klik hier - De Heeren Bouwmeester

Jubileumuitgave
1946 2011
Ter gelegenheid van het 65-jarig bestaan van Sportlust '46

www.deheerenbouwmeester.nl
www.deheerenbouwmeester.nl

Van de
voorzitter Van harte gefeliciteerd
Het bereiken van de 65-jarige leeftijd
is voor velen een moment om het rustiger
aan te doen of zelfs te stoppen.
Sportlust ’46 is een vereniging, die op 8
oktober 2011 ook deze status bereikt.
Gelukkig wordt de vereniging door zeer veel
personen gevormd, dus wie er ook stopt, het
gaat allemaal (al 65 jaar) altijd weer verder.
Vooral de leden en de enorme hoeveelheid
vrijwilligers zijn enorm bepalend geweest in
deze periode. Het beleven van plezier aan de
voetbalsport, het samen oppakken van de
daarbij behorende verantwoordelijkheden
en altijd de blik op de toekomst houden, maken
Sportlust ’46 een bijzondere club.
Ik spreek de wens uit dat "ons Sportlust"
ook in het seizoen 2011-2012 weer een
enorm leuke jaargang tegemoet gaat, waarin
de 65e verjaardag een heel aantal keren
centraal zal staan. In ons land is het toch de
nieuwe trend om door te werken na je 65e.
Laten we er een gedenkwaardig jaar van maken
en het zeker nog niet rustiger aan gaan doen!
Colofon
Sportlust ’46
Opgericht
5 oktober 1946
Accommodatie:
Sportpark Cromwijck
Waardsedijk 31
3448 HV WOERDEN
0348-415570
Correspondentieadres:
Barkas 1
3448 KL Woerden
Postadres:
postbus 246
3440 AE Woerden
Tekst en eindredactie:
Bert van Elk (Maghni
Claeghe Producties)
Tel. 06-53604090
Foto’s:
Gerda Toet, archief
Sportlust, Piet Blonk
Advertentieaquisitie:
Dirk van Oudenallen
(Sportlust ’46)
Telefoon: 06-12823021
Uitgave:
Sportlust ’46
Realisatie:
Novema Uitgevers
Weegbree 1
9861 ES Grootegast
Tel. 0594 510303
Grafische vormgeving/
lay out:
VDS Vormgeving!
Drukwerk:
Veenstra & De Vries,
Emmeloord
Oplage:
1500 stuks
Nico de Haan
Voorzitter
Disclaimer/copyright:
© Sportlust 2011.
Niets van deze uitgave
mag worden overgenomen
of gekopieerd zonder
voorafgaande schriftelijke
toestemming van
Sportlust ’46.
In mei dit jaar was het spannend, maar uiteindelijk
werd Sportlust ’46 kampioen en promoveerde naar
de hoofdklasse. Toen het kampioensteam in het
stadhuis door wethouder Schreurs werd gefeliciteerd
is door jullie voorzitter al gezegd dat het kampioenschap
van het eerste team perfect past bij het
65 jarig bestaan van de club, dat nu gevierd wordt.
Dit seizoen zal voor de eerste keer een Woerdense
voetbalclub in de hoofdklasse spelen. Velen zullen
de sportieve prestaties van jullie eerste elftal dan
ook volgen. Ik hoop van harte dat dit team de hoge
verwachtingen gaat waar maken.
Sportlust ’46 is de grootse voetbalclub van Woerden.
Enige jaren geleden heb ik feestelijk jullie 1.000ste
lid mogen inschrijven. Ik ben toen rondgeleid en heb
gezien wat het betekent als op een zaterdag meer
dan 30 elftallen thuis en meer dan 30 elftallen uit
spelen. Naast honderden voetballers en nog meer
toeschouwers, zijn vele enthousiaste vrijwilligers
in touw om er elke week een feest van te maken.
Voetballers, vrijwilligers en bestuur, jullie mogen
trots zijn op jullie club. Ik feliciteer jullie met het
65-jarig bestaan van Sportlust ’46.
Hans Schmidt
Burgemeester gemeente Woerden
Jubileumprogramma Sportlust’46:
Clinic, feestavond en loterij
Het 65-jarig bestaan van Sportlust mag en is uiteraard niet ongemerkt voorbij gaan.
Daarom is dit voorjaar al een jubileumcommissie aan de slag gegaan met als doel
diverse activiteiten te organiseren. De nadruk ligt uiteraard op de maand oktober,
want Sportlust is in oktober opgericht.
Door zijn grote ervaring is John de Wolf uitstekend in staat jonge
spelers nog enthousiaster te maken voor het voetbal.
(foto: Rotterdam-United)
Zaterdag 8 oktober begon om even voor 10.00 uur
voor alle jeugdleden van F tot en met A een clinic van
Rotterdam-United met ex-profvoetballer John de
Wolf als hoofdtrainer. Er werden met toestemming
van de KNVB niet veel wedstrijden gespeeld, zodat
elk jeugdlid dat wilde ook aan de clinic kon deelnemen.
3
“Wij merken iedere keer weer dat als wij de kinderen
uit hun comfort zone halen door een ander
gezicht voor de groep te plaatsen en ze bovendien
te laten trainen met een bekende voetballer, ze de
motivatie en energie vinden om een stap extra te
zetten in hun trainingsarbeid”, wordt gesteld bij
organisator Rotterdam-United. “Natuurlijk is tijdens
de clinic een goed programma en deskundige
begeleiding door gediplomeerde trainers een eerste
vereiste. John de Wolf heeft als speler én trainer
zo’n enorme ervaring dat geen enkele situatie
nieuw voor hem is.
Wij werken al jaren met veel plezier met hem samen
en worden iedere keer weer door zijn enthousiasme
voor de trainingen met kinderen en jongeren geïnspireerd.
En wie vindt het nu niet gaaf om te kunnen
zeggen dat hij of zij John de Wolf als trainer heeft
gehad?”
Alle deelnemers kregen na afloop een diploma op
naam.
>> Lees verder op pagina 23

V e r z e k e r d v a n k w a l i t e i t e n s e r v i c e
Jeugd Karate
Kyokushin Karate
Onder leiding van Simone Vergeer
(2e Dan)
Doe gratis een les mee om
te zien of het iets voor je is!
Schadeherstel is topsport
- Schadeherstel met de hoogste garantie
- Gedegen vakmanschap
- Betrouwbare service
Een samenspel van toppers waar u als winnaar uitkomt.
ABS Ad de Goey Woerden, Rietdekkersweg 3, 3449 JC Woerden.
Internet: www.addegoey.nl, e-mail: info@addegoey.nl
WOERDEN
Gymzaal Basisschool
Willem van Oranjeschool
Goudenregenstraat 2a
Zaterdag: 09.30 - 10.45 uur
Jeugd (5 t/m 11 jr.)
10.45-12.00 uur
Volwassenen (12 jr. en ouder)
Gymzaal van Heemskerklaan
(aan het einde links)
Dinsdag: 18.00 - 19.00 uur
Jeugd (8 t/m 11 jr.)
19.00 - 20.00 uur
Volwassenen (12 jr. en ouder)
Aangesloten bij NOC NSF
Secretariaat: Kamilleveld 24 | 34448 EE Woerden
Tel 06 11 03 05 66 | karateschoolvergeer@hotmail.com
Niemand hoopt erop en het
komt altijd ongelegen.
Toch wordt iedere automobilist ééns met
autoschade geconfronteerd. Dan is het
goed te weten dat wij, met één telefoontje
van u, alle zorgen wegnemen:
0348-415364
Hans Jongerius
Groep
WOERDEN - GOUDA - IJSSELSTEIN - KRIMPEN A/D IJSSEL
WWW.HANSJONGERIUS.NL

‘De mensen, die de club 65 jaar geleden hebben opgericht, kunnen heel trots zijn’
Voorzitter Nico de Haan gaat
het om de hele vereniging
De veiligheid van de bezoekers van het complex, de sponsoring van de club en het aantal vrijwilligers op peil houden. Een greep uit de zaken waarmee
de voorzitter van Sportlust, Nico de Haan, zich moet bezig houden. En: hoe gaat het eerst elftal het in het komende seizoen doen? Lachend: “Ik heb
aan de trainer gevraagd: ‘Welke periodetitel gaan we pakken’.” We zitten in een stevige competitie, om het voorzichtig te zeggen. Iedereen roept: we
willen vooral in de hoofdklasse blijven. Ik denk dat we een middenmoter kunnen zijn. Misschien is de wens de vader van de gedachte, maar we doen
qua selectie niet onder voor sommige clubs in de topklasse. We hebben komend seizoen weer een prima selectie op de mat staan. Door te denken dat
we met moeite degradatie kunnen voorkomen, doen we onszelf tekort. Laten we vooral lekker gaan voetballen en de verrassing van de hoofdklasse
worden. Een plek tussen vier en acht zou wat mij betreft mooi zijn.”
TEKST: BERT VAN ELK (Maghni Claeghe Producties)
FOTO'S: GERDA TOET
Voorzitter Nico de Haan: "Laten we vooral lekker
gaan voetballen en de verrassing van de
hoofdklasse worden."
Het kampioenschap is binnen en de competitie
weer begonnen. Voor de buitenwacht is het misschien
niet zichtbaar, maar achter de schermen
van Sportlust heeft zich een flinke verandering
voltrokken. Bij elke thuiswedstrijd van het eerste
team moet er een organisatie worden opgezet
om de veiligheid van de bezoekers van de
wedstrijd te garanderen. "Ik weet niet hoe streng
de KNVB daarop is, maar per honderd bezoekers
moeten we nu een steward hebben. Die hebben
we tot op heden nooit gehad, behalve bij de kampioenswedstrijd
in mei toen we geen kampioen
werden. Toen stonden er naar schatting twaalf-
tot veertienhonderd mensen langs het veld. We
moeten nu de woensdag voor de thuiswedstrijd
een draaiboek inleveren bij de KNVB, met daarin
alle gegevens. Wie is verantwoordelijk, is het een
risicowedstrijd, is de gemeente ingeschakeld, enzovoorts.
Het is een document van achttien tot
twintig pagina's." Steeds ervoor zorgen dat er
voldoende stewards zijn, zou volgens hem weleens
een probleem kunnen zijn. "Je weet nooit
hoeveel mensen er op een wedstrijd afkomen.
Staan er vierhonderd, dan moet je er vier hebben,
staan er zeshonderd dan moet je er zes hebben.
Als we straks tegen bijvoorbeeld Bennekom
moeten spelen, hoeveel mensen komen daar op
af? Geen idee. Echt niet. Dat element legt een behoorlijke
druk op de organisatie."
Aandachtspunten
Met alleen de veiligheid op papier regelen is
Sportlust er niet. "We hebben een tweede uitgang
bij Clytoneüs en nog eentje aan de andere
kant van het complex bij de wielerbaan", aldus De
Haan. "De volgende stap is het helemaal afschermen
van het hoofdveld. Maar, eerlijk gezegd, het
eerste laten voetballen in een kooi zien we ook
niet zitten. Onze accommodatie is juist zo aardig,
omdat je het overzicht hebt."
Er zijn nog andere zaken waarop moet worden gelet.
"Bezoekers mogen niet meer van het terras af met
hun drankje. We gaan stoppen met het verkopen
van drank uit blikjes. Met een bekertje mag je langs
de lijn, met een blikje niet, omdat je daarmee kunt
gooien. Plastic mag officieel weer wel, maar alleen
op het terras. Maar dat was afgelopen jaar ook al
zo, dus wat dat betreft verandert er niet zoveel. We
gaan het alleen strenger handhaven."
5
Sponsoring
De financiën van de club zijn geen bron van zorg,
stelt voorzitter De Haan, maar zijn wel een punt
van aandacht. "Op alle fronten maken we dit seizoen
een stap vooruit, zeker wat betreft de technische
staf. Dat kost geld. We moeten de juiste
trainer hebben, die ook over de juiste papieren
beschikt. Wat dat betreft is er weinig verschil met
de eerste klasse. We moeten de selectie wel faciliteren
om op dit niveau te kunnen presteren. De
juiste spelers, om hier te voetballen, hebben we
niet allemaal vanuit onze jeugd."
Er zijn meer veranderingen, die geld kosten. "We
gaan meer betalen voor de bus, omdat we verder
moeten rijden. Medische zorg is een punt, waarin
we moeten investeren. We hebben een afspraak
gemaakt met Fysio Aktief in Woerden. Kost ook
weer geld. Neem de kleding. Het afgelopen jaar
hadden we er het geld niet voor. We hadden geen
jassen voor de coaches. Die namen gewoon hun
eigen winterjas mee, maar dat was geen vertoning.
Maar ja, als het geld op is.... Je moet voldoen
aan het verwachtingspatroon, dat mensen hebben
van een hoofdklasser. Op alle fronten doen
we een stap voorwaarts. De kantine is verbouwd,
hoewel, dat hadden we ook wel gedaan als we
eersteklasser waren gebleven. Nu is het belang
wel heel groot om de begroting sluitend te
krijgen. De kantine moet het opbrengen. Daar
moet snel en efficiënt gewerkt kunnen worden."
Dat de financiën een bron van zorg zijn, gaat De
Haan te ver. "We lossen het wel weer op, maar hoe
doen we dat structureel, als we op dit niveau blijven
voetballen? De afspraak is binnen de vereniging,
dat we het spelersdeel door sponsoren moet
worden gefinancierd. De vereniging bekostigt de
ballen en de trainer. Het risico blijft bestaan, dat
sponsors afhaken."
Een grote stap voorwaarts noemt hij ook de Businessclub,
die op 1 maart 2011 werd opgericht.
"Een van de doelen is de sponsors beter aan de
club te binden. De meeste sponsors steunen de
club eerder met hun buik dan met hun hoofd. Het
>> Lees verder op pagina 7

TWINSPORT
WOERDEN SUPERSTORE
registeraccountants
belastingadviseurs
registeraccountants
belastingadviseurs
STOLWIJK
STOLWIJK
Accountancy en (salaris)administratie
Juridische en fiscale dienstverlening
Accountancy en (salaris)administratie
Juridische en fiscale dienstverlening
Stolwijk Registeraccountants en Belastingadviseurs
Vestiging De Meern:
Gouvernantelaan 3 en 6a
Stolwijk 3454 WE De Registeraccountants Meern
en 1185 Belastingadviseurs
ZH Amstelveen
T 030 666 53 89
Vestiging De Meern:
Gouvernantelaan 3 en 6a
3454 WE De Meern
T 030 666 53 89
Vestiging Amstelveen:
Binderij 1b
T 020 640 66 65
Vestiging Amstelveen:
Binderij 1b
1185 ZH Amstelveen
T 020 640 66 65
www.stolwijkacc.nl info@stolwijkacc.nl
www.stolwijkacc.nl info@stolwijkacc.nl
Altijd
in beweging
www.kmnkindenco.nl

Sub-hoofdsponsor Go Sport BV:
Trots gevoel om
sponsor te zijn
Sub-hoofdsponsor Go Sport is dé sportzaak
met een hoogwaardig, functioneel en modisch
assortiment voor de actieve en recreatieve
consument. Met winkels in Woerden, Boskoop,
Oudewater, Bilthoven en Utrecht is Go Sport
inmiddels niet meer weg te denken uit de
regio Utrecht.
"We bieden de consument een goed sportassortiment
met zowel A-merken als private labels
en zijn bij uitstek de specialist in onder andere
voetbal-, hockey-, fitness-, tennis-, running-,
zwem- en indoorkleding en -assecoires. Ons winkelpersoneel
is vriendelijk, sympathiek en oplossingsgericht,
waarbij een hoge mate van service
vanzelfsprekend is. De winkels maken hiervoor
gebruik van een eigentijdse, modieuze benadering,
gepresenteerd in een dynamische omgeving",
stelt Vincent Goes van Go Sport BV het bedrijf
nog eens voor.
Een sterke kant van Go Sport is het leveren van
teamkleding. "Hiervoor hebben wij een speciale
afdeling opgericht, die zich hiermee dagelijks bezighoudt.
Inmiddels voorzien wij tientallen verenigingen
van teamkleding in de regio Utrecht",
aldus Goes.
Het is simpel gezegd, maar er komt in de praktijk
veel bij kijken. "Voor iedere vereniging en/of
sponsor denken wij mee en helpen mee met het
opzetten van een gepast kledingbeleid. Onze
kracht ligt in het snel en betrouwbaar leveren van
het complete pakket, waaraan een vereniging
behoefte heeft. Dit loopt uiteen van doelnet tot
shirt en van teamtas tot uitgaanspak. Wij streven
naar een lange en betrouwbare relatie met
een club. Zo’n relatie hebben wij ook met Sportlust’46,
waar wij inmiddels alweer meer dan tien
jaar subhoofdsponsor en kledingleverancier van
zijn."
Steentje bijdragen
"Natuurlijk moet ik de vereniging feliciteren met
het jubileum. Sportlust is 65 jaar en dat is niet
niets. De vereniging floreert en het ledental stijgt
nog steeds. Ook in sportief opzicht gaat het de
vereniging voor de wind. En dat is een gelukwens
waard."
Over het waarom van het sponsorschap van het
jubilerende Sportlust kan hij kort en duidelijk
zijn. "Bij Sportlust staan sportiviteit en prestatie
hoog in het vaandel. Ondanks het enorme aantal
leden blijft Sportlust’46 een familievereniging.
Vele vrijwilligers zetten zich iedere week weer
opnieuw met veel enthousiasme in voor de vereniging.
Dat is wat ons aanspreekt in de club en
daaraan dragen wij graag ons steentje bij. In het
verleden kwam ik regelmatig kijken bij de wedstrijden
van het eerste van Sportlust en dit seizoen
zeker. Het feit dat het eerste elftal hoofdklasse
speelt, maakt ons als bedrijf alleen nog
maar trotser op het feit dat we sponsor zijn van
Sportlust’46."
Foto: Go Sport
7
>> Vervolg van pagina 5
moet goed voelen en leuk zijn. Ik had het principe
van de businessclub ergens gehoord en met
iemand anders bekeken en die heeft gezegd: 'Dit
moeten we gaan doen'. De businessclub biedt
het bedrijfsleven een extra platform. Je kunt er
lid van worden voor 500 euro per jaar meer dan je
nu als sponsor betaalt. Iedereen is welkom. Dan
krijg je drie keer per jaar een activiteit aangeboden.
We hebben geregeld activiteiten om de
bedrijven meer hier te krijgen. Onze doelstelling
was om binnen een jaar twintig leden te hebben,
maar daar zijn we al ver overheen gegaan. De
helft van de opbrengst is om de businessclub te
financieren en de andere helft is voor de vereniging.
Daar kunnen we weer activiteiten voor de
vereniging van betalen. Ik ben ervan overtuigd
dat we met de sponsoring nog lang niet aan het
eind zijn."
Hoewel De Haan erg in zijn nopjes is met het
65-jarige bestaan van de vereniging en de promotie
naar de hoofdklasse, benadrukt hij "dat het
iets van de hele vereniging moet zijn. De jongens
of meisjes van de F moeten trots durven zeggen:
ik voetbal bij Sportlust. Het is leuk om met
kleine stapjes iedere keer een beetje vooruit te
gaan. We proberen een tweede kunstgrasveld te
krijgen. Dat is van ons allemaal en niet alleen van het
eerste. Dat is wel je vlaggenschip en dat staat
iedere maandagmorgen in de krant, maar de
vereniging is wel van ons allemaal en dat is een
wezenlijk punt voor mij.
Ik denk dat de mensen die de club ooit 65 jaar geleden
hebben opgericht, heel trots kunnen zijn op
wat er van hun vereniging is geworden. Die vereniging
moet gewoon blijven bestaan, maar het
is wel leuk dat we nu bij die 42 verenigingen van
Nederland horen die op dit hoge niveau spelen."
De geschiedenis herhaalt zich: wedstrijd stilgelegd
Dat de scheidsrechter in mei de wedstrijd tegen Smitshoek stillegde, was geen bijzonderheid
in de geschiedenis van Sportlust’46. Het is wel eens eerder voorgekomen dat een
arbiter een wedstrijd in Woerden moest staken, bleek tijdens het doorbladeren van de
oude clubbladen van Sportlust.
"Wij kunnen ons niet herinneren dat wij ooit van Sportlust 1 een wedstrijd hebben meegemaakt,
die gestaakt werd door de scheidsrechter wegens wanordelijkheden." Zo begon in maart 1964 in
Sportlust Nieuws, het officiële orgaan van de vereniging, het verslag van de wedstrijd Koudekerk
- Sportlust. "Nu schrijven wij er direct bij dat deze wanordelijkheden alleen veroorzaakt werden
door de vereniging Koudekerk en Sportlust hier part noch deel aan had."
Voor de promotie was de wedstrijd niet meer van belang, maar de voorhoedespelers van
Sportlust, Blok en Otto, werden herhaaldelijk onderuitgehaald. Sportlust kreeg er penalty's
voor. "Sportlust speelde deze middag voortreffelijk en als het houtwerk de Koudekerk- doelman
niet vele malen te hulp was gekomen, was de stand met de rust al het driedubbele geweest",
schreef secretaris Blonk in het blad.
Enige minuten voor rust sloeg de vlam in de pan, toen Sportluster Blok in het zestienmetergebied
van Koudekerk de bal tegen zijn hand geschoten kreeg en de scheidsrechter per ongeluk
een penalty aan Sportlust toekende. "Al de Koudekerkers vlogen op hem toe en gaven waarschijnlijk
op minder prettige manier uiting hoe zij over hem dachten. De scheidsrechter blies
toen het einde. Bij het weglopen van het terrein werd hij daarna door een van de Koudekerker
spelers gehaakt."
Sportlust won de wedstrijd met twee nul en de namen van drie spelers van Koudekerk werden
door de arbiter genoteerd. Welke straf de heren hebben gekregen, is onbekend.

AGO Occasions kunt u vinden
op het volgende adres:
Louis Pasteurweg 2 2408 AG
Alphen a/d Rijn
T 0172-490 247
F 0172-490 401
M 06-51606711
M 06-55345995
E info@agooccasions.nl
Openingstijden:
Maandag t/m zaterdag
van 09.00 tot 18.00 uur.
Mogen wij ons even voorstellen?
AGO Occasions is een dynamisch autobedrijf
gevestigd in Alphen aan de Rijn. Opgericht in
1993 in Woerden door Eric Oussoren en in
1998 verhuisd naar Alphen aan de Rijn.
AGO occasions is gespecialiseerd in aan en
verkoop van gebruikte auto’s in de prijsklasse
van 500 euro tot een plusminus € 8000.
Er is altijd een snel wisselende voorraad
van ongeveer 40 auto’s aanwezig die nauwkeurig
worden nagekeken door onze eigen
deskundige medewerkers voordat ze in de
verkoop worden gezet. Inruil van uw huidige
auto of losse verkoopervan behoort ook tot
de mogelijkheden. Waarom sponsort een
autobedrijf uit Alphen a/d Rijn een sportclub
uit Woerden? Dit komt doordat de oprichter
van het bedrijf in zijn jonge jaren ondanks het
gemis aan voetbaltalent met heel veel plezier
bij Sportlust heeft mogen voetballen. Hij vindt
het dan ook erg belangrijk dat die mogelijkheid
ook aan zoveel mogelijk (jonge)mensen
moet kunnen worden geboden.
Sportlust is een dynamische sportvereniging
met inmiddels meer als 1000 leden waar je je
al snel thuis voelt en plezier en dat sluit weer
mooi aan met ons autobedrijf waar we met
een gedreven team ons werk mogen doen.
Wij wensen Sportlust een succesvol seizoen
en hopen nog vele jaren sponsor te mogen
blijven van zo’n mooie sportvereniging!
Molenvlietbrink 240
Tel.: 0348-412079
pelsbloemisten@planet.nl
Het idee is dat sport
verbindt.
De Rabobank is een bank met ideeën. Ook ideeën over sport. Want sport verbindt ons en
kan het beste in ons naar boven halen. Daarom steunen we n iet alleen de sporten waar
we allemaal naar kijken, maar ook sporten waar we allemaal wat aan hebben.
www.rabosport.nl
Wij investeren in beweging. Dat is het idee.
Rabobank. Een bank met ideeën.
VAN ROOYEN’S
TOURS
Van Rooyen's Tours
Kuipersweg 39 - 41 • 3449 JA Woerden
T 0348 - 412464 • F 0348 - 425114
E-mail: info@vanrooyenstours.nl
w w w . v a n r o o y e n s t o u r s . n l

Hoofdsponsor DEJO Schoomaakorganisatie staat voor kwaliteit
Van den Heuvel herkent zichzelf
en zijn bedrijf in Sportlust’46
"DEJO Schoonmaakorganisatie, De Enige Juiste Organisatie, staat voor kwaliteit. Wij streven het beste na. Ik ben een streber en wil altijd het hoogst
mogelijke en het beste uit mensen halen. We kennen bij DEJO nagenoeg geen verloop onder het personeel. Van de 350 personeelsleden werkt meer
dan de helft langer dan 12,5 jaar bij ons en daarvan een flink deel al langer dan 25 jaar. Kortom, dat zijn allemaal mensen met grote betrokkenheid bij
het bedrijf. Wij streven het beste na en eigenlijk heb ik dat ook gevonden bij Sportlust."
TEKST: BERT VAN ELK (Maghni Claeghe Producties)
FOTO: GERDA TOET
“Ik vind in Sportlust iets terug van wat ik zelf ook
nastreef: succes.”
Dat zegt de directeur van DEJO Schoonmaakorganisatie
en de hoofdsponsor van Sportlust, Jan van den
Heuvel. "DEJO streeft naar partnership. Dankzij de
korte communicatielijnen kunnen we razendsnel
schakelen. Eventuele onvolkomenheden kunnen
we daardoor vaak direct oplossen. Onze klanten
profiteren van maximale toegevoegde waarde,
die resulteert in een prettige en brandschone
werkomgeving. Alle resultaten leggen we vast in
een kwaliteitsrapport en samen evalueren we dit
en stellen het waar nodig bij. Want, eenmaal een
relatie altijd een relatie. Dat is ons uitgangspunt.
Met de bovenstaande kwaliteitsfilosofie is de
kwaliteit van de werkzaamheden van DEJO in alle
processen het meest gewaarborgd en scheppen
we een basis van continue kwaliteitsverbetering.
Ook in de toekomst blijven we aan de wensen van
de klanten voldoen. Dat staat voor DEJO op de
eerste plaats. Met deze visie onderscheiden wij
ons voor de toekomst van anderen."
De band van DEJO met Sportlust gaat verder terug
dan alleen de jaren van het sponsorschap. Voormalig
profvoetballer Van den Heuvel was jarenlang
trainer van het eerste elftal. "Ik ben met Sportlust
in contact gekomen, omdat we het bedrijf in Woerden
vestigden. De club was op dat moment een
derdeklasser en ik kreeg het verzoek om trainer te
worden. Daarop heb ik ja gezegd en het eerste jaar
konden we met het eerste van Sportlust bovenin
meedraaien. Het tweede jaar werden we kampioen
en het derde wisten we ons goed te handhaven in
de tweede klasse. Ik heb drie jaar met heel veel ple-
zier bij Sportlust gewerkt. Drie tot vier jaar bij een
club vind ik het maximale voor een trainer en daarom
ben ik naar ONA in Gouda gegaan", vertelt hij.
Na twee jaar in Gouda en een jaar rust, begon het
weer te kriebelen bij Van den Heuvel. Hij zocht
Sportlust weer op. "Omdat ik mij betrokken voelde
bij de club", zegt hij. "Ik kende er veel mensen en
vond het een plezierige club. Een keurige, nette
vereniging; aardige mensen. Dus ik ging meestal
wel bij de thuiswedstrijden van het eerste kijken.
Toen verliet de trainer na een jaar de club en gingen
er stemmen op om mij weer terug te vragen.
Ik werd gepolst door Chris Nieuwpoort en wilde wel
terugkomen, maar dan moesten we de weg omhoog
inslaan. Ik wilde een stabiele eersteklasser worden.
Ik kende de club en de mogelijkheden; ik kende
Woerden en heel veel mensen uit het bedrijfsleven.
'Als jullie ook diezelfde ambitie hebben, dan wil ik
graag mijn schouders eronder zetten', heb ik tegen
het bestuur gezegd. Dat hebben we gedaan en zijn
kampioen geworden in de derde klasse."
Uiteindelijk stootte Sportlust door naar de eerste
klasse, maar daar stopte - na een jaar dispensatie
- het werk voor Van den Heuvel. "Ik miste de vereiste
diploma's. Dat heb ik altijd heel erg gevonden,
want ik had toen graag met Sportlust verder willen
gaan." Toen de toenmalige hoofdsponsor afhaakte,
sprong DEJO in het gat.
Succes nastreven
Van Den Heuvel zette zich daarna in als voorzitter
van de commissie Topsport van Sportlust en probeerde
veel in de organisatie rondom de selectie te
doen en zo de basis te leggen van het huidige succes.
"Na afloop van de kampioenswedstrijd in mei kwam
9
de leider van het eerste, Paul Alkema, naar mij toe
en zei: 'Jij bent de grondlegger van dit succes. Dat is
jaren geleden ingezet'. We hebben met z'n allen de
schouders eronder gezet en zijn zover gekomen. Dat
vind ik leuk. Sportlust sponsoren met DEJO schoonmaakorganisatie
is puur een kwestie van het de club
gunnen. Niet dat wij daarvan per jaar een paar ton
extra aan werk binnenhalen, maar ik voel mij betrokken
bij de club. Ik gun het de club en ik vind in Sportlust
iets terug van wat ik zelf ook nastreef: succes.
Daarom is het fantastisch dat het eerste elftal na
twee, drie jaar de boot te hebben gemist nu geluk
had. Ik herken mijzelf en het bedrijf in de club Sportlust,
vanwege de ambitie die men uitstraalt én voor
kwaliteit en het hoogst mogelijke gaat."
Van den Heuvel is blij met de promotie naar de
hoofdklasse. "Dit hebben we gewild en ook bereikt:
de hoofdklasse. Nu wil ik ervan gaan genieten. Ik
heb er het volste vertrouwen in, dat het een goed
seizoen gaat worden. De kwaliteit hebben we ervoor
in huis. Sportlust heeft ook in het seizoen
2011 - 2012 een uitstekende selectie op het veld
staan. Daarmee zou een positie in de middenmoot
haalbaar moeten zijn. "
De hang naar kwaliteit is volgens Van den Heuvel de
link tussen DEJO schoonmaakorganisatie en Sportlust.
"DEJO staat bekend als een bedrijf, dat doet
wat het zegt. Wij staan voor kwaliteit. Bij ons zal er
ook wel eens iets fout gaan, maar in grote lijnen: we
proberen zo goed mogelijk werk te leveren en zijn
als bedrijf ambitieus. Dat vind ik terug bij Sportlust.
Die verbondenheid met elkaar. Dat is ook het
leuke van Sportlust: de wil om er wat van te maken."
Sportlust 1 kampioen 2004-2005, 3e klasse K.N.V.B Jan van den Heuvel promoveerde als trainer
verschillende keren met het eerste van Sportlust.

Spanjerberg
65 JAAR
SPORTLUST´46
feliciteert
SPORTLUST´46
met haar 65 jarig jubileum!
Voor al uw verzekeringen,
pensioenen en hypotheken!
Helsinkilaan 8
3446 AH Woerden
Tel. (0348) 495 111
Fax (0348) 495 110
info@patoirvlugt.nl
www.patoirvlugt.nl
Businessclub Sportlust’46
Wordt nu lid!!
info@bcs46.nl
Goed voor elkaar

Elke donderdag vanaf 19:00 is er een
vrij toegankelijk sportspreekuur bij de
fysiotherapeut op de club.
TEL: 0348-425190
Fysio-aktief
Uw beweging onze zorg!
Verkoop en
verhuur van
lasmaterialen
WOERDEN
Tel: 0348-422896
www.visserlas.nl
STERK VERTEGENWOORDIGD IN
VELE TAKKEN VAN SPORT
Rijnstraat 50 Woerden 0348-425204
Vinkenlaan 4 Bilthoven 030-2288355
Wijdstraat 7-9 Oudewater 0348-561384
Burg. Colijnstraat 22F Boskoop 0172-216999
Eyksport, Zadelstraat 29 Utrecht 030-2310925
Sport 2000, Kwinkelier 17-18 Bilthoven 030-2250120

‘Ik stap erin omdat het mij mogelijk wel gaat lukken’
Trainer Agterberg zoekt het in
nog niet gearriveerde spelers
“Kampioen worden in deze klasse is een utopie. Het moet wel heel raar lopen als dat gebeurt. Het eerste seizoen in de hoofdklasse is wat mij betreft
geslaagd als we ons op een redelijk positieve manier veilig kunnen spelen. Eigenlijk willen wij - mijn assistent Jan Godee en ik - verrassen in de
hoofdklasse. Dat is ons motto. We hebben dat tegen de jongens van het eerste gezegd en sommige spelers namen het direct over. ‘Dat wil ik ook
en daar wil ik ook bij horen’, zeiden er een heel stel. Aan die reactie merk je dat dit team de goede keuze heeft gemaakt. En ik als trainer ook, want
het zou natuurlijk een ramp zijn als ik na een paar maanden tot de conclusie zou komen dat het niet is wat ik ervan verwachtte.” Dat stelt de nieuwe
hoofdtrainer van het eerste elftal, Cesco Agterberg, vlak voor het begin van het seizoen. Op verzoek licht hij nog eens toe wat hij in deze competitie
wil bereiken.
TEKST: BERT VAN ELK (Maghni Claeghe Producties)
FOTO: GERDA TOET
“Het eerste jaar moeten we proberen in die hele
zware hoofdklasse te blijven”, vindt Agterberg.
“Dat is doelstelling één, maar daar moet het niet
bij blijven. We moeten hopen op, maar vooral werken
aan iets meer. De hoofdklasse A is door elkaar
gegooid en daarin zitten teams als DOVO, Putten,
Bennekom en Sparta Nijkerk. Dat zijn ploegen die
niet gewend zijn om in die klasse te spelen. De
kwaliteit is van die hoofdklasse A daarmee wel
wat opgewaardeerd ten opzichte van vorig seizoen.
Dat neemt niet weg dat we een zwaar jaar
krijgen. Sportlust heeft echter een goede groep
spelers en het kan ook zomaar betekenen dat we
ons heel makkelijk handhaven.”
Agterberg heeft een hoge pet op van het potentieel
van zijn spelers, maar de vraag is wat en
waarom het in de beruchte kampioenswedstrijd
tegen Smitshoek fout ging. “Smitshoek had toen
een veel betere ploeg”, blikt hij terug. “Meer
kwaliteit op bepalende posities en wij zaten in
een fase waarin we geen gekke dingen konden
doen. De groep was niet heel breed en ik kon niets
omgooien. We moesten het doen met die groep -
en complimenten aan de jongens - , want ze hebben
er voor geknokt. Die wedstrijd ging het mis,
maar die andere zes wedstrijden werden allemaal
gewonnen. Het kan een momentopname zijn
geweest. Het eerste van Smitshoek kan de dag
van hun leven hebben gehad. Vaak is het niveau-
verschil niet zo groot en dat is het aankomend
seizoen ook zo. Wij zullen niet veel beter of minder
zijn dan de andere teams. De wedstrijden
worden bepaald door momenten en dat heeft
te maken met de routine en de slimheid van én
het gokken van een team. Daarmee kan je een
wedstrijd net winnen of verliezen.”
Gevestigde naam
De hoofdtrainer van Sportlust ‘46 is ervan overtuigd
dat het eerste het in de hoofdklasse moeilijk
krijgt. “Met name tegen de ploegen die niet
zoveel zin hebben in aanvallen, maar die wachten
totdat wij een fout maken en die dat genadeloos
afstraffen. Dat kan je op dit niveau verwachten.
Het hoeven allemaal geen sublieme tegenstanders
te zijn die je treft, maar wel goed georgani-
seerde. Er zijn elftallen die helemaal niets doen.
Die wachten op bij voorbeeld een vrije trap,
scoren dan en winnen daarmee de wedstrijd. Ik
zou het verschrikkelijk vinden als trainer om zo te
moeten winnen, maar die ploegen zijn er wel. De
aantrekkelijkheid van het voetbal om naar te kijken,
telt voor mij ook mee. We zijn drie, vier keer
per week bezig met de wedstrijd en ik denk dat
een speler alleen maar beter rendeert als hij plezier
heeft in zijn spel. Als ik de jongens opdraag
om afbraakvoetbal te spelen, krijg ik sowieso al
ruzie met de helft van hen en de andere helft gaat
niet presteren. Plezier is hartstikke belangrijk. In
de hoofdklasse zit je wel op de grens van plezier
en spelen voor het geld. In de helft van de professioneel
ingestelde ploegen met een groot budget
vinden om die reden ieder jaar aanpassingen in de
spelersgroep plaats.”
Voor Agterberg is de naam van Sportlust in de
hoofdklasse gevestigd als zijn team in de eerste
drie wedstrijden zes tot negen punten weet te
behalen. “We kunnen niet vroeg genoeg beginnen
met winnen. De start is dus heel belangrijk. Qua
trainingsopbouw kan je in vijf weken tijd nooit
in topvorm zijn, maar we moeten er wel gelijk
staan. Hoewel: ik heb ooit een topseizoen gehad
bij Alphense boys, maar het begon dramatisch.
De eerste wedstrijd speelden we de tegenstander
helemaal van het veld, maar scoorden niet. Zij
komen een keer over de middellijn en scoren met
een afstandsschot. We komen zelfs met 2-0 achter
en met veel moeite werd het 2-1. Kortom, een
slechte start, maar we werden uiteindelijk kampioen
met dertien punten voorsprong op nummer
2. Het seizoen daarna gingen we door naar
de hoofdklasse. Een slechte start zegt dus niets.
Als we acht wedstrijden hebben gespeeld, weten
we een beetje hoe of wat. Er zijn geen makkelijke
tegenstanders in deze afdeling.”
Rendement
De spelers in het veld moeten het doen. De rol
van Agterberg is dat hij het maximale uit de spelers
moet halen. “Daar kan ik het verschil maken.
Voorop: iedere trainer is afhankelijk van zijn materiaal.
Als de spelers geen kwaliteit hebben, kan
je nog zo’n goede trainer zijn, maar dan heeft elke
trainer het moeilijk in de hoofdklasse. Ik heb de
afgelopen tijd bij de vereniging veel gehoord dat
13
Trainer Agterberg: “Als we acht wedstrijden hebben
gespeeld, weten we een beetje hoe of wat. Er zijn
geen makkelijke tegenstanders in deze afdeling.”
de groep goed is en er potentie is, maar ze redden
het steeds niet. Waar lag dat aan? Gebrek aan
kwaliteit? Of de manier van trainen, zonder andere
trainers daarin tekort te doen? Ik denk dat daar
een hoop winst te behalen valt. Kwaliteit is een,
maar als jij daar als trainer maar tachtig procent
van aanspreekt, behaal je nog niet het maximale
rendement. Ik moet ervoor zorgen dat de spelers
zich ervan bewust zijn wat de doelen zijn en dat
ze daar alles aan en voor moeten doen. Ik heb niet
het idee dat ze er met de pet naar gooien, maar
we moeten iets onoverwinnelijks gaan uitstralen.
>> Lees verder op pagina 17

Staat u ook nog steeds
op een wachtlijst?
Kinderdagverblijf
De Scheve Schuit
Dé opvang voor uw kindje!!
www.kdvdescheveschuit.nl
T. 0348 43 47 57
F. 0348 69 10 70
E. info@detruffel.nl
W. www.detruffel.nl

Vervolg van pagina 13
Het kan nog beter; met name bij thuiswedstrijden.
Het moet straks zo zijn dat clubs bang zijn
om hier te voetballen en dat is nog niet zo. Ik heb
het afgelopen seizoen hier een wedstrijd of tien
gezien, maar we hebben thuis redelijk wat punten
laten liggen. Het moet niet zo zijn dat clubs
hierheen komen en denken: ‘we gaan eens even
lekker drie punten pakken’. Dat zullen een hele
hoop clubs nu denken. Overal staan we nu te boek
als degradatiekandidaat nummer 1, omdat je
net gepromoveerd bent. We hebben het laagste
budget van de hoofdklasse. Ik lach daar om.
Budget is niet alles. Als de club met een hele grote
zak geld bij mij komt en mij de vrije hand geeft,
zoek ik het juist in jonge, nog niet gearriveerde
spelers. Die zijn leergierig, die willen ook het
maximale eruit halen. De groep die we nu hebben,
is dat en heeft potentie.”
Jeugd
Agterberg pleit voor een goede jeugdopleiding bij
de vereniging als Sportlust’46 op langere termijn
een rol van betekenis wil blijven spelen. “Sportlust
is een ploeg die óf maar in heel beperkte
mate óf geen spelers kan kopen. Daarom moet het
uit de jeugd komen. Jan Godee en ik zijn trainers
die de jeugd een kans geven. Bij Alphense Boys,
Argon en Elinckwijk hebben we dat ook gedaan.
Ik heb meegemaakt dat spelers via de A1 en het
eerste opklommen nu in de eredivisie spelen. Als
er bij Sportlust een goed speler bij de A1 zit, zit
hij ook zo bij het eerste. Wij zijn trainers die een
individu de kans geven, ongeacht leeftijd, naam
of achtergrond. Het gaat erom of je talent hebt.”
Op het gebied van de jeugdopleidingen zou er
nog veel kunnen verbeteren. “Ik vind het knap
dat zowel het eerste als het tweede hoofdklasse
spelen. Dat is nogal wat. Maar daarna komt er een
hele tijd niets. De A1 speelt vijf niveaus lager.
Er is voor de club nog heel veel te winnen bij de
jeugd. Eigenlijk moet je gewoon bij de D-tjes met
opleiden beginnen en de talenten daarbij begeleiden
tot het hoogst haalbare niveau. Dan heb je
het over een zeven- of achtjarenplan. Daarnaast
moet Sportlust, om zich op de korte termijn te
handhaven, meer aan scouting doen. Op dit gebied
kan Sportlust ook nog professionaliseren.
Jeugdspelers die weggaan, moet je in de gaten
houden. Waarom gaat iemand weg? Als hij lager
gaat voetballen, moet je er misschien een streep
door zetten. Gaat hij juist hoger voetballen, dan is
het iemand om wel in de gaten te houden. Als zo
iemand na twee jaar daar afvalt, is het een speler
die hier de boel kwalitatief omhoog kan trekken.”
Agterberg maakte dit voorjaar graag de overstap
naar de jubilerende vereniging in Woerden. “Ik
heb Sportlust leren kennen als een ambitieuze
voetbalclub en bij mij staat prestatie voorop. De
club heeft een grote achterban waarbij iedereen
zich betrokken voelt, van jong tot oud, van jeugdspelers
tot oude mensen en vrijwilligers. Hier telt
zowel het sociale aspect als de prestaties. De club
schurkte al een paar jaar tegen promotie aan. Ik
heb al een paar clubs getraind en ben eigenwijs
genoeg om te zeggen: “Ik stap erin, omdat het mij
mogelijk wel gaat lukken. Volgens mij moet je als
trainer ook zo in elkaar steken. Als je denkt dat
het je niet gaat lukken, moet je het niet doen.”
Agterberg overlegt voor de training met assistent-trainer Jan Godee. “Ik vind het knap dat zowel het
eerste als het tweede hoofdklasse spelen. Dat is nogal wat.” (foto: Bert van Elk)
Sportlust’46 Korfbal en Volleybal
Voor de naam Sportlust staan drie letters: ZSV. Die staan voor Zaterdag Sport Vereniging.
Sportlust heeft ook acht jaar lang, tussen april 1950 en juni 1958, een korfbalafdeling
gekend, met een eigen bestuur.
De grote initiator van de afdeling korfbal was de penningmeester van de voetbalvereniging, Cor
Vijfhuizen. Hij had tijdens de mobilisatie van 1939/1940 in Noordwijk kennisgemaakt met de
korfbalsportsport en toen er bij het bestuur van Sportlust werd gedacht aan een zaterdagsportvereniging
met meer dan alleen voetbal, stak hij zijn vinger op. Zo kon niet alleen het ledental
van de vereniging groeien, maar ook nog eens de dames meer bij de vereniging betrekken, vertelde
hij in 1986, ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan van de voetbalvereniging.
Er waren genoeg leden voor twee twaalftallen en in 1951 deed Sportlust-korfbal mee in de derde
klasse van de Christelijke Korfbalbond, afdeling Utrecht. De wedstrijden werden op het trainingsveld
van Sportlust aan ‘s Gravensloot gespeeld.
In de praktijk bleek, dat het hoofdbestuur z’n aandacht maar moeilijk over twee afdelingen kon
verdelen. Voetbal was en bleef het belangrijkste onderdeel. Daar kwam nog bij, dat er altijd een
tekort was aan beschikbare terreinen. Na 1956 bestond dat er steeds minder interesse was
van de zijde van de spelende dames. Volgens Vijfhuizen gaven zij in de praktijk de voorkeur aan
andere activiteiten op zaterdagmiddag, als naar de kapper gaan of winkelen. Ook liet de belangstelling
van het publiek te wensen over. “Alleen als we tegelijk speelden met Sportlust 1 stond
het vol langs de lijn. Tenminste… in de rust van het voetballen. Of als Sportlust een slechte wedstrijd
speelde dan wel dik klop kreeg. Dan vormde korfbal en goede bliksemafleider”, vertelde
Vijfhuizen in 1986.
In juni 1958 werd de korfbalafdeling opgeheven, omdat er geen spelende vrouwelijke leden meer
waren. In de kas zat nog 657, 24 gulden (ongeveer 264 euro) en dat ging naar de kas van Sportlust.
Volleybal
In 1957 heeft er ook korte tijd een volleybalafdeling bestaan bij de vereniging. Secretaris was
Henk Sleurink. Er werd buiten, in de open lucht, op het terrein gespeeld en daardoor kwam er
maar weinig van de wedstrijden terecht. Soms weken de twee heren- en het damesteam uit naar
de gymzaal van de toenmalige Emmaschool (nu de Willem van Oranje) aan de Boerendijk.
17

De Heeren Bouwmeester blijft hoofdjeugdsponsor Sportlust’46
Martin Oosterom sponsort
uit clubliefde
Dat hij Sportlust ooit zou gaan sponsoren, was eigenlijk niet meer dan logisch. Martin Oosterom, directeur van aannemersbedrijf De Heeren
Bouwmeester, is geboren en getogen in Woerden en opgegroeid met de club. Zijn wieg stond in de binnenstad, dus Woerdenser kan het niet.
Oosterom voetbalde tot z’n 33ste actief bij Sportlust en trainde daarna nog een paar jaar. Toen hij in een jaar tijd twee keer zijn ribben kneusde en
een meniscusoperatie moest ondergaan, werd het tijd om te stoppen en Sportlust’46 op een andere manier te gaan steunen.
“Ik vind het belangrijk dat ook de ouders bij de club
betrokken zijn.”
TEKST: BERT VAN ELK (Maghni Claeghe Producties)
FOTO: GERDA TOET
De stap om Sportlust te steunen was logisch voor
Oosterom, omdat hij er al meer dan twintig jaar
voetbalde. “Er is dus absoluut een band”, verklaart
hij. “Je bent er gevormd, hebt er je vrienden
gevonden en er dus een emotionele binding
mee. Lid zijn van een vereniging is ook iets sociaals.
Dat is voor mij het belang van Sportlust. Mijn
dochter heeft meegespeeld met de kampioenswedstrijd
van Dames 1. Op die wedstrijd kwamen
hordes mensen af, omdat men daar een binding
mee heeft. Vrienden en familie komen kijken en dat
geeft sfeer. Twee van mijn kinderen voetballen, dus
ik sta nog vaak langs de lijn. Ik kom ook regelmatig
bij het eerste elftal kijken. Daarin voetballen helaas
niet zoveel jongens uit de club zelf. Er moet meer te
halen zijn uit de jeugd van de vereniging.”
Op de vraag wat typisch is voor Sportlust moet
Oosterom even nadenken. “De gemoedelijkheid”,
zegt hij dan. “Het is een sociale club. Er is ook oog
voor de mensen die in de lagere elftallen spelen.
Zo bevorder je clubliefde, en die clubliefde
ontstaat als je van jongs af aan bij de club hebt
gespeeld. Ik vind het belangrijk dat ook de ouders
bij de club betrokken zijn. Dat vindt je terug bij
Sportlust. En daar doe je het voor.”
Restauratie
De betrokkenheid die Oosterom bij Sportlust
heeft, is ook typerend voor zijn dagelijks werk bij
zijn bedrijf ‘De Heeren Bouwmeester’. “Wij bouwen
en verbouwen, maar vooral: wij restaureren.
Wij zijn bouwmeesters, daarom heet het bedrijf
ook zo. We gaan voor bekwaamheid en kwaliteit.”
Oosterom werkte na zijn studie bij verschillende
bouwbedrijven, maar startte elf jaar geleden zijn
eigen bedrijf. “Het was niet moeilijk om die stap
te zetten. Binnen een jaar waren er zeventien
mensen in dienst. Je moet het hebben van je netwerk
en je contacten en als mensen bekend zijn
met je kwaliteit, gaat het vanzelf. Het begon met
de herbouw van oude boerderijen en andere restauraties.
Daar ligt mijn hart en dat heb ik vroeger
al gemerkt. Dan kun je op een mooie manier je
werk doen. Omdat het bedrijf ook goed was in de
betonbouw, werd daarvoor een aparte poot opgezet:
DHB-betonbouw (kelders, parkeergarages,
grote bedrijfsvloeren en dergelijke).”
18
Oosterom denkt met genoegen terug aan een
aantal projecten die zijn bedrijf heeft uitgevoerd
of nog uitvoert. “Bijvoorbeeld de Oude Kerk in
Amsterdam, waaraan we al vier jaar werken en
waar we de komende twee jaar ook nog bezig zijn.
Daarin zitten alle facetten van ons werk. We hebben
pas nog een nieuwe bladgouden engel met
trompet gemaakt en bovenop het dak geplaatst.
Onlangs zijn we aan de restauratie van de Heilig
Hartkerk in Breda begonnen. Ook een fantastische
klus. Daar is dertig jaar niets aan gedaan
en restauratie was hard nodig. Het is prachtig
om dat pand in de oorspronkelijke staat terug te
brengen, samen met de bijbehorende pastorie.
We doen ook veel onderhoud aan gebouwen op
landgoederen en buitenverblijven. Het gaat erom
dat je met die bewoners of beheerders een goede
relatie opbouwt. Die landgoederen zijn vaak
prachtig om te zien en om er te wonen. Zo hebben
we pas een poortgebouw gerestaureerd. Dat
kost twee ton voor iets waar je in een seconde onderdoor
rijdt. Maar ja, cultuurhistorisch is het wel
van grote waarde.”
Hoewel Oosterom graag bij Sportlust komt, ziet
hij voor zichzelf voorlopig geen rol weggelegd in
een officiële functie. “Er is weleens gevraagd of
ik een functie wilde vervullen, maar dat is niet te
doen met mijn bedrijf. Sponsoring is een goed alternatief.
Ik heb voor sponsoring van de jeugd gekozen,
onder andere in de vorm van sporttenues,
leidersjassen en tassen. Op deze manier ziet alles
er goed en professioneel uit. Dit is voor mij een
mooie uiting van clubliefde.”

Voorzitter Wim Stouthart:
Businessclub bindt bedrijven
aan Sportlust ‘46
Businessclubvoorzitter Wim Stouthart: “De
businessclub vindt het belangrijk als jongens met
ambities uit Woerden kunnen doorgroeien van
de F-jes naar eventueel het eerste. De businessclub
kan daaraan financiële ondersteuning leveren.”
Zorg ervoor dat de sponsors van Sportlust meer
betrokken raken bij de club. Dat was kort gezegd
de opdracht die Wim Stouthart, in het dagelijks
leven directeur/eigenaar van Stonecold Airconditioning
Services, meekreeg van Sportlustvoorzitter
Nico de Haan toen er vorig jaar werd
gesproken over de oprichting van een businessclub.
Doel: voor het einde van 2011 twintig leden
hebben. Tijdens de afgelopen zomerstop stond
de teller al op 27. Kortom, tijd voor een nadere
kennismaking met de jongste loot aan de stam
van Sportlust.
TEKST: BERT VAN ELK (Maghni Claeghe Producties)
FOTO’S: GERDA TOET
“Veel bedrijven steunen Sportlust weliswaar financieel,
maar er is weinig binding tussen club en
sponsors én de sponsors onderling voor of na een
wedstrijd. Er werd wel eens wat georganiseerd,
maar toen stelde iemand de vraag: ‘Waarom maken
we er geen businessclub van?’. Een beetje voetbalclub
heeft er een en zeker een hoofdklasser”, vertelt
voorzitter Wim Stouthart. “De businessclub
heeft als insteek: goed voor elkaar, de sponsors onderling
dus, en goed voor de club. Sportlust krijgt
minimaal de helft van de winst die we overhouden
en kan dat geld aan allerlei activiteiten binnen de
club besteden en met name voor de jeugd. De jeugd
heeft immers de toekomst! Het is hartstikke leuk
dat Sportlust hoofdklasse speelt. De businessclub
draagt daaraan niet alleen financieel, maar ook
sportief zijn steentje bij. De businessclub vindt het
ook belangrijk als jongens met ambities uit Woerden
kunnen doorgroeien van de F-jes naar eventueel
het eerste. De businessclub kan daaraan financiële
ondersteuning leveren.”
Volgens Stouthart is de businessclub een vorm van
business-to-business. “Je ontmoet elkaar en doet
zaken. Tevens doe je wat voor de vereniging. Zo’n
reclamebord plaatsen langs een veld: leuk, maar
doel is per wedstrijd met een aantal bedrijven bij
elkaar zitten. Niet in een aparte ruimte naast of boven
de kantine, maar juist in de kantine, tussen de
spelers en de leden. Sportlust is een familieclub en
door de businessclub kan je laten zien dat een deel
van de familie heel actief is binnen de club, maar
daarnaast ook nog eens zaken met elkaar doet.”
Casual businessclub
Groei alleen is niet het doel van deze nieuwe loot
aan de Sportluststam. “Een grote businessclub is
leuk, maar het gaat mij om een goede businessclub
met een grote diversiteit aan ondernemers die iets
voor elkaar kunnen betekenen”, aldus Stouthart.
“Lid zijn van de businessclub wil overigens niet
zeggen dat je niet om de andere leden heen kunt,
maar het gaat om het netwerk en de relaties die
je er opbouwt. We wilden bij het begin bedrijven
bij elkaar krijgen, de organisatie opzetten en voor
het eind van 2011, met de winterstop, twintig leden
hebben. Daar zijn we al ruim overheen gegaan.
Sportlust is naar de hoofdklasse gepromoveerd en
dat heeft veel publiciteit gegenereerd. We merken
dat er meer belangstelling is vanuit het bedrijfsleven.
Financieel kan de promotie naar de hoofdklasse
een enorme boost geven aan de businessclub en
dus ook aan Sportlust.”
Uiteindelijk wil Stouthart naar 75 of tachtig leden.
“Dat is haalbaar. De businessclub van Sportlust is
een casual businessclub. Het geeft de openheid
aan. Iedereen kan lid worden. Er zijn veel exclusievere
businessclubs; prima! Maar dit is meer ontspannen
en je leert elkaar als ondernemers op een
andere manier kennen. We gaan bij voorbeeld drie
tot vier keer per jaar met elkaar op pad. We hebben
pas een avond over sociale media gehad. Dat was
een combinatie van ontspannen bij elkaar zijn, er
iets van opsteken en eventueel ontspannen zaken
doen. Je leert van elkaar. We gaan binnenkort naar
Pitch and Put in Kamerik en daarvoor zijn veel aanmeldingen
binnen. Ook van mensen die nog geen
lid zijn, maar wel van de sfeer proeven. We houden
ook regelmatig avonden met goede sprekers. Op
zo’n bijeenkomst komt tussen de 120 en 150 man
af. Dat soort avonden zijn voor alle sponsors. Daarnaast
zijn er speciale avonden voor alleen de businessclub.
Aan het eind van het jaar gaan we in het
clubhuis iets doen voor de ‘winterkampioen(en)’:
‘winterstop treffen’.”
Ideeën
De businessclub krijgt volgens Stouthart geen eigen
ruimte naast of bovenop de kantine van Sportlust.
“Dat is een bewuste keuze, want we willen deel
uitmaken van de vereniging. We krijgen een eigen,
maar open deel van de kantine, met een eigen deur
19
naar buiten, dat dan weer wel. De businessclub
krijgt eigen statafels waaraan ze na de wedstrijd
een half uurtje met elkaar kunnen praten over bij
voorbeeld zaken. Het is de bedoeling dat daarna de
leden van de businessclub en de leden van de vereniging
gewoon in de kantine ‘vermengen’.”
Stouthart heeft nog voldoende plannen voor de
komende jaren. Nieuw is ook dat elk businessclublid
een creditcard met punten erop krijgt, waarmee
hij of zij dranken kan bestellen. “Je kunt de kaart
natuurlijk ook meegeven aan een klant van je, zodat
die ook met de club kan kennismaken. Er komt
tegenover de businessclub entree van de kantine
een digitaal scherm te hangen waarop de leden
van de businessclub hun bedrijf kunnen presenteren
in clips enige tientallen seconden. We gaan
met de businessclub ook op bezoek bij een andere
businessclub tijdens de uitwedstrijden. Een zeiltocht,
een wijnproeverij; er zijn nog veel andere
ideeën. Er kwam van een sponsor het idee een
veiling te organiseren en ik wil, bij voorbeeld, de
burgemeester vragen als veilingmeester. Dat doen
we bijvoorbeeld op een avond ter gelegenheid van
een team dat winterkampioen is geworden. We
kijken wel of veel mensen binnen kunnen krijgen
die willen bieden. Kortom: sponsors moeten door
de businessclub ervaren dat ze geen melkkoe zijn
van de club. Door de businessclub proberen we
de sponsors meer te betrekken bij Sportlust. En
natuurlijk telt ook de exclusiviteit.”
Sportlust is door de komst van de businessclub
weer en stuk professioneler geworden, stelt
Stouthart. “Elke op niveau spelende vereniging
heeft zoiets. Het is een middel om aandacht te creeren
voor de vereniging. Een club oprichten is niet
moeilijk, de boel gaande houden is dat wel, maar
daarin heb ik alle vertrouwen.”
De leden van de businessclub.

Mede-oprichter Piet Blonk blikt tevreden terug:
‘Ik zou het zo weer doen’
65 jaar geleden was hij er al bij: medeoprichter, voormalig speler van het eerste en bestuurslid (52 jaar lang) Piet Blonk. Niet meer zo kwiek als
destijds, volgt hij - inmiddels de tachtig ver gepasseerd - het wel en wee van zijn club nog altijd. Tijdens de kampioenswedstrijd op 15 mei hielden
zijn zoons hem op verzoek telefonisch op de hoogte. “We hebben bij de oprichting van de club nooit enig idee gehad hoe groot hij zou worden.
Dat ging heel geleidelijk. Steeds iets erbij. Het was nooit klaar. Dat was het leuke van Sportlust. Echt waar”, zegt Blonk terugkijkend naar het
begin van de club. “Ik zou het zo weer doen.”
Voormalig bestuurslid Piet Blonk: “Ik kijk op al die
jaren met genoegen terug en hoop dat het goed
blijft gaan met Sportlust.” (foto: Bert van Elk)
TEKST: BERT VAN ELK (Maghni Claeghe Producties)
FOTO’S: BERT VAN ELK, Archief PIET BLONK
In het najaar van 1946 stonden een paar jongens
op de Westdam in Woerden te praten over voetbal,
Ajax en Feyenoord en Woerden en VEP: Piet Blonk,
Cor Vijfhuizen, Gert Wesseling, Aart Blonk en Jan de
Leeuw. De uitkomst van de discussie was dat ze een
voetbalvereniging wilden opzetten. “Eentje die op
zaterdagmiddag speelde en niet op zondag, zoals
VEP en Woerden”, herinnert voormalig secretaris
Blonk zich. “Ik stelde voor om het er op de Christelijke
Jongemannen Vereniging (CJMV) over te hebben.
Die vergaderde op maandagavond in een gebouwtje
achter Concordia aan het Kerkplein. Dat hebben
we gedaan, maar de leiding van de CJMV was niet
enthousiast. Dat waren geen voetballiefhebbers.
Uiteindelijk stemde de voorzitter, H.A. Haaksman,
er mee in om voor enkele maanden voorzitter te
worden. We waren maar wat blij dat we hulp kregen
bij het opzetten van de vereniging.”
Er werd een oprichtingsvergadering gehouden in
Concordia en 21 liefhebbers meldden zich aan, bijna
voldoende voor twee teams. “Dat viel mij mee”,
vertelt Blonk. “We beseften nauwelijks waaraan we
begonnen. We hadden letterlijk niets. Het begon
ergens op te lijken, toen Cor Vijfhuizen met een
leren bal aankwam die hij had gekocht. Hij was een
groot voetballiefhebber, samen met zijn broer Gert.
Het volgende discussiepunt was natuurlijk waar er
moest worden gespeeld en dat werd het veldje net
over de Parijsebrug, waar nu het Kalsbeekcollege
staat. Voor de Tweede Wereldoorlog voetbalden we
als jochies op een trapveldje, dat net voor de Parijsebrug
lag. Gewoon met een paar vriendjes tegen
een paar jongens uit een andere wijk van Woerden.
Na afloop zongen we dan: ‘een nul is niks, twee nul
is wat, we hebben met vijf nul de zak gehad’. Ach
ja, toen waren we een jaar of twaalf, dertien”, lacht
Blonk. “Maar het werd dus het veldje net over de
brug en dat was precies groot genoeg om een wedstrijd
op te spelen. Het was eigenlijk gewoon een
kaal stuk grond met hier en daar een graspol. We
hadden toestemming van de gemeente. Er was iemand
die voor een rijksdaalder (ongeveer 1,15 euro)
per week met een stoffer de lijnen op het veld kalkte.
In het begin hadden we letterlijk niets en legden
we onze jassen op een hoop bij wijze van doelpalen.
Maar dat was een onhoudbare situatie. We wilden
doelen maken, maar het trapveldje mocht echter
door iedereen worden gebruikt. Daarom hebben
we gaten gegraven en Cor Vijfhuizen, die een
goede timmerman was, maakte de kokers we in de
grond ingroeven. In die kokers konden de doelpalen
staan. Voordat je die palen erin zette, moest je vaak
eerst die kokers weer leeghalen, want andere jongens
gooiden er van alles in.” De doelpalen en de lat
werden na de wedstrijden opgeslagen op het nabij
gelegen gemeente-erf. “Als we moesten voetballen,
wilde iedereen die de palen wel halen, maar na
afloop wilde iedereen snel naar huis. Dan liepen altijd
dezelfde mensen te sjouwen. Je moest al gauw
twaalf man hebben om al die palen weg te brengen.
In het begin waren er ook nog geen netten voor de
doelen. Die zijn er pas op ‘s Gravensloot gekomen.”
Nieuw veld
Kleedkamers waren er niet in die beginperiode, herinnert
Blonk zich. “De scheidsrechter mocht zich
bij de buren, de familie Jonker, omkleden, maar de
spelers moesten hun kleding ergens in een hoek
van het veld neerleggen en later in de garage van de
vuilnisauto’s aan een spijker in de muur ophangen.
Dat in het begin je kleding nat werd als het regende,
vond niemand erg. Als het nodig was, sprongen er
ook mensen in de Singel om de bal te pakken als die
in het water lag. Totdat de bal uit het water werd
gevist - soms pas ter hoogte van de oude algemene
begraafplaats op de Hoge Wal - lag de wedstrijd stil.
Wat moest je anders? Zoveel ballen hadden we niet
toentertijd.”
En dan, met en vleugje weemoed: “Het was echt een
leuk gezicht, als je op de Parijsebrug stond en zo op
het veld keek. Maar ja, dan ga je wel denken: ‘Het is
niet de bedoeling dat we hier blijven’. Daarom zijn
20
we in 1949 naar ‘s Gravensloot gegaan. Dat wilden
we zelf graag, omdat het trapveldje niet voldeed.
´s Gravensloot was een enorme verbetering. We
hebben het terrein via de gemeente gekocht. De
gemeente wilde er aan meewerken en is ons altijd
goed gezind geweest, net als toen we dertig jaar
later naar Cromwijck gingen. ‘s Gravensloot was
een eind lopen voor de bezoekende teams, die in
die tijd altijd met de trein kwamen. Tegenwoordig
komt iedereen met de auto. Het veld dat we aan ‘s
Gravensloot kregen, werd door een hele lange sloot
in tweeën gedeeld. Die moesten we op onze kosten
laten dempen. Aannemer Severs uit Linschoten
deed dat en draineerde het terrein. Wij moesten
de graszoden erop leggen.” Er bleef een klein stuk
grond over en daarop is een paar jaar gekorfbald.
“En er is een houten keet op het terrein gezet, die
als kleedkamer en kantine dienst deed: zo’n vijf jaar
na de oprichting. In september 1949 hebben we het
in gebruik genomen. We waren heel trots. Dat is ook
altijd het leuke geweest: het ging met Sportlust
steeds hogerop. Je zag het groeien. Elke keer kwam
er weer een uitbreiding: van een naar twee velden,
een stenen kantine en een trainingshal erbij. Die
trainingshal was - zeker voor een amateurclub - in
de jaren zestig bijzonder, omdat we daardoor ook ‘s
winters konden trainen. De hal hebben we niet zo
lang gehad. Het was jammer dat we die niet konden
meenemen, toen we naar Cromwijck gingen verhuizen.
Hij was nog lang niet aan vervanging toe.”
Financiën
Sportlust had in de persoon van Cor Vijfhuizen een
uitstekend penningmeester, weet Blonk. “Hij was
niet alleen zuinig als het om geld ging, maar ook
creatief. De bouw van de kantine en de aanleg van
de velden kostte veel geld. We hebben in de jaren
vijftig een keer speciale Sportlustasbakken en -luciferdoosjes
verkocht om geld bijeen te brengen
voor het nieuwe terrein aan ‘s Gravensloot. Vanaf
toen hielden we ook jaarlijks de fancy fair tijdens
de Koeienmarkt en dat was een gouden greep. Eerst
hielden we die in Concordia en later in een tent bij
het stadhuis aan de Westdam. De animo ervoor is
een stuk minder geworden, omdat er nu geen goede
plek meer voor is.”
Het bestuur sprokkelde zo en op veel andere manieren
de benodigde gelden bij elkaar. “We hadden het
af en toe over hele grote bedragen. Zeker als je weet
dat de contributie een kwartje per maand bedroeg
en iedere maand moest worden opgehaald. We hadden
in de jaren zestig geluk met iemand als Van
Halm in het bestuur. Een fijne vent, die veel voor
de club heeft gedaan. Van Halm heeft de tribune
bij het hoofdveld op de Josef Israëlslaan neergezet.

Voor veel Sportlusters een bekend beeld: de entree
naar het sportveld aan de Josef Israelslaan.
(foto: archief Piet Blonk)
De jaarlijkse fancy fairs waren tot in destijd goed
voor veel inkomsten van de vereniging
(foto: archief Piet Blonk).
Een bijzonder trekje van hem: hij wilde altijd dat we
elkaar met meneer aanspraken in het bestuur. Ook
de leden hadden maar meneer te zeggen.”
Conflicten zijn er in het bestuur van de voetbalvereniging
nooit geweest, stelt Blonk. Hooguit was af
en toe een verschil van mening: “Cor is een keer
boos geweest, omdat het bestuur in zijn afwezigheid
er mee had ingestemd dat ik telefoon kreeg.
Op zaterdag werd ik de hele dag gebeld door zowel
leden, als andere clubs en moest gewoon bereikbaar
zijn. Cor vond het maar niets. Zijn zuinigheid heeft
veel opgeleverd voor de club.”
Blonk kan zich niet goed herinneren waar de naam
Sportlust vandaan komt. “De naam is pas na enige
tijd ontstaan. “We hebben ons als Sportlust aangemeld
bij de Goudse Voetbalbond, maar al snel
moesten we de naam veranderen in Sportlust ‘46,
omdat er al een voetbalclub met de naam Sportlust
bestond in Glanerbrug bij Enschede.”
Gezelligheid
Blonk heeft noch van het oprichten van de club,
noch van de 52 jaar die hij in het bestuur zat, spijt.
“Ik vond het altijd leuk. Net als Cor. Nu gaat Sportlust
naar de hoofdklasse. Wat moet je feitelijk nog
meer als club? Het lijkt wel of alles kan. Nu weer
de aanpassingen in het clubhuis. Je ziet de vereniging
groeien. Daar kijk ik met genoegen op terug.
Van niets naar iets groots in 65 jaar. De club hoeft
van mij niet veel groter meer te worden. Zes velden,
een mooie tribune, goede kleedlokalen. Dit is
prachtig. Vroeger werd alles met eigen geld bekostigd,
afkomstig van de fancy fair en de lootjes van
een dubbeltje. Dat leverde altijd flink wat op, want
met alleen contributie redden we het niet. De reclameborden
liepen ook goed. Wat het opleverde, verschilde
per bedrijf. Je moet het tegenwoordig groter
aanpakken, zoals Jan van den Heuvel doet. Anders
redt je het niet. Ik vind, net als hij, dat er in het
Het clublied van Sportlust
In de archieven van voormalig bestuurslid en medeoprichter Piet Blonk bevond zich ook een
in vieren gevouwen, versleten A4-tje, met daarop het lang vergeten clublied van Sportlust.
Het papier was dermate slecht op de vouwen, dat niet alle tekst meer leesbaar was. De tekst is
volgens Blonk waarschijnlijk in 1950 door stadsdichter avant-le-lettre Steven de Zoete geschreven,
omdat in de tekst sprake is van de pas opgerichte korfbalafdeling. Die heeft bestaan van
april 1950 tot juni 1958.
Of het lied veel is gezongen, kan Blonk zich niet meer herinneren.
Het clublied van Sportlust
(wijze Piet Hein)
I.
De Sportlust familie (die is op reis/is bij elkaar)
En zitten gewoon te springen
Om met elkander (hier in de zaal/hier in de bus)
Een Sportlust-lied te zingen.
Sportlust, Sportlust
Ik zing van jou met lust,
Sportlust ik hou van jou
Sportlust ik blijf je altijd trouw
Sportlust ik blijf je altijd trouw
II.
U kent toch wel onze voetbalclub
Die Sportlust is geheten
Wij spelen zaterdags dat spel
Om elkanders kracht te meten.
Sportlust, Sportlust
Draagt deze naam gerust
Je kleuren zijn rood en wit
We weten ook wel dit
Dat er bij Sportlust pit in zit!
Dat er bij Sportlust pit in zit!
III.
Er heerst toch wel een goede geest
Onder alle Sportlust vrinden
Dat oud en jong en klein en groot
Het best met elkander vinden
De sport, de sport
Waardoor je lenig wordt
We schoppen met de bal
En geven ‘m een knal
En staan ook steeds voor Sportlust pal
eerste elftal meer eigen spelers moeten meedoen.
Anders heb je een ‘vreemd’ elftal. Vroeger was alles
eigen kweek. Je had wel eens een overschrijving,
maar dat waren uitzonderingen. Ook heel belangrijk:
we moeten steeds voldoende vrijwilligers vinden
om alles draaiende te houden.”
Sportlust is drie jaar geleden uitgebreid met damesvoetbal.
“Dat was destijds ondenkbaar. Ik was
er ook niet voor. We hebben ooit een paar jaar een
korfbalafdeling gehad, omdat er liefhebbers voor
waren en ook korte tijd een volleybalafdeling.
Voetbal en korfbal bij elkaar in de vereniging was
behelpen. Het bestuur moest zijn aandacht over
twee sporten verdelen. Dat werkte niet. Wat het
bijzondere aan Sportlust is? De gezelligheid en gemoedelijkheid.
We zijn niet zo erg fanatiek; nou ja
hooguit gezond fanatiek. Ik kijk op al die jaren met
genoegen terug en hoop dat het goed blijft gaan
met Sportlust. Er is genoeg jeugd en daarom hoe-
21
IV.
De pas opgerichte korfbalclub
De dames en de heren,
Die spelen ook in Sportlust-geest
Om ‘t korfbalspel te leren
Dame of heer
Je trekt maar snel van leer
Het hele twaalftal
Je gooit maar met de bal
Totdat hij door de mand heenval’
Totdat hij door de mand heenval’
V.
Sportlust, dat is toch maar je club
Om zich te amuseren;
Het is de club waar je de sport
Die je ook wilt, kunt leren.
Doelman, aanval
Wat je ook wezen zal
Of je trapt of dat je gooi’
De sport is altijd mooi
Leve de sport de sport a hoy
Leve de sport de sport a hoy
VI.
Spelers van voet- en korfbalclub
Wilt p je tellen passen
Voetbalers, doet vooral je best
Op naar een hogere klasse
Sportlust, Sportlust
Wees van jezelf bewust
Zit niet zo gauw in nood
Je wordt wel eenmaal groot
Leve de club van ‘s Gravensloot
Leve de club van ‘s Gravensloot
ven we niet bang te zijn voor de toekomst. Ik zou
het zo weer doen. Ik heb het in elk geval naar mijn
zin gehad. Het is een deel van mijn leven.”
Een beeld uit het prille begin van Sportlust: een
wedstrijd op het veld aan de Van Kempensingel.
De bomen op de achtergrond horen tegenwoordig
bij het Brediuspark. (foto: archief Piet Blonk)

Beroemde Sportlusters
Iedere voetballer droomt ervan als hij - of zij - de eerste schreden op een voetbalveld zet: prof worden. Sommigen redden het en vertrekken bij
Sportlust’46 om na een aantal jaren weer terug te keren bij de club waar ze begonnen. Op deze pagina twee Sportlusters, die vertrokken en weer
terugkeerden.
Arjan Hijkoop: ‘Als je het wil bereiken, ga er dan voor’
"Mijn naam is Arjan Hijkoop. Ik ben lid geworden
van Sportlust ’46 toen ik acht 8 jaar oud was
en de club nog aan de Jozef Israëlslaan in
Woerden was gevestigd. Twee velden en een
klein trainingsveldje erachter.
Ik heb alle jeugdteams doorlopen en mocht op
m’n achttiende jaar (in 1978) naar het eerste van
Sportlust. In de winter van dat seizoen verhuisden
we naar Sportpark Cromwijck en werden we
kampioen van de Goudse Bond (tegen Linscho-
René Spanjerberg: ‘een echt familiegevoel’
“Mijn naam is René Spanjerberg. Ik ben 42 jaar,
samenwonend met Edith en vader van een zoon
(Jur) van bijna 4 en een dochter (Noor) van 6
maanden.
Ik ben op 8-jarige leeftijd begonnen met keepen
bij Sportlust en heb met veel plezier de jeugdafdeling
bij de club doorlopen. Op mijn zeventiende
maakte ik mijn debuut in het eerste elftal, dankzij
Eldert Nieuwpoort die het toch maar aandurfde
om een jong broekkie in de goal te zetten. Het
eerste speelde toentertijd in de tweede klasse en
dat is vandaag de dag te vergelijken met de eerste
klasse aangezien er nog geen hoofdklasse was op
de zaterdag.
ten) en promoveerden we naar de 4e klasse onder
leiding van Ruud Bos, onze people manager.
Na dat eerste jaar in het eerste van Sportlust
mocht ik bij FC Utrecht komen voetballen. Han
Berger kwam bij ons thuis praten over een contract.
Niks geen zaakwaarnemers, maar gewoon
met m’n ouders. Ik kreeg m'n eerste autootje van
de club. Heel handig om na school te gaan trainen,
en dat vier keer in de week. Mijn contract was 800
gulden in de maand. Naar huidige begrippen misschien
niet veel, maar ik was er apentrots op.
Ik heb er twee prachtige jaren meegemaakt met
Robbie de Wit en Jan Wouters. Voetballen in De
Kuip en het compleet afleggen tegen Frank Rijkaard
in de een op een duels tegen Ajax.
Helaas was m'n lichaam niet opgewassen tegen
het vele trainen en moest ik na twee jaar afhaken.
Terug naar Sportlust en via de nacompetitie promoveerden
we naar de derde klasse. Het eerste
van Sportlust onderging onlangs een horrorscenario
tegen ’s Gravenzande. Wij maakten toen
iets soortgelijks mee. De laatste wedstrijd moesten
wij winnen bij DSS en onze concurrent Haaften
mocht niet winnen van Monster. Wij stonden
tien minuten voor tijd met 1-0 achter en Haaften
stond in de rust met 4-1 voor. Weg promotie,
zo leek het. Maar niets was minder waar. We
scoorden in blessuretijd de 1-2 (door Sjon van de
Kreeke) en Haaften liet het tot 4-4 komen. Ik kon
mij goed voorstellen wat de spelers van het eerste
op 15 mei hebben meegemaakt en welk feest
er dan losbarst. Geweldig, dat vergeet je je leven
lang niet meer.
We zijn daarna nog gepromoveerd naar de tweede
klasse, vergelijkbaar met nu de eerste klasse, omdat
er in die tijd nog geen Hoofdklasse was.
Later heb ik nog mooie jaren meegemaakt met
onder andere René Spanjerberg, Jos de Groot en
Eldert Nieuwpoort als trainer. Het was ook de re-
Dat jaar heb ik enorm veel geleerd. Niet alleen als
keeper, maar ook zeker als mens.
Eldert was een trainer die je enorm veel vertouwen
gaf, maar ook het gevoel dat je er hard voor
moest werken om het maximale uit je talent te
halen. Die les heb ik in mijn ontwikkeling als mens
altijd onthouden.
Na een seizoen in het eerste ben ik via Nol de
Ruiter bij FC Utrecht terechtgekomen en heb daar
een jaar in het C-team gespeeld met onder andere
Jan van Halst en Edwin de Kruijf. Daarna ben ik weer
terug gegaan naar het oude nest en heb tot mijn
28ste in het eerste gespeeld. We werden twee keer
kampioen en promoveerden naar de eerste klasse.
22
den dat ik het René zo gunde om enkele maanden
geleden als interim-trainer het succes te beleven
met het eerste.
Het succes in onze tijd kwam voort uit de vriendschap
binnen het team: allemaal jongens met een
Sportlust-verleden en een vriend (Ruud Bos) als
trainer. Met een groot deel van de ploeg hebben
we nog steeds veel contact. Zo spelen we al 22
jaar zaalvoetbalcompettitie met good olds als
Kees Bons, Ben Eling, Erik Uitenbogaard (de vader
van Jorn!), Jan Gras en Gerard Dorrepaal. Allemaal
boven de vijftig en de we winnen nog steeds onze
wedstrijden.
Tegenwoordig ben ik als leider actief bij de jeugd,
eerst als trainer en later als leider. De laatste twee
jaar zijn we kampioen geworden met de C1 en de
B1. Ik probeer de jongens bij te brengen, dat je je
moet focussen op het maximale als dat bereikbaar
is. Kampioen worden, draag je je hele leven
bij je en pak het dan ook als je het kunt bereiken.
We streven ernaar dat er over enkele jaren vier of
vijf spelers uit de huidige B1/A1 in het eerste van
Sportlust spelen. Herkenbaarheid in het eerste,
hoewel de stap naar het eerste voor onze jeugd
veel moeilijker is dan enkele jaren geleden. Toch
geloof ik erin: kijk maar eens naar onze buren VV
Montfoort. Als je het wil bereiken, ga er dan voor.
Het zijn de mooiste jaren uit je voetballeven.
Ik feliciteer Sportlust met haar 65-jarig jubileum.
Laat het een mooi jaar worden in de hoofdklasse.
Wij hopen met de B1 het goede voorbeeld te geven.
Ik heb diep respect voor alle mensen die de
vereniging al jaren achtereen "dragen". De vrijwilligers
zijn onmisbaar en onbetaalbaar. Allemaal
veel succes toegewenst bij de mooiste club uit
het Groene Hart.
Arjan Hijkoop"
Daarna ben ik naar Argon zondag gegaan (hoofdklasse
A). Ik wilde toch nog een keer kijken of
ik het niveau van hoofdklasse aankon en ben
er trots op dat ik dat bereikte. Onder Ton du
Chatinier werden we kampioen in de hoofdklasse
en dit is achteraf mijn beste periode geweest als
keeper.
Na vier jaar ben ik weer terug gegaan naar Sportlust,
omdat ik nog een paar jaartjes bij mijn club
wilde spelen en om daarna te stoppen met selectievoetbal.
Na een jaar echter, belde Du Chatinier
mij op met de vraag of ik tweede keeper wilde
worden bij Elinkwijk (hoofdklasse A). Ik heb dat na
lang nadenken gedaan, omdat ik Ton een gewel-

dige trainer vond. Het tweede en derde seizoen
bij Elinkwijk ben ik eerste keeper geweest.
Toen Sportlust mij via Ruud van Doornik vroeg
of ik keeperstrainer wilde worden, hoefde ik daar
niet lang over na te denken. Ik was inmiddels op
leeftijd en na 21 jaar selectievoetbal vond ik het
wel mooi geweest. Sportlust is altijd mijn club
gebleven en dit vormde een ideale kans om mijn
ervaring als keeper over te brengen op de keepers
van Sportlust.
Als je mij vraagt: ‘wat is nou het Sportlustgevoel?’
kan ik daar, denk ik, wel een goed antwoord op geven,
omdat ik ook bij andere clubs in de keuken
heb gekeken. Vooropgesteld: Argon en Elinkwijk
zijn geweldige clubs waar alles tot in de puntjes
voor de spelers is geregeld. Wel is het zo dat op
dat niveau alles wat ‘zakelijker’ is dan dat ik gewend
was bij Sportlust. Ik was ook niet gewend
om eerst aan mijzelf te denken en dat heb ik daar
wel moeten doen om in de basis te komen. Uiteindelijk
hoort dat wel bij het niveau waarop je
speelt, maar ik heb dat gevoel bij Sportlust nooit
gehad.
Voor mij heerst er bij Sportlust een echt familiegevoel.
Ik denk dat je ook daarmee op een hoog
niveau kunt presteren. Wel is het belangrijk dat
prestatie en recreatie goed samengaan en dat
vergt soms wat aanpassingen van beide kanten.
Ik zou het trouwens geweldig vinden als er vanuit
de jeugd meer doorstroming naar de selectie
zou zijn en ben ook zeer blij dat er gediplomeerde
trainers zijn gecontracteerd. Samen met het
Jeugd Opleidings Plan moet dit voor succes en een
herkenbaar eerste elftal zorgen. Ik vind het heel
bijzonder dat deze grote club draait op ontelbaar
veel vrijwilligers en ook mede daardoor Sportlust
een begrip begint te worden in de regio.
Kortom, als presteren en recreëren goed samengaan,
ben ik ervan overtuigd dat Sportlust een
club is, waar iedereen enorm trots op kan zijn!!
René Spanjerberg”
Feestavond
Om 20.00 uur ‘s avonds startte voor alle leden en
donateurs van Sportlust in de kantine een grote
feestavond met medewerking van drive-in discotheek
De Gertons. Met veel soorten muziek, een
lichtshow, bellenblaas- en rookmachine werd van
de avond een waar feest gemaakt.
Sponsoravond
Vrijdag 14 oktober was bestemd voor de sponsors
van Sportlust. Speciaal voor hen kwam
ex-international en voormalig onderwijzer Hans
van Breukelen naar Sportlust. Van Breukelen
werd voornamelijk bekend als voormalig keeper
van FC Utrecht, PSV en natuurlijk het Nederlands
elftal. Hij wordt nog altijd als een van de beste
Nederlandse keepers ooit beschouwd. Daarnaast
was hij een van de belangrijkste spelers van het
Nederlands elftal dat in 1988 Europees kampioen
werd in toenmalig West-Duitsland. Van Breukelen
speelde een belangrijke rol door in de finale een
strafschop te stoppen. Door dat beslissende moment
werd hij bekend als een echte strafschoppenspecialist.
Van Breukelen kwam in totaal tot
73 interlands.
Hij was en is ook actief buiten het voetbalveld
als vakbondsleider, presentator van een voetbalquiz
en schreef hij zijn autobiografie. In 1994
begon zijn carrière in het bedrijfsleven: hij werd
directeur van Breecom (een filiaalketenbedrijf
in retail), was directeur technische zaken van FC
Utrecht en hield zich bezig met management consultancy
op het gebied van personeel en organisatie.
Hans van Breukelen is in staat geweest zijn
persoonlijke en teamsuccessen te vertalen naar
mensen en organisaties. Hij gelooft heilig in het
betrekken van mensen bij oplossingen: “Mensen
weten precies wat er nodig is om doelstellingen
te realiseren. Maak gebruik van die kennis en
coördineer die meningen. Draagvlak en betrokkenheid
zijn de basis van succes in organisaties”,
stelt hij op zijn eigen website.
Van Breukelen gebruikte voetbal als metafoor en
vertelde hoe ondernemers meer uit hun bedrijf
kunnen halen door de motivatie van medewerkers
te verhogen en de efficiëntie te verbeteren.
Kernwaarden voor Van Breukelen zijn inspiratie,
samenwerking, inleving, vakbekwaam en resultaat
gericht.
23
>> Vervolg van pagina 3
De prijzen:
1e prijs > Dames-/Herenfiets
2e prijs > LCD Flatscreen TV
3e prijs > Panasonic 3D Blue Ray set
4e prijs > Toshiba Laptop
5e prijs > AEG wasautomaat
En vele andere prijzen!
Terug van weggeweest: de traditionele loterij
van Sportlust. De Trekking vindt tijdens de
najaarsmarkt plaats.
Op deze avond werd ook de jubileumkrant gepresenteerd
die speciaal voor het 65-jarig bestaan
van Sportlust werd gemaakt.
Loterij
Speciaal voor het 65-jarig bestaan van de vereniging
wordt een succesnummer van vroeger van
stal gehaald: de bekende loterij. De prijsuitreiking
vindt woensdag 26 oktober om 20.00 uur geheel
in stijl plaats op de Koeienmarkt in de Sportlusttent.
Hans en Trudy Wilkes hebben de organisatie
op zich genomen. Geheel conform de traditie,
hebben alle leden een boekje met daarin vijftig
loten gekregen met als doel die te verkopen. Alle
leden die vijf boekjes verkopen, krijgen de bekende
slagroomtaart. Alle boekjes moeten uiterlijk
15 oktober weer zijn ingeleverd. Een greep uit
de te winnen prijzen: eerste prijs een dames- of
herenfiets, tweede prijs een LCD Flatscreen TV,
derde prijs een Panasonic 3D Blue Ray set, vierde
prijs een Toshiba Laptop en vijfde prijs een AEGwasautomaat.
Wedstrijd tegen een betaald voetbalorganisatie:
Volgend jaar maart of april is het de bedoeling
dat het eerste elftal van Sportlust een wedstrijd
speelt tegen een aansprekende club uit het betaalde
voetbal. “In het najaar wordt het te vroeg
donker om de wedstrijd te houden”, stelt organisator
Dirk van Oudenallen. “Daarom is dit evenement
naar volgend jaar verschoven.” Welke team
naar Woerden komt, wordt daarom later bekend
gemaakt.
De Jubileumcommissie die de festiviteiten heeft georganiseerd. V.l.n.r.: Koos Lamboo, Johan Eijgendaal,
Trudy Wilkes, Dirk van Oudenallen, Wim Cnossen en Bert van Elk. Commissielid Hans Wilkes ontbreekt
op de foto. (foto: Gerda Toet)

Tel.: 0348 - 42 43 43
WWW.STONECOLD.NL
Businessclub Sportlust’46
Wordt nu lid!!
info@bcs46.nl
Goed voor elkaar
Openingstijden:
Maandag gesloten
Dinsdag 08.30-18.00
Woensdag 08.30-18.00
Donderdag 08.30-18.00
Vrijdag 08.30-21.00
Zaterdag 08.30-16.00
Molenvlietbrink 246
3448 HS Woerden
T 0348-434178
www.rijwielhandeldewit.nl

’Opa’ Jan kan geen dag
zonder Sportlust
Opa Jan: “Ik vind het belangrijk, dat de jeugd fatsoen krijgt bijgebracht.”
Je kunt hem erin uittekenen: zwarte trainingsbroek,
rode Sportlustjas en natuurlijk met
een Sportlustpet op het hoofd: ‘Opa’ Jan van
der Schaft (77). Een paar keer per week en als
het even kan dagelijks, is hij op het complex
aan de Waardsebaan te vinden. Zeker in het
weekeinde, als de velden worden bevolkt door
de vele teams, wandelt hij van elftal naar elftal
en heeft voor iedereen een vriendelijk woord.
Een portret van een erelid en een van de oudste
vrijwilligers van Sportlust.
TEKST: BERT VAN ELK (Maghni Claeghe Producties)
FOTO: GERDA TOET
Goedmoedig wandelt Opa Jan wekelijks over de
velden van Sportlust. Alsof hij er altijd al heeft
rondgelopen. Dat is natuurlijk niet zo, maar met
vijftig jaar komt hij toch een eind in de goede
richting. De in 1934 geboren Van der Schaft zette
eind jaren vijftig, begin jaren zestig van de vorige
eeuw zijn eerste schreden op het terrein van
de voetbalvereniging. Wanneer het was, weet
hij niet meer: wel hoe hij bij de zaterdagsportvereniging
terecht kwam. “Ik woonde nog bij
mijn ouders in, in Tienhoven en verhuisde naar
Woerden, toen de firma Siero een schilder vroeg.
Ik werd vrijwel gelijk lid van Sportlust. Waarom?
Ik ben Nederlands-Hervormd en hoorde de verhalen
over de andere clubs: VEP was rooms-katholiek
en Woerden algemeen en dus ging ik naar
Sportlust. De club had toen nog niet zolang een
veld aan de Josef Israëlslaan. Ik voelde mij gelijk
thuis en dacht: ‘Hier moet ik wezen.’”
Vrijwel direct na zijn aanmelding als lid is Van
der Schaft als keeper in een elftal gaan spelen en
hield het onafgebroken tot zijn 57ste vol. “Toen
brak ik mijn pols en was het afgelopen.” Lachend:
“Anders had ik nu nog wel in de goal gestaan.”
Van der Schaft is ondanks zijn leeftijd nog altijd
een gedreven man, bij wie het niet alleen om de
sport gaat. “Ik vind het belangrijk, dat de jeugd
fatsoen krijgt bijgebracht. Bij Sportlust gebeurt
gelukkig weinig rottigheid. Ik denk dat de christelijke
achtergrond toch daarin een rol speelt. Niet
dat ik zo fijn ben, maar ik ben erin grootgebracht
en dat probeer je die kinderen ook een beetje bij
te brengen. Ik praat met de leden over van alles.
Niet alleen over persoonlijke zaken, maar ook over
het voetbal en geef ze aanwijzingen.” Er is veel
veranderd in een halve eeuw; dat weet hij ook
wel. “Vroeger waren de mensen veel zuiniger op
het materiaal. Je kreeg per team twee ballen mee
en die bracht je ook terug aan het eind van het
seizoen. Kom daar nu eens om. Ik heb gezien, dat
na de training jongens met de bal onder hun shirt
vertrokken. Niet hun eigen bal, maar een blauwwitte
van Sportlust. Ik heb gezien dat ze ballen
over het hek schopten en aan de andere kant de
vriendjes klaar stonden om ze mee te nemen.”
Schilder
Van der Schaft is bij Sportlust beroemd om zijn
schilderwerk. Al in notulen uit de jaren zestig
wordt zijn naam genoemd als het om schilderen
gaat en nog altijd - maar tegenwoordig met de
25
hulp van zijn zoon - zorgt hij ervoor dat de panden
van Sportlust strak in de lak zitten. “Schilderen
word ik nooit zat”, zegt hij. “Het is de mooiste
hobby die er is. Zo zie ik het. Je vindt bij de club
echt geen rot plekkie in het hout.” Van der Schaft
is altijd betrokken geweest bij het onderhoud aan
de gebouwen en ook de afgelopen zomermaanden
stond er weer veel op stapel. “Het werd via
een schildersbedrijf gedaan, maar ik kreeg de leiding
over de stagelopers. Dat heb ik altijd gedaan.
Altijd met jongeren gewerkt en dat is het allerleukste.
Om half acht beginnen en dan de hele dag
doorgaan. Daar word ik niet moe van.”
De jeugdafdeling van Sportlust is enorm gegroeid.
Lachend: “De kids zijn voor mij. Gelukkig
zijn die kinderen ook altijd blij als ik er ben; net
als de ouders. Ik kom ‘s woensdags altijd naar
de trainingen. De afgelopen winter was het verschrikkelijk
koud en een heel stel van die moeders,
sommigen met een kinderwagen, stond buiten
langs de lijn bij de trainingen te blauwbekken
in de hagel en de regen. Ik heb de sleutel van de
commissiekamer en toen heb ik gezegd: ‘Nu gaan
jullie in de commissiekamer zitten en dat verandert
niet meer’. Dat kon ik niet aanzien. Sportlust
is een fatsoenlijke club en die mensen buiten
laten staan, zo werkt het niet. Ik heb tegen ze gezegd:
neem maar een bakkie koffie. Toen er later
opmerkingen over kwamen heb ik gezegd: je kunt
van mij die 100 euro wel krijgen, maar die meiden
gaan naar binnen! Dat hoort bij Sportlust; het is
een grote familie voor mij.”
Zijn hart ligt bij de puppies. “Echt geweldig! Daar
begint de voetbalopvoeding van kinderen. Zolang
de jeugd op de velden loopt en sport, hangen ze
niet op de straat rond. Voetballen is discipline
en opvoeding. Door je positief op te stellen, zijn
mensen ook aardig voor jou.”
Opa Jan gaat ook altijd even bij de Dames kijken als
ze thuis spelen. “Ook als het eerste thuis speelt.
Die meiden vinden het fantastisch als ik er ben.
Toen ze kampioen werden, was ik erbij. Toen ik bij
Sportlust kwam, was er van damesvoetbal echt
nog geen sprake. Dat is pas de laatste twee of drie
jaar zo. Ik vind dat het wel bij Sportlust hoort.”
Van der Schafts hart ligt bij de lagere elftallen.
Met het eerste heeft hij veel minder een band.
“Je kunt wel een leuk elftal kopen, maar je eigen
kinderen lopen weg uit de A en die krijgen geen
kans. Ik zou zeggen: twee klassen lager met het
eerste, maar dan wel met je eigen jongens die
vanaf de puppies bij Sportlust zijn geweest. Dat
heb ik altijd gewild en gezegd. Ik ken de meeste
jongens van het eerste niet eens. Vroeger zaten
in het eerste van Sportlust alleen maar eigen jongens.
Iedereen kende elkaar en na afloop dronk je
met elkaar een biertje. Niet te veel, want ´s maandags
moest ik weer werken. Ik ben echt een verenigingsmens.
Ik krijg zoveel liefde van iedereen
bij Sportlust. Dat is de kern van de vereniging: het
is een familie. Ik had nooit een betere vereniging
kunnen vinden.”

Sportlust Dames: fanatiek,
ambitieus en gepromoveerd
Drie jaar geleden kreeg mannenbastion Sportlust te maken met damesvoetbal. Vijftien onervaren vrouwen richtten met steun van het bestuur
het eerste damesteam op en begonnen fanatiek te trainen. Met resultaat, want vorig seizoen sleepten zij het kampioenschap in de wacht en
promoveerden. Voetbalster van het eerste uur Angelique Nieuwpoort vertelt.
“Als jongste dochter van erevoorzitter Chris
Nieuwpoort ben ik opgegroeid met en bij Sportlust.
Toen ik hoorde dat er in 2008 werd gedacht
aan het oprichten van een damesteam, twijfelde
ik daarom geen moment om mij aan te melden.
We zijn in 2008 begonnen met vijftien onervaren
dames, die allemaal één passie deelden: voetbal!
Na een eerste ontmoeting in het clubhuis en een
welkomstpraatje vanuit het bestuur mochten we
het veld op. Onervaren en onwennig begonnen
we met de eerste training. Uiteraard was het lastig
aangezien de meeste dames (nog) niet konden
voetballen, maar al snel ging het balletje letterlijk
en figuurlijk rollen. Iedereen was fanatiek en
ambitieus. De trainingen werden goed bezocht
en daardoor ontstond er al snel een chemie binnen
de groep. Iedereen leerde steeds beter (met
elkaar) voetballen.
We moesten echt groeien, niet alleen als team,
maar ook als afdeling binnen de club. Het bestuur
was positief, maar met name in het begin merkte
je dat mensen enorm moesten wennen aan dames
binnen de voetbalvereniging. Er werd om
gelachen en menige opmerking werd geplaatst,
maar daardoor lieten we ons niet kisten.
Inmiddels zijn we aardig gegroeid en hebben
we sinds vorig seizoen zelfs twee damesteams.
Met ruim dertig dames trainen we twee keer per
week om op zaterdag de beste resultaten neer
te zetten, wat afgelopen seizoen heeft geresulteerd
in een kampioenschap en promotie van
onze Dames 1.
Op onze slotdag, 21 mei 2011, moesten we op eigen
veld minimaal gelijk spelen om het kampioenschap
binnen te slepen. De spanning droop van de
gezichten af. Dit was dé dag. Met ruim vierhonderd
toeschouwers beleefden we met z’n allen
de spannendste negentig minuten ooit. Toen de
scheidsrechter uiteindelijk affloot, was de ontlading
ook enorm. Dames, WE DID IT!!!!!!!!!!! Na drie
seizoenen hard werken, strijden met en voor elkaar
en vooral plezier hebben, zijn we gepromoveerd!
Een geweldige prestatie van de dames en
ook erg leuk voor het damesvoetbal binnen de
club. Na de huldiging op het veld gingen we op
de platte kar. Na een rondrit door Woerden in een
versierde kampioenskar kwamen we weer aan bij
Sportlust. Daar ging het dak eraf en het feestje
duurde tot in de late uurtjes. Als je, op twee keer
een gelijk spel na, alle wedstrijden in één seizoen
weet te winnen, ben je de terechte kampioen.
De doelstelling binnen Sportlust’46 is uiteraard
hoger voetballen. Hier streven we dan ook naar.
De eerste stap is gezet. Met de juiste instelling,
het doorzettingsvermogen en goede begeleiding
26
kunnen we hoger komen. Niet alleen met Dames
1, maar ook met Dames 2. Hierin zitten ook fanatieke
en enthousiaste dames, die wekelijks hun
uiterste best doen om zoveel mogelijk wedstrijden
te winnen.
Daarnaast moet je ook binnen een vereniging
blijven groeien. Als damesafdeling willen we dit
ook graag, dus nieuwe aanmeldingen zijn altijd
welkom. Alleen als je groeit, kun je selecteren
en de beste teams vormen. Zo creëer je het best
mogelijke resultaat, waardoor je hogerop kunt
komen.
Mocht je daarom belangstelling hebben of informatie
willen en een keertje mee willen trainen,
schroom dan vooral niet om mij een mailtje te
sturen. In september startte de competitie waarin,
we ook komend seizoen weer vol overgave en
plezier laten zien wat de rood-witte Sportlustdames
in huis hebben! Mocht je nieuwsgierig zijn
geworden, kom dan gerust een keertje kijken!
En dan moet ik nog een ding melden: Sportlust
bestaat 65 jaar. Reden voor een felicitatie aan iedereen,
die actief bij de club is betrokken. Laten
we er met z’n allen een mooi feest van maken.”
Angelique Nieuwpoort
Teammanager Sportlust’46 Dames
Jan Jansen: ‘Vrouwenvoetbal:
zien… is genieten!’
“Voetbalvereniging Sportlust ’46 bestaat 65 jaar. Het kan u bijna niet ontgaan zijn, maar ook
Unicef bestaat dit jaar 65 jaar. Eén van de tien rechten uit ‘Het verdrag voor de rechten van het
kind’ is, dat ieder kind recht heeft op spel en ontspanning. Sportlust doet zijn uiterste best om
aan dat recht te voldoen. De club ziet in deze zorgplicht dat voetbal voor iedereen is. Zowel
meisjes als vrouwen kunnen bij Sportlust terecht.
Maar aan vrouwen en voetbal zitten in elk geval
vele kanten. In onze cultuur werd het heel lang
nauwelijks geaccepteerd dat vrouwen voetbalden.
Ook het publiek bestond voornamelijk uit
mannen. Kijk maar eens naar oude beelden op
de televisie van wedstrijden van voor de jaren
zestig. Daar zie je alleen maar mannen met lange
jassen en hoeden op de tribune.
Toen er televisie kwam en onze beste voetballer
aller tijden, Johan Cruijff, voetbalde, veranderde
de aandacht van vrouwen voor voetbal. In die zin
is het illustere voetbaljaar 1974 - ook wat de betrokkenheid
van vrouwen betreft - een keerpunt
geweest. Er is sindsdien veel veranderd, maar nog
steeds is Nederland, in vergelijking met veel andere
landen, niet bepaald geëmancipeerd als het
om vrouwenvoetbal gaat. Twintig jaar geleden
had de KNVB echter al 70.000 voetballende vrouwen
en meisjes ingeschreven en was toen al de
grootste buitensport voor vrouwen en meisjes.

Ook Sportlust ’46 heeft zich van de goeie kant
laten zien en is in het seizoen 2008-2009 met
vrouwenvoetbal begonnen. Voetbal is tenslotte
voor iedereen.
Tot gemiddeld twaalf jaar is er geen fysiek verschil
tussen jongens en meisjes. Het is daarom leuk om
te zien dat alle kinderen sportief en sociaal met
sport bezig zijn. In de syllabus van mij wordt in
het beleidsplan dames- en meisjesvoetbal beschreven
hoe ik - en ook Sportlust ’46 - denkt over
het opleiden van meisjesvoetbal tot het vrouwenvoetbal.
Het vrouwenvoetbal blijft uitdagend,
maar is voor velen toch iets anders dan mannen-
en jongensvoetbal. Het is hoe je er mee omgaat!
Een verschil op voetbalkwaliteit met mannen zal
je altijd houden, maar dat is bij hockey, tennis en
schaatsen ook zo.
Ik ben sinds april 2010 dames trainer/coach bij
Sportlust ’46. Mijn motto bij Sportlust was: "voetbal
is plezier". Veel mensen vergeten dat wel
eens. Voor het seizoen 2010-2011 kwam er een
belangrijk doelstelling bij en dat was met één van
de twee teams kampioen worden. Dat lukte met
Dames 1. Voetbal moet plezierig verlopen. Dan komen
de doelpunten vanzelf. Of zoals Johan Cruijff
zou zeggen.....zo simpel is dat!! Vrouwenvoetbal:
zien......is genieten!"
Jan Janssen
Trainer/coach Dames 1
Column Egbert Egberts:
Dat gelukzalige gevoel van
ergens welkom zijn
“Mijn eerste kennismaking met de vereniging
Sportlust’46 was in 1987, nu bijna 25 jaar geleden.
Ik bracht het grootste deel van mijn jeugd
door in Leerdam en voetbalde daar eerst bij LRC
Leerdam. Een gezellige familieclub, met een
dito kantine en een wat verouderd sportcomplex.
Toen nog gelegen aan Loosdorp. Een vereniging
met veel vrijwilligers, met hart voor de
jeugd en mensen in het bestuur met verstand
als het ging om het maken van beleid.
Daar voetbalde ik niet onaardig, werd op mijn
vijftiende gevraagd om te gaan keepen bij UNI-
TAS Gorinchem in de A-jeugd en mocht na twee
jaar tussen de palen staan zelfs in Dordt bij de
lokale jeugd van de semiprofs proeven aan een
beetje niveau.
Een blessure gooide op mijn negentiende roet
in het eten.
Bij LRC Leerdam floot ik al vanaf mijn dertiende
de F'jes en E'tjes en op mijn vijftiende kreeg ik
dispensatie om te gaan fluiten voor de afdeling
Dordt. Tussen de voetbalmomenten door
floot ik eerst onopvallend, maar stoomde later
klaarblijkelijk toch met goede beoordelingen
door richting de A-jeugdselecties (interregionaal).
Op mijn achttiende floot ik de hoogste
jeugd - waaronder interregionaal -, niet in afdeling
Dordt, want daar voetbalde ik immers zelf.
Neen, in de afdelingen Utrecht en Gouda, waar
een deel van de Woerdense Z.s.v. Sportlust'46
actief was. Het ging één seizoen goed, totdat
een blessure roet in het eten gooide.
In datzelfde jaar moest ik een moeilijk besluit
nemen. Zelf tegen een balletje blijven trappen,
maar dan op recreatief niveau. Of scheidsrechteren,
misschien wel met toekomstmogelijkheden.
Volgens de chirurg en de revalidatiearts was
het goed om veel te lopen en te rennen. "Op
gras, want dat is prima voor je gewrichten en
spieren. En voor je ontwikkeling, want een lijder
ben je niet, een leider juist wel."
Ik verkoos de fluit. Ik heb er nooit spijt van gehad.
Bijzonder veel wedstrijden gefloten. Leuke
wedstrijden, topwedstrijden, minder leuke
wedstrijden. Eigenlijk nauwelijks wedstrijden,
die je liefst wilt vergeten.
Natuurlijk heb ik wel eens een voetbalpot moeten
staken. Vanwege te slechte veldomstandigheden,
wolkbreuken en zo. En vanwege
blessures. Ernstige blessures. Dat soort dingen
vergeet je natuurlijk nooit. Eén keer vanwege
een sterfgeval. Ook een moment om nooit te
vergeten. Ik weet nog, dat ik geen seconde twijfelde
toen iemand op de tribune een hartaanval
kreeg, merkte dat dit heel serieus was en ik in
overleg met de aanvoerders de spelers liet inrukken.
Soms weet je direct wat je te doen staat.
27
Niemand zal daar ooit wat op tegen hebben.
Aan twee wedstrijden bewaar ik slechte herinneringen,
een gestaakte wedstrijd bij SC
Woerden, toen een leider helemaal uit zijn dak
ging en het verpestte voor zijn bijna kampioen
zijnde B-junioren. Ik werd bij die wedstrijd
aangesteld, omdat ik toen al in jeugd groep 1
floot. De KNVB strafte de jeugd, die toen geen
kampioen daardoor werd. Triest voor die jongens,
maar rechtvaardig. Nu, jaren later, is SC
Woerden een club met grote potenties. Enkele
van die jongens van toen zijn ouders, leiders,
trainers. We hebben het met elkaar er nog wel
eens over. Zonder haat gevoelens, integendeel
juist. Voortschrijdend inzicht kan positief uitwerken.
Die andere match vol slechte herinneringen is
mijn allerlaatste wedstrijd, bij Sportlust'46.
Vorig seizoen kreeg ik, naar later bleek, een
zweepslag bij een oefenwedstrijd van het eerste.
Er leek niets aan de hand. Het was mijn
been. Spierscheuring. Met wat littekenweefsel,
dat is ingehard, als souvenir. Over en uit.
Het moest een keer gebeuren. Vervangen door
Koos Lamboo. Prima vent. Na afloop met Willem,
Dirk, Nico, Christiaan en Jan een biertje
gepakt. Echte toppers.
Geen fluitactiviteiten meer. Punt erachter.
Zelfs geen afscheidswedstrijdje meer, al lijkt
het me leuk om dat toch nog een keertje te
doen. Bij Sportlust'46. Omdat het zo'n fijne
vereniging is.
O ja, Sportlust'46, een vereniging met hart
voor de jeugd en mensen in het bestuur met
verstand als het gaat om het maken van beleid
en het laten uitvoeren daarvan. Gastvrij en
toegankelijk voor iedereen, die een positieve
instelling heeft en iets wil bijdragen aan de
vereniging in de meest algemene zin van dat
woord. Ik maak het regelmatig mee. Als eindredacteur
bij de lokale huis-aan-huis kranten
en hun websites. Als presentator bij de Woerdense
Sportquiz. Als bezoeker van diverse
sponsoractiviteiten. Als..... supporter.
Een club met grote potenties. En wie verstand
heeft van voetbal, weet dat Sportlust'46 ook
de voetbalvereniging in Woerden e.o. is met
de allergrootste toekomstmogelijkheden. In
dit jubileumjaar is dat wellicht wel het grootste
cadeau, dat een club aan de leden, sponsoren
en donateurs kan geven.
Met als watermerk: 'Mede dankzij de inzet van
al onze vrijwilligers". Dat Sportlust'46 er zoveel
van heeft, dát is pas écht een felicitatie
waard! En nu? Feest!"
Egbert Egberts