde contributieverhoging
5