Meyer, S. 20 jaar Humanistisch Verbond - Universiteit voor ...

vormingsonderwijs op gelijke voet als het
godsdienstonderwijs tot stand. Het
Hoofdbestuurder benoemde 22 "voorlopige
docenten", die op een aantal scholen of
buiten schoolverband les gaven. Aan het
Humanistisch Opleidings Instituut studeerden
thans twee groepen cursisten voor het
diploma vormingsleider. De landelijke
organisatie en begeleiding van het
vormingsonderwijs was in 1963 opgedragen
aan een Werkgroep, die belangrijke
voorbereidende werkzaamheden heeft verricht.
Opvolgster van de Werkgroep werd de
Algemene Commissie Geestelijke Vorming,
die op 10 november 1964 werd geïnstalleerd.
Haar opdracht luidde: de behartiging van de
geestelijke vorming in de ruimste zin, en in het
bijzonder de behartiging van de jeugdvorming
en het vormingsonderwijs. Tot leden van dit
belangrijke orgaan binnen het Verbond
werden benoemd als voorzitters
Prof. Dr. J. P. van Praaq en
Prof. Dr. J. C. Brandt Corstius; voorts
D. Th. F. d'Angremond, Drs. J. H. P. Colpa,
Prof. Dr. L. van Gelder, Mej. C. W. Kerkhof,
J. de Leede, H. J. J. Ups, G. Neervoort,
Th. W. Polet, P. A. Pols, C. H. Schonk,
N. Schouten, M. W. Verduljn en J. Vis.
Van de overige Verbondsactiviteiten verdienen
nog vermelding: de actie voor het
Bihar-ontwikkelingsproject in India, die in
korte tijd f 50.000,- bijeenbracht ten bate
van dit IHEU-initiatief; en de reeks
televisie-uitzendingen in het
VARA-programma, maandelijks sinds najaar
1964, waarvoor een televisiecommissie werd
ingesteld.
Als belangrijkste nieuwe publicaties uit 1964
kunnen worden genoemd de uitgave van het
Bureau Hoofdraadsman, Hum a nis t i s c h
C red 0, en Dr. J. P. van Praag
Hum a nis mee n Sex u a I i te i t. Sinds
1 januari van dit jaar was het Verbond ook een
nieuw periodiek rijker; het tijdschrift Ego,
dat al enige tijd bestond als blad van het
Humanistisch Thuisfront, verscheen sinds die
datum onder verantwoordelijkheid van het
Humanistisch Verbond.
Als opmerkelijke publicatie, van betekenis
voor de positie van het Nederlandse
humanisme, moet worden gewezen op de nota
K e r ken hum a nis m e van de Generale
Synode der Nederlands Hervormde Kerk. De
Synode stelde hierin onder meer dat zij zich
krachtens de tolerantie, die zij in beginsel
voor anderen en zichzelf in de
staatsgemeenschap vraagt, niet zal mogen
verzetten tegen aanspraken van het Verbond
op gelijke faciliteiten als kerkgenootschappen
bij het bieden van geestelijke verzorging
en vorming.
Niet zonder reden werd door het bestuur
opgemerkt in de inleiding tot zijn verslag over
de jaren 1963 en 1964: "Al eerder is
vastgesteld dat de strijd om erkenning van
het humanisme als levensovertuiging in
beignsel beslecht is. Het gezag van de
humanistische opvattingen bij de
meningsvorming in ons land is onmiskenbaar."
41