HC ZL4_samenvatting.pdf - VETserieus.nl

Hoorcolleges Ziekteleer 4
- hormonale factoren (insuline, T4, IGF-1)
- beweging / arbeid
- storingen van de bloedvoorziening
Meningen over het verloop van de aandoening:
- een paard heeft OC of hij heeft het niet
- laesies bij jonge paarden kunnen zich nog verder ontwikkelen
- laesies kunnen, als ze klein zijn, weer weggaan ook
- ook duidelijke fragmenten kunnen weer verdwijnen en later een röntgenologisch
normaal beeld geven.
Hypothese OC:
De enchondrale ossificatie is een biologisch proces waarbij het voorkomen van kleine
onregelmatigheden normaal is erfelijke en milieufactoren (belasting, voeding) bepalen
de grootte van deze onregelmatigheden het hoge metabole niveau van kraakbeen bij
jonge dieren maakt reparatie van de laesies mogelijk de leeftijd waarop reparatie niet
meer mogelijk is (‘het venster sluit’), is niet hetzelfde voor alle gewrichten laesies die
niet meer hersteld kunnen worden, ontwikkelen zich als klinische laesies.
Koper is niet belangrijk voor de pathogenese van OC, maar kan wel van betekenis zijn
voor het herstel van al bestaande laesies (en kan daarom van klinisch belang zijn).
Hoorcollege 5 gegeneraliseerde botaandoeningen
De processus anconeus is de verklikker van arthrose op de zijwaartse röntgenfoto.
Het processus coronoideus is niet te zien op de voorachterwaartse röntgenfoto. Dit
breekt nog wel eens af bij de Berner Senner, namelijk bij 70%. Hier is het vaak een stukje
wat tegen de ulna aan ligt en dus niet ‘los komt’ en daarom is het heel moeilijk op een
röntgenfoto te zien. Daarom kun je dan beter op de foto zoeken naar een aanwijzing voor
arthrose of irritatie in het bot rond die plek. Ook bij de labrador en de Rotweiller breekt
er vaak een stukje af, vaker is het dan aan de andere kant en echt de top, welke dus wel
een beetje los kan komen te liggen.
OCD: verdikking van het gewrichtskraakbeen, lokaal. Met name van belang bij de
voorwaartse foto. Bij deze opname kan het ook opvallen dat de radius relatief te kort is
(R