Profiel van de verzoekers van de ombudsdiensten - Vlaamse ...

Bij de lokale ombudsdiensten kunnen we concluderen dat de verzoekers uit
randgemeenten of deelgemeenten vaak ondervertegenwoordigd zijn. Al te
vaak blijken vooral echte stedelingen (inwoners uit de kernstad) een beroep te
doen op een lokale ombudsman. Enkel Brugge is hier een uitzondering. Verder
zien we wel dat het percentage klachten uit de kernstad sterk verschilt van stad
tot stad. Voor de Vlaamse ombudsdienst kunnen we geografisch geen opmerkelijke
verschillen vaststellen. De verzoekers komen uit alle Vlaamse provincies
en verhoudingsgewijs kunnen we geen sterke verschillen met het feitelijk aantal
inwoners per provincie vaststellen.
Uit andere onderzoeken bleek al dat etnische minderheden zelden een beroep
doen op een ombudsdienst. Het is moeilijk om dit aspect mee te nemen in een
bevraging, maar toch lijkt het ons duidelijk dat er ook weinig allochtonen een
beroep doen op de Vlaamse en de Mechelse ombudsdienst.
Eén van de meest opvallende vaststellingen in dit onderzoek is de oudere
leeftijd van de verzoekers. In andere onderzoeken stelde men dit ook al vast,
toch blijkt dit voor de twee bevraagde ombudsdiensten zeer uitgesproken te
zijn. De gemiddelde verzoeker is 51 jaar, maar liefst 73% van de verzoekers is
ouder dan 40 jaar en één vierde is zelfs ouder dan 60 jaar. Dit heeft natuurlijk
tot gevolg dat een aanzienlijk deel van de verzoekers niet meer tot de actieve
beroepsbevolking behoort. We kunnen ons hierbij de vraag stellen of het tijdsaspect
hier een belangrijke rol speelt. Heeft men het idee dat het indienen van
een klacht veel tijd vraagt? Wellicht een aspect dat in een volgende bekendmakingscampagne
meegenomen kan worden.
Betreffende de gezinssituatie merkten we op dat er in verhouding meer echtparen
in de steekproef werden opgenomen. Gezien de oudere leeftijd van de
verzoekers zijn er weinig verzoekers die nog kinderen hebben die thuis wonen.
In verschillende buitenlandse onderzoeken werd het Mattheüs-effect bij ombudsdiensten
al eerder vastgesteld. Het blijkt dat verzoekers vooral uit hogere
sociaal-economische klassen komen en dat de lagere sociaal-economische klasse
sterk ondervertegenwoordigd is.
De meest positieve resultaten komen nog van ombudsmannen zelf. In enkele
onderzoeken vroeg men rechtstreeks aan de ombudsmannen in welke mate ze
de verschillende sociaal-economische klassen bereikten (Hill, 1983 en de Asper
y Valdes, 1999 en Kempf en Mille, 1993). Daarbij werd telkens een positief beeld
geschetst en lijkt het alsof de ombudsmannen alle groepen op evenredige wijze
bereiken.
78