2007-35 - Voet van Oudheusden

ders kon doen dan op mijn schreden terugkeeren. Binnenkomende,
beval ze zonder eenig verder commentaar of verontschuldiging: ‘Steek
m’n lamp eens op’. Om het origineel voldeed ik aan haar verlangen en
wachtte nog even op een dankbetuiging of excuus, maar met een genadig
knikje, beduidende dat ik mijn werk naar wensch had volbracht,
kon ik gaan. Het Sabbath-hitje had haar in de steek gelaten.
Wat later kreeg ik wel een zeldzamen kijk op hun huwelijksgeluk.
Een doktersbezoek brengende, krijschte ze me plotseling toe: ‘Weet jij
wel wat ik mekeer?’ ‘Ik geloof het wel, maar ik wil graag weten’. ‘Jij
weet er niks van’. ‘Mooi, neem dan een andere dokter’. ‘Neeë nooit,
maar ’s morgens als ik opstaai, komp et in me beuk opzette, dan gaat
het naar bove, naar bove, naar bove, tot in me keel en dan komen de
senuwe er tusschen en zeggen ‘pierewiet, pierewiet en dan parst ik’.
Moos, die wegens zijn doofheid deze keurige omschrijving van den
globus hystericus 6 niet kon volgen: ‘Vat zeg ze, dokter’. ‘Dat ze barst’.
‘Vas het maar waar’, verzuchtte hij. Toen hij evenwel weduwnaar
werd, miste hij haar in hooge mate, want hij was te oud om zich nog te
accommodeeren, en om zijn kostbazen gunstig te stemmen, had hij
hen blijkbaar in het vooruitzicht gesteld zijn gouden horloge met ketting
te zullen erven. Althans, toen hij door een beroerte werd getroffen
en ik hem in zeer zorgelijken toestand bewusteloos aantrof, was
culemborgsche herinneringen
De Herenstraat, gefotografeerd
vanaf het
kruispunt met de Kattenstraat,
Achterstraat
en Goilberdingerstraat.